Αχ, αυτή η αυτοδυναμία!!! Που στην ποδιά της σφάζονται παλικάρια... που λέει ο λόγος. (Καλά, τα «παλικάρια» μην το πάρετε και τοις μετρητοίς, είπαμε, ο λόγος το λέει!).
Όποιος και να βγει πρώτος - για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μιλάμε βέβαια, γιατί όπως είπε και η Παπαρήγα «το χρυσό και αργυρό μετάλλιο των εκλογών έχει ήδη δοθεί - για «αυτοδυναμία» θα κλαίει. Να, κάτι τέτοιες ώρες έρχεται ο απλός, ανυποψίαστος και ανενημέρωτος πολίτης και λέει: «να ’χαμε τώρα μια δημοσκόπηση!». Στερητικό μας πιάνει. Χώρια που ανάμεσα στους λοιπούς καβγάδες που εξελίσσονται τούτες τις αποφράδες ημέρες μεταξύ των κομμάτων είναι και αυτή η ιστορία των δημοσκοπήσεων. Και γιατί, σου λένε, απαγορεύτηκε η δημοσιοποίησή τους και πάλι 15 μέρες πριν και αλλού τέτοια πράγματα δεν γίνονται. Όχι τίποτα, δεν έχουν και τα κανάλια και οι εφημερίδες πώς να πορευτούν και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε υπονοούμενα για να... ανθιστεί ο αναγνώστης ή ο τηλεθεατής πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση.
Τώρα βέβαια η απάντηση στο «γιατί» αλλού δεν συμβαίνει και ξανασυμβαίνει μόνο σε μας να σταματάει η δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων 15 μέρες πριν τις εκλογές, είναι πολύ απλή και πολύ πρόσφατη, επίσης. Γιατί στις ευρωεκλογές, που ήταν η πρώτη φορά που επιτρεπόταν η δημοσιοποίησή τους μέχρι τελευταία στιγμή, τα έκαναν μαντάρα. Και γιατί εδώ στο... Ελλάντα, από χρήση δεν ξέρουμε, μόνο από κατάχρηση. Και αυτό ισχύει κατά κόρον και για τις δημοσκοπήσεις. «Τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε και τους ζωντανούς», ένα πράμα!
Σε κάθε περίπτωση όμως, όσον αφορά σε εκείνη τη ρημάδα την «αυτοδυναμία», άμα είχαμε κάνα-δυο δημοσκοπήσεις θα είχαμε και μία... διευκόλυνση. Αλλά τώρα κοιτάμε να μαντέψουμε από μισόλογα και να μάθουμε τι λένε οι κρυφές κυλιόμενες δημοσκοπήσεις των κομμάτων. Τα οποία, πάνω-κάτω, μπορούν να υπολογίσουν την κατάσταση.
Εμείς πάλι μπορούμε να εικάσουμε και από αυτά που λένε οι πολιτικοί ότι την... ψάχνουν ακόμη την αυτοδυναμία. Ο Καραμανλής έχει... λυσσάξει με το θέμα της συσπείρωσης, «ούτε μία ψήφος χαμένη» λέει σε κάθε ευκαιρία και ο Παπανδρέου επαναλαμβάνει, μονότονα, το ίδιο τροπάρι: «Θέλω αυτοδύναμη εντολή» και «ξανα-θέλω αυτοδύναμη εντολή» μπας και δεν το άκουσε ή δεν το κατάλαβε κανείς. Άρα...
...Άρα η «αυτοδυναμία» αναζητείται ακόμη μέσω ανακοινώσεων του Ερυθρού Σταυρού. Ή τέλος πάντων αν θέλουμε να το εκλαϊκεύσουμε το πράγμα, μπορούμε να το κάνουμε όπως και το παιχνίδι με τον «παπά»: «εδώ η αυτοδυναμία, εκεί η αυτοδυναμία, πού είναι η αυτοδυναμία;».
Και επειδή όπως είπαμε και παραπάνω δεν υπάρχουν δημοσκοπήσεις, οργιάζουν οι φήμες και τα σενάρια και ο καθείς βγάζει τα δικά του συμπεράσματα καταπώς τον βολεύει.
Τώρα, ώρες που είναι, δεν μπορούμε να μιλήσουμε «με διευθύνσεις και ονόματα», μπορώ όμως να σας πω τούτο μετά πάσης βεβαιότητος ότι ο «δεύτερος», όποιος θα ’ναι τέλος πάντων, κανονικά θα πρέπει να εύχεται ο «πρώτος» να έχει μεν αυτοδυναμία, αλλά να είναι οριακή. Πώς ήταν αυτή η «οριακή» που έπιασε το 2007 ο Κώστας Καραμανλής και έφτασε τελικά δύο χρόνια μετά στην κάλπη; Μια τέτοια ακριβώς, 151-152 βαριά! Διότι, αν ο «πρώτος» δεν έχει αυτοδυναμία, οριακή λέμε πάντα, τότε τι θα κάνει; Αφού κάνει για καμιά εικοσαριά μέρες ένα γύρο όλα τα κόμματα - όπως από το Σύνταγμα υποχρεούται - ψάχνοντας να βρει συνεργασία (που δεν φαίνεται ότι θα βρει), μετά θα ξαναπάει σε εκλογές. Πέρα που ο τόπος θα είναι σε μακρά εκλογική περιπέτεια, είναι και το άλλο: Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με το νέο εκλογικό νόμο. Το «Νόμο Παυλόπουλου». Ο οποίος τι κάνει; Ενισχύει με καμιά δεκαριά έδρες το πρώτο κόμμα. Και επειδή θα γίνουν στο «καπάκι» οι εκλογές, ο όποιος «πρώτος», και δεν θα έχει φθαρεί και τη δυναμική θα έχει, και στην επόμενη εκλογή θα... «κατσικωθεί» κανονικά στον όποιον «δεύτερο».
Έτσι, πληροφοριακά το λέμε! Οιαδήποτε ομοιότης με την πραγματικότητα είναι απλά... συμπτωματική, βεβαίως-βεβαίως!
