Το κουδούνι του σχολείου χτύπησε και πάλι, αγαπητέ αναγνώστη. Μια χαραμάδα αισιοδοξίας για τη ζωή φάνηκε. Μια πρόσκληση για παιχνίδι, μάθηση και αληθινή γνώση, πήραν τα παιδιά μας και ένας ήχος γλυκός και απαλός, μας έφερε μηνύματα αγάπης και αρετής για τη ζωή, για έναν άλλο τρόπο ζωής και υψηλές κατακτήσεις.
Μια ευλογημένη έναρξη από την εκκλησία που ευλογεί, αγιάζει και προσεύχεται όπως το σχολείο μορφώσει «υιούς φωτός» δείχνοντας έτσι και τους στόχους του σχολείου σήμερα.
Παρούσα και η Πολιτεία που υπόσχεται με τη σειρά της, συμπαράσταση και φροντίδα για τη μαθητιώσα νεολαία. Παρόντες και οι γονείς για να διαπιστώσουν πως η συνεργασία τους με το σχολείο είναι απαραίτητη.
Παρόντες και οι μορφωτές, δάσκαλοί τους που με το περίσσευμα της αγάπης τους θα οδηγήσουν τα παιδιά μας στην αρετή και τη γνώση, θα ικανοποιήσουν ψυχικά και πνευματικά ενδιαφέροντά τους, θα απαντήσουν στους προβληματισμούς και τις απορίες τους και θα τα δείξουν ζώντας οι ίδιοι τις αλήθειες που θα τους διδάξουν, το δρόμο που οδηγεί στην ευτυχία του ανθρώπου!
Ελπίδες και προσδοκίες γεννιούνται πως κάτι προς το καλύτερο μπορεί να αλλάξει. Τούτο δεν είναι ουτοπία που ίσως να βολεύει πολλούς να το λένε και να παραιτούνται των προσπαθειών τους για συνεχή αγώνα.
Το σχολείο σε συνεργασία με τους φορείς της παιδείας και της αγωγής, μπορεί ν΄ αλλάξει τον κόσμο δίνοντας έναν άλλο τρόπο ζωής.
Γιατί με το πρόγραμμά του μπορεί να μορφώσει πολίτες που να στοχάζονται και να δημιουργούν μέσα στο φως της αλήθειας, της αγάπης, της σεμνότητας της διακονίας. Αυτό το φως που θυμίζει σε όλους μας πως μέσα μας με το ανθρώπινο στοιχείο ενυπάρχει και το θείο πριν οδηγεί στο φως της Ανάστασης!
Έναν πολίτη που θα τα βρει με τον εαυτό του, θα φιλιωθεί με το περιβάλλον του και θα αναδείξει «το σπέρμα σοφίας» που φέρει από τη γέννησή του.
Αυτός ο πολίτης θα μπορέσει ν΄ αλλάξει την κοινωνία βοηθώντας πρώτα - πρώτα την οικογένεια που δυστυχώς τη βλέπουμε ν΄ αποδομείται και πολλές φορές να γίνεται, άθελά της ίσως, «εστία θανάτου» πνευματικού και ψυχικού.
Αυτός ο νέος θα δώσει αληθινά πρότυπα ζωής που τόσο σήμερα απουσιάζουν, θα δώσει νόημα στη ζωή, θα ερωτευθεί τη ζωή και θα διασωθεί από τη βελόνη του ψεύτικου παραδείσου.
Αυτός ο νέος, ο αυριανός άρχοντας, δεν θα νοιάζεται πρώτα για το χρήμα, την εξουσία και τη δόξα αλλά για το πώς το «ψωμί» θα φτάνει για όλους που έχουν δικαίωμα στη ζωή και τα αγαθά της και θα λύσει τις διαφορές με τη λογική και όχι τη ρώμη του σώματος, με το διάλογο, τη σύνεση και την αλληλεγγύη και όχι με τη λόγχη!
Αυτό το παιδί το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Πολιτεία, οικογένεια, Εκκλησία, θεσμοί και κοινωνία.
Ας βοηθήσουν οι άρχοντες του κόσμου, να δώσει χρώματα χαράς, αισιοδοξίας και αγάπης για τον κόσμο και τον δημιουργό του.
Έναν κόσμο που ο άνθρωπος θα συμπονά και θα συμμερίζεται τον πόνο του συνανθρώπου του και θα στεναχωρείται σαν βλέπει ένα λουλούδι να πεθαίνει κι ένα αστέρι να χάνεται...
Ο κ. Δημήτριος Νταφούλης είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος, θεολόγος.
