Καλά ε; Το είδαμε και αυτό! Να αποκαλεί ο Αντώνης Σαμαράς την Ντόρα Μπακογιάννη «αγαπητή Ντόρα»! Πάει τελείωσε, είναι πλέον βέβαιο ότι στη Νέα Δημοκρατία είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ενότητα, πάση θυσία, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο προσκήνιο. Γιατί το παρασκήνιο είναι μια άλλη ιστορία.
Έπιασε λοιπόν η Ντόρα και ανέλαβε μια πρωτοβουλία. Έστειλε στους λοιπούς συνυποψηφίους της για την προεδρία της Ν.Δ. μια επιστολή, στο πλαίσιο της οποίας προτείνει να αναλάβουν μια πρωτοβουλία - ομού και όλοι μαζί που λένε - συνεννόησης και αυτοδέσμευσης, ώστε, τέλος πάντων, να μην παρεκτραπούν τόσο οι ίδιοι όσο και κυρίως οι «οπαδοί» τους ανά την Ελλάδα σε διάφορες ακρότητες και «έκτροπα», τα οποία θα τραυματίσουν την παράταξη και την ενότητά της. Και προς την κατεύθυνση αυτή πρότεινε να υπάρχει μια ανοιχτή γραμμή μεταξύ τους, ώστε να έχουν κοινή αντιμετώπιση και αντίδραση στην περίπτωση που «κάποιος εκ των υποστηρικτών μας παρεκτραπεί».
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος μάλλον έδειξε να... ενοχλείται από την πρωτοβουλία, γιατί ψιλοαισθάνθηκε «καπελωμένος». Καθότι καμιά-δυο μέρες πριν είχε κάνει ο ίδιος, μιλώντας σε ακροατήριο, σχετική δήλωση και μάλιστα είχε πει ότι θα ξεπετιέται στο πυρ το εξώτερον όποιος παρεκτραπεί, διότι αυτός αυτά δεν τα σηκώνει. Στην Ντόρα απάντησε «οικογενειακά» ότι «είναι αυτονόητο, ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, να υπάρχει αλληλοσεβασμός, αλληλοεκτίμηση και αλληλεγγύη». Αμ τα αυτονόητα κύριε Αβραμόπουλέ μου είναι πως συνήθως ξεχνάμε ή κάνουμε ότι ξεχνάμε. Ε, και δοθείσης της ευκαιρίας, μετά το... γύρισε στο αγαπημένο του θέμα. Δηλαδή το «ντιμπέιτ» μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία. Και είπε και τη «μαγική λέξη» που κανείς μέχρι τώρα επισήμως δεν εκστομίζει. Είπε «αν υπάρξει δεύτερος γύρος (και δεν εννοεί με πίτα), να γίνει ένα ακόμη ντιμπέιτ πριν την τελική εκλογή.
Η έκπληξη όμως ήρθε από τον Αντώνη Σαμαρά, που όλοι γνωρίζουμε την «αγαστή» σχέση που έχει με την Ντόρα Μπακογιάννη και την οικογένεια Μητσοτάκη γενικά.
Στην απαντητική επιστολή που της απέστειλε την αποκαλεί διά χειρόγραφης γραφής «Αγαπητή Ντόρα» και αφού συμφωνεί, βεβαίως-βεβαίως, καθότι «οι όποιες διαφοροποιήσεις δεν θα πρέπει να ευτελιστούν σε προσωπικές αντιπαραθέσεις, ούτε και θα πρέπει τα ΜΜΕ να γίνουν πεδίο μεταξύ μιας προστριβής» (άρα αυτός δεν είναι υπέρ του ντιμπέιτ), καταλήγει ότι μάλιστα θα ήταν χρήσιμο οι υποψήφιοι να επικοινωνήσουν μεταξύ τους την ερχόμενη εβδομάδα.
Να δούμε και την Ντόρα με τον Σαμαρά τετ-α-τετ και τι στον κόσμο! Που εκεί στην Οργανωτική Επιτροπή που πήγαιναν για να τα συμφωνήσουν, έβαζαν μονίμως τον Αβραμόπουλο και καθόταν στη μέση, έτσι... καλού-κακού, που λέει ο λόγος.
Απ’ όλα αυτά, πάντως, και πέραν των καλών προθέσεων περί «καλού κλίματος» και «ενότητας», τη λέξη-κλειδί την είπε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Το «δεύτερο γύρο». Γιατί, έτσι όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, ο δεύτερος γύρος δεν θα αποφευχθεί. Θα υπάρξει. Και εφόσον υπάρξει, πολλά μπορεί ν’ αλλάξουν ή να διαφοροποιηθούν ως προς τις αρχικές προβλέψεις. Διότι το ζητούμενο είναι πού θα πάνε οι δύο «αποκλεισμένοι», αν δεχθούμε ότι θα είναι μέχρι το τέλος 4 οι υποψήφιοι. Και στο ποσοστό που μπορούν να επηρεάσουν έναν κύκλο ανθρώπων μπορεί ακριβώς στο ίδιο ποσοστό να παιχτεί και το παιχνίδι για το νέο αρχηγό της Ν.Δ.
Από κει και πέρα ή μάλλον από κει και δώθε η ανταλλαγή επιστολών έχει και κάτι τις το... ρομαντικό (να το πει κανείς;), που έτσι υπογραμμίζει αυτή την ενότητα και αυτή την ομοψυχία. Όχι... την άλλη.
«Έλεγα να σου γράψω ένα γράμμα, μα δεν μ’ άφηνε το κλάμα», που λέει και ο Πάριος.
