Του κ. Χαράλ. Κοντού, γενικού συμβούλου της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ)
Είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις, για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων που έχουν οικονομικό κόστος, οι εκάστοτε ιθύνοντες επικαλούνται την αδυναμία του προϋπολογισμού. Έτσι και στη λήψη δραστικών-ουσιαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος οι κυβερνήσεις «μας» κάνουν... πίσω. Από το 1993, ύστερα από πολύμηνο χρονικό διάστημα μελέτης, το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας χαρακτηρίστηκε στο γνωστό ομόφωνο πόρισμα της Βουλής, ως το υπ’ αριθ. ένα εθνικό πρόβλημα, λόγω της συνεχιζόμενης δημογραφικής μας συρρίκνωσης. Κι όμως, στην πράξη, στα έργα οι κυβερνήσεις αγρόν αγοράζουν! Ήδη, βρισκόμαστε λίγες μέρες προ των εκλογών και δεν ακούσαμε λέξη από τα χείλη των υποψήφιων πρωθυπουργών αλλά κι από τα μικρά κόμματα γύρω από το δημογραφικό πρόβλημα! Την ίδια σιωπή παρατηρούμε και στα Μ.Μ.Ε.! Φαίνεται στα εθνικά θέματα υπάρχει κοινή γραμμή μεγάλων και μικρών κομματικών σχηματισμών!
Και ενώ, στη λήψη ουσιαστικών μέτρων για τη λύση του δημογραφικού προβλήματος υπάρχουν οικονομικές «δυσκολίες», θα έπρεπε, σε θέματα που δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και ιδιαίτερα στις πολυμελείς οικογένειες (τρίτεκνες, πολύτεκνες), η Πολιτεία να μην είναι... τσιγκούνα. Με θεσμικούς νόμους να πάρει σάρκα και οστά η Συνταγματική επιταγή που ορίζει στο άρθρο 21παράγραφος1,2:
1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.
2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδος από το Κράτος (Η υπογράμμιση δική μας).
Στις παραγράφους 1 και 2 που μνημονεύσαμε του σχετικού άρθρου του Συντάγματος προτάσσεται η οικογένεια και μάλιστα η πολύτεκνη. Ο συνταγματικός νομοθέτης προβλέπει ειδική φροντίδα από το Κράτος και για την πολύτεκνη οικογένεια.
Έτσι, ο βασικός νόμος για την προστασία των πολυτέκνων 1910/44 στο άρθρο 10 παράγραφος 3 ορίζει: «Πολύτεκνοι ή τέκνα αυτών δημόσιοι υπάλληλοι τοποθετούνται εις τον τόπον των συμφερόντων αυτών, εφ’ όσον ο νόμος επιτρέπει τούτο και δεν μετατίθεται παρά μόνον τη αιτήσει των ή δια πράξιν μη επιτρέπουσαν την παραμονήν των εις τον τόπον της θέσεώς των».
Ο ν. 3454/2006 ο οποίος τροποποίησε και βελτίωσε την ισχύουσα νομοθεσία περί πολυτέκνων, στο θέμα των τοποθετήσεων των τρίτεκνων οικογενειών, ορίζει: «Η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου ισχύει και για δημόσιους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους που είναι γονείς τριών τέκνων ή για ένα τέκνο οικογένειας με τρία παιδιά, που είναι δημόσιοι πολιτικοί διοικητικοί υπάλληλοι. Αν, στην τελευταία περίπτωση, και οι γονείς είναι δημόσιοι πολιτικοί διοικητικοί υπάλληλοι, η παρούσα διάταξη εφαρμόζεται μόνο για τους γονείς ή μόνο για ένα τέκνο».
Ενώ ο ν. 1910/44, στο θέμα που εξετάζουμε, ομιλεί για πολύτεκνους και τέκνα πολύτεκνων δημοσίους υπαλλήλους γενικά, ο νέος ν. 3454/2006 κάνει λόγο για τρίτεκνους πολιτικούς διοικητικούς δημοσίους υπαλλήλους. Δεν βλέπουμε το λόγο γιατί ο νέος νόμος, που αφορά στους τρίτεκνους στο θέμα των τοποθετήσεων, να μη τους εξισώνει με τους πολύτεκνους, αφού όπως είναι γνωστό ο κρατικός προϋπολογισμός δεν επιβαρύνεται. Η κοντόφθαλμη διοίκηση θα δημιουργεί προβλήματα στο θέμα των τοποθετήσεων των τρίτεκνων δημοσίων υπαλλήλων αφού δημιουργεί ακόμα και στους πολύτεκνους δημοσίους υπαλλήλους που η νομοθεσία εδώ είναι πιο ξεκάθαρη.
Με την ευρεία έννοια, δημόσιοι υπάλληλοι είναι και οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί κ.λπ. Αν αυτοί δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον τότε ποιοι το υπηρετούν; Κάνουμε αυτή την αναφορά έτσι διότι έχουμε υπόψη μας περιπτώσεις στρατιωτικών πολυτέκνων οι οποίοι ταλαιπωρούνται στο θέμα των τοποθετήσεων και μεταθέσεων. Σε όλους τους χώρους εργασίας προέχει η προστασία της οικογένειας. Δεν έχει σημασία αν ο πολύτεκνος είναι πολιτικός Δ.Υ. ή στρατιωτικός. Οι πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι Δ.Υ. πρέπει να γνωρίζουν ότι όσες φορές συνάδελφοί μας αναγκάζονται να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, κατά κανόνα δικαιώνονται. Αλλά γιατί να φθάνουμε εκεί; Η απονομή της δικαιοσύνης στη χώρα μας, όπως είναι γνωστό, και χρονοβόρα είναι και πολυδάπανη. Όταν ο πολύτεκνος, συνταγματικά και με δικαστικές αποφάσεις προστατεύεται με ειδικές διατάξεις δεν δικαιούται η διοίκηση να κωφεύει. Τα δικαιώματα και η διεκδίκησή τους από τους πολύτεκνους δεν αποβλέπουν μόνο στην ικανοποίηση ατομικού συμφέροντος του υπαλλήλου, αλλά στην εξυπηρέτηση γενικότερου δημόσιου συμφέροντος (ΣτΕ 891/1985 και 906/1986). Η ειδική, συνταγματική φροντίδα του κράτους, για την πολύτεκνη οικογένεια, έχει μεγαλύτερη ισχύ (δύναμη) από τις γενικές διατάξεις των νόμων που ρυθμίζουν τις τοποθετήσεις και μεταθέσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Μπροστά στην πολυτεκνία υποχωρεί και η έννοια της ισότητας.
