Άντε! Μία και καμία. Και από Δευτέρα να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του να ηρεμήσουμε. Ή ας το ελπίσουμε τουλάχιστον, γιατί αν δεν προκύψει αυτοδυναμία, θα μπούμε σε νέες περιπέτειες. Τυπικά, πάντως, χθες ολοκληρώθηκε αυτή η σύντομη και σχετικά ταραχώδης προεκλογική περίοδος. Και λέω «τυπικά», γιατί επί της ουσίας από όλα τα κόμματα και όλους τους υποψηφίους η προεκλογική «μάχη» συνεχίζεται μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μέχρι που να κλείσουν οι κάλπες.
Τι αποκομίσαμε αυτήν την προεκλογική περίοδο; Άγχος! Πολύ άγχος! Άγχος της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή να επανεκλεγεί, να «αναθερμάνει» τις σχέσεις του με τους οπαδούς, να επανασυσπειρώσει τη βάση, να ανασχέσει την αιμορραγία προς τον ΛΑ.Ο.Σ., να τους κάνει να ενδιαφερθούν. Πήγε, ήρθε, γύρισε, μίλησε, ξαναμίλησε, εγκαινίασε νέο στιλ επικοινωνίας με τους πολίτες, εισάγοντας νέα προεκλογικά δεδομένα για την ελληνική πραγματικότητα. Μετά το τετ-α-τετ ντιμπέιτ που είχε με τον Γιώργο Παπανδρέου, όπου σαφώς υπερείχε, ζήτησε κι άλλο για να... καθαρίσει την μπουγάδα. Επειδή, όμως, δεν... του ’κατσε, είπε διαφορετικά να εκμεταλλευτεί το συγκριτικό του πλεονέκτημα. Άρχισε να μιλάει απευθείας με πολίτες, να τους δίνει τη δυνατότητα να του κάνουν ερωτήσεις, να απαντάει. Και η περιβόητη «διακαναλική του συνέντευξη» προτίμησε να γίνει με τη συμμετοχή πολιτών και όχι δημοσιογράφων. Τέλος πάντων, τα έδωσε όλα προκειμένου να αναστρέψει το κλίμα, να κλείσει την ψαλίδα και να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία, μένοντας στο παιχνίδι έτσι κι αλλιώς.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, πάλι, έχει άλλο άγχος. Να μην γίνει κάνα παραπάτημα μέχρι να φτάσει η Κυριακή και του στοιχίσει. Να μην πει τίποτα παραπάνω ή τίποτα παρακάτω και αποσυσπειρώσει τη βάση. Να μην του αρχίσουν οι διαρροές και έχει πρόβλημα. Γιατί το βασικό του άγχος είναι η αυτοδυναμία. Γι’ αυτό όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μιλάει για «αυτοδύναμη εντολή», γιατί αλλιώς... Και, διαπιστώνοντας ότι το ισχυρό του σημείο δεν είναι η απευθείας επαφή, μετά το ντιμπέιτ προτίμησε τους μονόλογους, που όσο να πεις έχουν και μια ασφάλεια.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., καλά. Εκεί να δείτε άγχος! Καταρχήν, ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος και δεν ήξεραν οι συμμετέχοντες αν θα διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν ή αν θα παραμείνουν «κολλημένοι». Τελικά, με τα χίλια ζόρια βρήκαν εκεί μια... πρόχειρη «κόλλα» να τη βγάλουν τουλάχιστον μέχρι αύριο Κυριακή και μετά ανάλογα με τα αποτελέσματα βλέπουν. Το επόμενο άγχος, φυσικά, είναι να περάσουν το 3% και να μπουν στη Βουλή. Και βέβαια, επισήμως αρχηγό μπορεί να μην έχουν, αλλά όλο το παιχνίδι το πήρε πάνω του ο πρόεδρος ΣΥΝ - Τσίπρας, ο οποίος είναι προφανές ότι έχει και το προσωπικό του άγχος, γιατί θέλει να κερδίσει και το προσωπικό του στοίχημα.
Η Αλέκα, πάλι, θα έλεγα ότι είναι η λιγότερο αγχωμένη απ’ όλους. Κουκιά μετρημένα οι ψήφοι, σταθερή η ιδεολογία, α, το πολύ - πολύ να άγχεται μπας και βαρέθηκε κανείς το δικομματισμό και την προτιμήσει. Ή, ας πούμε, να άγχεται που τώρα τελευταία όλο και τη ρωτούν τι θα κάνει άμα την... παραιτήσουν από τη θέση της γραμματέως του ΚΚΕ. Ε, καλά! Μπορεί να πάει ταμίας.
Ο Καρατζαφέρης το ’χει το άγχος και ας κάνει... μαγκιές. Διότι καλά «κονόμησε» στις ευρωεκλογές από τους δυσαρεστημένους της Ν.Δ., αλλά τώρα που έχουν σφίξει τα πράματα και έχει αρχίσει η «μεγάλη επιστροφή» ψάχνει να βρει τρόπο να «μαντρώσει» τα πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη του Ιουνίου. Στη Βουλή θα μπει, αλλά το «πώς» είναι το θέμα. Διότι ο ίδιος, όπως και μόνος του λέει, φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του... «ρυθμιστή».
Οι Οικολόγοι να... τρουπώσουν θέλουν, στη Βουλή εννοείται, και αυτό είναι το άγχος τους. Αεράτοι έρχονται από τις ευρωεκλογές και αυτοί και τώρα θα διαπιστώσουν αν θα διατηρηθεί ο αέρας στα πανιά τους.
Όπως και να ’χει είπαμε: από Δευτέρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του κι εμείς στην ησυχία μας.
Άντε και καλή ψήφο.
