Αυτή η εκλογή προέδρου από τη βάση είναι βεβαίως ένα θέμα δημοκρατικό. Αν υποθέσουμε ότι διασφαλίζεται το δημοκρατικό και το διαφανές της διαδικασίας, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου σίγουρο. Όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και για κάθε κόμμα, ειδικά μεγάλο, που επιλέγει να μπει σε μια τέτοια διαδικασία. Οπωσδήποτε όμως, αν και έχει μεγάλο μπελά - θυμηθείτε τι γινόταν με τις κάλπες που είχε στήσει το ΠΑΣΟΚ για τον Γιώργο - υποτίθεται, και πάλι, ότι είναι μια... αντικειμενικότερη και σαφέστατα μαζικότερη διαδικασία.
Πρώτος άνοιξε το χορό αυτής της ιστορίας, σε ανύποπτο χρόνο, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Είχε πει ότι ο αρχηγός πρέπει να εκλέγεται από τη βάση. Έτσι... τυχαίως (!) και χωρίς να έχει κάτι στο μυαλό του, σηκώθηκε ένα πρωί και σου λέει: «Το βράδυ που θα μιλήσω δεν λέω κι αυτό;». Και το ’πε! Όχι ότι ενδιαφερόταν μελλοντικά για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Για όνομα! Καθαρή σύμπτωση ήταν! Τώρα πάλι που ήρθε η ώρα για αλλαγή προέδρου της Ν.Δ. (κακήν κακώς) το ξανάριξε στο τραπέζι. Και βεβαίως, ημείς, διατί να παρερμηνεύσουμε τις αγιότερες των δημοκρατικών προθέσεών του;! Jamais! Αλλά από τους βασικούς τρεις, Ντόρα, Αντωνάκη και Δημητράκη, κάτι μου λέει ότι αυτός που θα έχει τους λιγότερους εκλέκτορες είναι ο Δημητράκης. Και επειδή το ξέρει, σου λέει: «Αν έχω κάποιες πιθανότητες είναι ν’ ανοίξει η διαδικασία για να μην ελέγχουν οι άλλοι δύο το παιχνίδι»... και τους εκλέκτορες βεβαίως - βεβαίως. Γιατί όσοι ξέρουν από συνέδρια μεγάλων κομμάτων, ξέρουν, επίσης, ότι εκτός από τις υπογραφές διακινούνται και κάτι «χαρτάκια» με... γραμμές και γίνεται της κακομοίρας.
Τώρα οι άλλοι δύο, η Ντόρα και ο Αντωνάκης, που δεν το τρώνε μεταξύ τους με τίποτα, δεν... μάσησαν όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα. Η μεν Ντόρα είπε ότι υπάρχει ένα καταστατικό που δεν είναι «κουρελόχαρτο» - και δεν μπορεί κανείς να πει ότι έχει και άδικο σ’ αυτό - αλλά ότι σε κάθε περίπτωση δεν έχει πρόβλημα για εκλογή από τη βάση, διότι, άλλωστε, το 2000 το είχε και η ίδια προτείνει. Ο δε Αντώνης είπε ότι δεν έχει πρόβλημα να παίξει ούτε σε μεγάλο ούτε σε μικρό γήπεδο. Και όλα αυτά χωρίς κανείς από τους προαναφερόμενους τρεις να έχει επισήμως δηλώσει ότι θα είναι υποψήφιος για την προεδρία της Ν.Δ. Έτσι... γενικώς (!) κάνουμε δηλώσεις. Διότι τώρα αυτοί που μαζεύουν υπογραφές και οπαδούς ανά την Ελλάδα, περιμένουν ποιος θα... σπάσει πρώτος και θα δηλώσει επίσημα υποψήφιος για ν’ ακολουθήσουν. Βέβαια τους την έφερε ο Ψωμιάδης, ο οποίος μέχρι συνέντευξη Τύπου έδωσε χθες, μπας και δεν κατάλαβε κανείς ότι το ’πε σοβαρά ότι θέλει να είναι υποψήφιος.
Έτσι όμως όπως εξελίσσεται το πράγμα και καθώς η συζήτηση περί εκλογής από τη βάση βρίσκει και άλλους οπαδούς (που δεν έχουν την... καούρα του Δημήτρη να γίνουν πρόεδροι), είναι αμφίβολο αν τελικά στις 7 Νοεμβρίου θα εκλεγεί ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. Καταρχήν τι μονοήμερο συνέδριο είναι αυτό; Τις μονοήμερες εκδρομές στο σχολείο θυμίζει. Κι έπειτα σε μια μέρα τι να πρωτοπρολάβουν να κάνουν; Να λύσουν τα υπαρξιακά τους, τα ιδεολογικά τους ή να εκλέξουν πρόεδρο; Τι «ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε» διαδικασία είναι αυτή; Και επειδή δίνεται η δυνατότητα αν ένας θέσει - και προφανώς ο Αβραμόπουλος θα θέσει - θέμα εκλογής του νέου προέδρου από τη βάση, πρέπει να γίνει συζήτηση και να ληφθεί απόφαση και... Και αφού οι άλλοι δεν διαφωνούν, δεν βλέπω να βγαίνει... άσπρος καπνός στις 7 Νοεμβρίου. Μετά θα στηθούν οι κάλπες, καταπώς δείχνει το πράμα.
Ε, όπως είπε και κάποιος «αφού τόσο καιρό αγνοούσαμε τη βάση και πάθαμε ό,τι πάθαμε, ας τη λάβουμε τώρα υπόψη στην εκλογή νέου προέδρου». Ε, δεν είχε κι’ άδικο!
