«Αγαθού ηγεμόνος αρετή εστίν, ευδαίμονας ποιείν ών αν ηγείται»
Αριστοτέλης
Μεγάλη μέρα η 5η Οκτωβρίου 2009, για τον τόπο μας. Ο λαός ψήφισε. Μια κυβέρνηση εξελέγη. Ο λαός ελπίζει και προσδοκά. Η κυβέρνηση έχει χρέος, να παλαίψει σκληρά. Να μην διαψεύσει τις ελπίδες μας.
Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα. Τα βλέπουμε γύρω μας. Κάθε στιγμή. Έχουμε μια Βουλή, που έγινε η ισχυρότερη συντεχνία της χώρας μας. Μια οικονομία με διογκωμένα ελλείμματα. Μια Παιδεία χωλαίνουσα. Μια Δημόσια Διοίκηση αποκαρδιωμένη. Αλλά και μια νοοτροπία των πολιτών, που δεν προοιωνίζεται συμμετοχική προσπάθεια, για να βγούμε από το τέλμα.
Η χώρα μας δοκιμάστηκε μεταπολεμικά, από δόγματα ακροαριστερά και ακροδεξιά. Παρ' ολίγον να τεθεί κάτω από τον οδοστρωτήρα Σταλινικών πρακτικών. Κυβερνήθηκε από χουντικούς και μανιασμένα φασιστοειδή. Άνθεξε όμως και επέζησε. Αλλά παραποιήθηκαν τα πάντα. Λαβώθηκαν. Ευτελίστηκαν. Σήμερα βλέπουμε μπροστά μας μονάχα τείχη. Τείχη φοβερά, αδιαπέραστα. Μια στρατιά πολιτικών πέρασαν, που σίγουρα έκαναν πολλά, αλλά και που περισσότερα δεν έκαναν. Μας μιλάνε συνεχώς για Διοικητική αναδιάρθρωση, για επανασύσταση του κράτους, για πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής (30 δισ. ξεφεύγουν). Πλην όμως, όλα μα όλα εκκρεμούν, μας πλήττουν.
Μια καινούργια μέρα ξημερώνει. Μια καινούργια αρχή χρειάζεται, ο τόπος μας. Μια καινούργια πυγμή πρέπει να πιάσει το τιμόνι για να βρούμε τη ρότα μας. Πρωθυπουργός και κυρίως υπουργοί, από το ίδιο πολιτικό φύραμα, καιρός να ανανήψουν. Να σβήσουν από το καρνέ τους το «πολιτικό κόστος». Με όποιο κόστος και όποια θυσία, να κοιτάξουν, πώς θα σώσουν την Ελλάδα. Η κρίση στον τόπο μας είναι πολύμορφη και πολυδαίδαλη. Απαιτεί τόλμη, σύνεση και όραμα. Δεν χωράνε άλλοι εμπαιγμοί με τον λαό. Ο λαός χρόνια τώρα, εμπαίζεται, παραγκωνίζεται, αδικείται, δυστυχεί.
Τα τεράστια υπουργεία, πολυπληθή και δυσκίνητα (όλοι, μας λένε, πως θα τα μειώσουν και όλοι τα αυξάνουν) με τους χιλιάδες αργόμισθους και τους μανιακούς τερμίτες, είναι σφηκοφωλιές διαφθοράς. Φυτώριο πρωταγωνιστών σκανδάλων. Μια ένδειξη καλής διάθεσης της νέας κυβέρνησης, θα ήταν η μείωση των βουλευτικών εδρών.
Κανείς δεν ανάφερε το θέμα, στα προεκλογικά μπαλκόνια στα κανάλια, στα ντιμπέιτ, ούτε καν ένας δημοσιογράφος. Μας πέφτουν πολλοί οι 300. Αναλογία με τον πληθυσμό όλων των κρατών του κόσμου, έχουμε τριπλάσιους και τετραπλάσιους. Οι περισσότεροι είναι ανίκανοι και άχρηστοι, πολλοί δε ως απεδείχθη και επικίνδυνοι. Εφάρμοσαν, μάλλον επέβαλαν τον συγκεντρωτισμό και απογύμνωσαν, από ευθύνες και αρμοδιότητες την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή άλλες περιφερειακές αρχές. Όλα να εξαρτώνται απ' αυτούς.
Βρόγχος και το θέμα της Παιδείας. Είναι αδύνατο να φανταστείτε τι γίνεται στα Πανεπιστήμια, με τους κομματικούς εγκάθετους, με αργομισθίες μεγαλώνυμων καθηγητών, με απορρύθμιση των πάντων. Υπάρχει Λύκειο της περιοχής που λειτουργεί με 13 μαθητές και διδάσκουν εννέα καθηγητές. Τι αρχοντιά είναι αυτή; Τι αβελτηρία ιθυνόντων και τι χάλι της Παιδείας;
Τα Νοσοκομεία μας, όπου γίνεται άγρια εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου κι ακόμα αγριότερη η καταλήστευσή τους. Τελευταία ευκαιρία για την νέα κυβέρνηση. Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί τον δρόμο της. Το αξίζει και το μπορεί. Χρειαζόμαστε ιδέες, τόλμη και οράματα.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους, να τολμούν, να επιχειρούν, να κόβουν κεφάλια, να παραβλέπουν το πολιτικό κόστος, να αξιοποιούν νέα μυαλά... Αν θέλουν οι νέοι κυβερνήτες μας, να φανούν χρήσιμοι στον τόπο μας, να σταθούν μακριά από αδυναμίες, από ατολμίες και αρρωστημένους συναισθηματισμούς. Να μην επιτρέπουν σ' έναν Αχιλλέα Καραμανλή, υπερήλικα 80άρη να αυτοανακηρύσσεται υποψήφιος βουλευτής και να μας λέει πως θέλει να ολοκληρώσει το παγκοσμίως ανύπαρκτον έργο του. Με τέτοιες παθογένειες θα πάμε μπροστά; Αυτοί είναι οι άφθαρτοι και αλέκιαστοι;
Αν οι νέοι κυβερνήτες επιτύχουν όλα τούτα, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε. Αν όχι, μαύρες μέρες, περιμένουν εμάς και τα παιδιά μας.
