Της κ. Χριστίνας Γιαννιού, ψυχολόγου - συμβούλου ψυχικής υγείας, εθελόντριας στην Ελληνική Εταιρία Νόσου Alzheimer Ν. Λάρισας
«Πότε ξεκίνησαν όλα; Αυτή είναι μια ερώτηση που με απασχολεί πολύ συχνά. Όπως λέει και το ρητό, «ρόδα είναι και γυρίζει» και όταν είσαι εκεί και φροντίζεις, γίνεσαι ο γονιός του γονιού σου και εκείνος γίνεται παιδί. Είναι ένας πολύ δύσκολος και μακρύς δρόμος, με πολλά εμπόδια. Στην αρχή φαίνεται σαν απλά ο γονιός σου να μεγαλώνει και να ξεχνάει αλλά καθώς περνάει ο καιρός όλο και περισσότερα πράγματα ξεχνιούνται και ποτέ δεν επιστρέφουν. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι συμβαίνει αλλά δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Η μητέρα σου δεν είναι πια εκεί για σένα. Είναι σκληρό και αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο άδικη η ζωή. Είναι άδικο να βλέπεις τη μητέρα σου να απομακρύνεται και να ζει σε έναν ολοδικό της κόσμο, τον κόσμο του Alzheimer...» (προσωπική μαρτυρία).
Σε αυτή τη νόσο υπάρχουν δύο πλευρές που πλήττονται. Ο άνθρωπος που νοσεί και οι εκάστοτε οικείοι του. Σύζυγος, παιδιά, στενοί συγγενείς ή και φίλοι. Το φορτίο που καλούνται ξαφνικά να σηκώσουν φαντάζει τεράστιο. Άγχος, φόβος, σύγχυση, μοναξιά, θρήνος για την απώλεια του ανθρώπου τους ως πρόσωπο είναι λίγα μόνο από τα συναισθήματα που μπορεί να βαραίνουν τους οικείους του ασθενούς. Όταν ένας άνθρωπος γίνεται πλέον ο «φροντιστής» υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να βάλει στην άκρη τον εαυτό του και τις ανάγκες του θέτοντας έτσι τελικά, σε κίνδυνο την ψυχική και σωματική του υγεία.
Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής μας είναι σημαντικό, να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που θα μπορέσουν να μας στηρίξουν και να μας ανακουφίσουν, είτε με πρακτικές λύσεις, με πληροφόρηση γύρω από τη νόσο και συμβουλές, είτε ακόμα μοιραζόμενοι το βάρος και την ευθύνη της φροντίδας του ασθενούς. Η ευρύτερη οικογένεια ή ακόμη και στενοί φίλοι μπορεί να αποδειχτούν πολύτιμοι σε αυτές τις περιπτώσεις. Σημαντική βοήθεια προσφέρει επίσης και η Ελληνική Εταιρεία Νόσου Alzheimer με παραρτήματα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Σε αυτές τις δομές παρέχεται ψυχολογικής υποστήριξη και συμβουλευτική από ψυχολόγους και συχνά δημιουργούνται ομάδες αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των φροντιστών, όπου ανταλλάσουν εμπειρίες, συμβουλές, σκέψεις και συναισθήματα.
Όλα τα παραπάνω είναι μια συνοπτική περιγραφή της βοήθειας που μπορεί να αναζητήσει ένας φροντιστής, με τελικό στόχο να βγει από την απομόνωση και την απελπισία που συνεπάγεται η νόσος και πέρα από φροντιστής να εξακολουθήσει να είναι άνθρωπος. Στη Λάρισα, το Κέντρο Ημέρας της Eταιρίας Νόσου Alzheimer το οποίο συστεγάζεται στο Β’ ΚΑΠΗ (Τέρμα Λαγού και Κραννώνος, τηλ. 2410-235169) λειτουργεί καθημερινά 10-1 π.μ. με εθελοντές επαγγελματίες υγείας (γιατρούς, νοσηλευτές, ψυχολόγους) και προσφέρονται υπηρεσίες τόσο στους ασθενείς όσο και στους φροντιστές.
