Ο Περικλής είναι κομματόσκυλο από κούνια. Μια ζωή αφισοκολλητής χειροκροτητής και ζητωκραυγαστής μέχρι τα μπούνια. Ο ίδιος, βέβαια, δηλώνει με καμάρι πρωτοκλασάτο και ιστορικό κομματικό στέλεχος. Χάρη στη δραστηριότητα αυτή κατάφερε και έγινε για ένα διάστημα βλαχοδήμαρχος Κολοπετεινίτσας. Από τότε ο Περικλής καβάλησε το καλάμι. Κινείται με έπαρση και αλαζονεία, με υπεροψία και μέθη, το παίζει σπουδαία προσωπικότητα, εξοχότητα ολκής και μεγάλη σελέμπριτι (διασημότητα), όπως λένε και οι γλωσσομαθείς. Όποιος τολμήσει να πει κάτι γι' αυτόν θα υποστεί την καταγγελία και την ειρωνεία ότι κινείται από ταπεινά ελατήρια και, ιδίως, ότι κινείται από φθόνο και εμπάθεια επειδή κατάφερε να ανέλθει τόσο ψηλά στην πολιτική και κοινωνική ιεραρχία. Αισθάνεται σαν τα ψηλά τα κυπαρίσσια που τα χτυπούν τ' αστροπελέκια...
Η Ελένη είναι εκπαιδευτικός. Έδωσε εξετάσεις που οργανώνει το ΑΣΕΠ, είχε μελετήσει και τα κατάφερε. Διορίστηκε και τοποθετήθηκε σε κάποιο νησί του ανατολικού Αιγαίου. Είχε, όμως, τα κονέ της (απ' το αγγλικό connection = σύνδεση, σχέση), είχε τις κομματικές της προσβάσεις και εξασφάλισε την απόσπασή της στη Λάρισα. Στη θέση της τοποθετήθηκε κάποια ωρομίσθια. Η Ελένη, μη υπάρχουσα κενή θέση εκπαιδευτικού, τοποθετήθηκε στη βιβλιοθήκη. Έτσι, για να κρατάει τα μπόσικα, αργόσχολη και αργόμισθη. Το γκουβέρνο, ωστόσο, το κόμμα δηλαδή, έκανε δύο ρουσφέτια. Της Ελένης και της αναπληρώτριας. Το αν αυτά έγιναν με έξοδα των φορολογουμένων, ποιος δίνει σημασία στις λεπτομέρειες ...
Ο Δημήτρης είναι πτυχιούχος Οικονομολόγος. Έδωσε δυο - τρεις φορές εξετάσεις στο ΑΣΕΠ αλλά δεν τα κατάφερε. Κατέφυγε τότε στα μεγάλα μέσα. Αναγκάστηκε να φιλήσει κάποιες κατουρημένες ποδιές, έγινε τσανακογλείφτης, έτρεξε από 'δώ κι από 'κεί και πέτυχε το σκοπό του. Διορίστηκε στο πρόγραμμα stage για απόκτηση εμπειρίας σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Τώρα απαιτεί να μονιμοποιηθεί διότι, λέει, έχει μόρια σαν είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος και καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το ότι και άλλοι πολλοί θα ήθελαν να είναι στη θέση του αλλά δεν είχαν τον τρόπο και τα μέσα, είναι για τον Δημήτρη ψιλά γράμματα...
Ας σημειωθεί ότι τα προαναφερθέντα πρόσωπα είναι φανταστικά και κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική. Τα γεγονότα, όμως, είναι συνηθισμένα και περιγράφουν ανάγλυφα τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Σκιαγραφούν την Ελλάδα της παρακμής, την Ελλάδα της κρίσης. Μιας κρίσης που δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι και ηθική και θεσμική και κοινωνική. Και, προπαντός, είναι κρίση πολιτική. Το πολιτικό σύστημα, αντί να διαμορφώνει πλαίσια αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και ανάπτυξης των παραγωγικών δυνατοτήτων του λαού, δημιουργεί προβλήματα και στήνει εμπόδια. Αντί για ισονομία και αξιοκρατία, εξευτελίζει τους νέους αναγκάζοντάς τους να περιφέρουν δίσκο επαιτίας από βουλευτή σε βουλευτή για μια θέση εργασίας, μια θέση στον ήλιο.
Η οικονομική κρίση έχει και κάτι θετικό. Άλλωστε, ουδέν κακού αμιγές καλού: Καθιστά εξώφθαλμη την πραγματική εικόνα της χώρας. Φέρνει στην επιφάνεια όλα τα παραπάνω περιστατικά. Και διαλύει ιδεοληψίες και ψευδαισθήσεις. Η κρίση χλευάζει και την ακρισία και την υποκρισία.
Στις πρόσφατες εκλογές άλλαξε η κυβέρνηση της χώρας. Οι νέοι κυβερνήτες θα κριθούν ασφαλώς στην πράξη και θα αξιολογηθούν από τα αποτελέσματα. Ωστόσο, δικαιούται κανένας να ελπίζει, να κάνει ένα βήμα στο όνειρο...
