Από τον Νίκο Νάκο
Πάντα διασκέδαζα και περισσότερο διασκεδάζω τον τελευταίο καιρό με την εκλογολογία πριν ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός τις αποφάσεις του και μετά, με τις προεκλογικές πλέον διαβεβαιώσεις των πολιτικών μας ηγετών, που δημοσίως διακηρύσσουν τι θα κάνουν και τι δεν θα κάνουν μετά τις εκλογές. Τους ακούς να ρητορεύουν σ΄όλους τους τόνους, να υπόσχονται τα πάντα - εφόσον είναι ευχάριστα στον κόσμο – και να αποκλείουν τα πάντα, εφόσον είναι δυσάρεστα και αναρωτιέσαι: «Μα επιτέλους για τόσο αφελείς μας περνούν ή έχουν χάσει πραγματικά το μέτρο των όσων λένε;».
Δηλαδή, εσείς τους καταλαβαίνετε τι λένε; Πιάνετε τι εννοούν και πού το πάνε, όταν μιλούν όλοι μαζί και ταυτοχρόνως από τα τηλεοπτικά «παράθυρα»; Βρίσκετε άκρη μαζί τους; Αυτό δεν είναι αντιπαράθεση απόψεων, θέσεων και προγραμμάτων, δεν είναι συζήτηση για το τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε απο τα αδιέξοδά μας. Είναι ένας συνεχής καυγάς καφενειακού επιπέδου όπου εμμέσως πλην σαφώς βγάζει «ψεύτη» και «κλέφτη» ο ένας τον άλλον! Είναι αυτό πολιτική ενημέρωση ενόψει εκλογών; Είναι ουσιαστική συζήτηση για την τραγωδία που έζησε η μισή Ελλάδα από τις φωτιές και για το οικονομικό δράμα που βιώνει όλη η χώρα; Για να μην επεκταθώ στα ασφαλιστικά, τα φορολογικά, την ανεργία και την ανασφάλεια από το όργιο της εγκληματικότητας που μαστίζει τον τόπο μας.
Υποτίθεται ότι όλοι αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν πόσο καλοί και χρήσιμοι είναι και ότι αξίζει να τους ξαναψηφίσουμε...
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι δεν εννοούν να διδαχθούν από τις παλινδρομήσεις και διαψεύσεις του πρόσφατου, αλλά και του απώτερου παρελθόντος και ήδη ξανάρχισαν το ίδιο βιολί, νομίζοντας ότι έτσι θα συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους και θα αποφύγουν τις διαρροές. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλούν ειρωνικά σχόλια, αφού σε τελευταία ανάλυση οι μετεκλογικές αποφάσεις δεν εξαρτώνται καν απ΄αυτούς. Που σημαίνει πως κι αν ακόμα ήταν αποφασισμένοι να τηρήσουν αυτή τη φορά τις δεσμεύσεις τους, δεν θα είναι στο χέρι τους να το κάνουν.
Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν στις 4 Οκτωβρίου αποκτούσαμε ξαφνικά μια αυτοδύναμη κυβέρνηση αποφασισμένη να δουλέψει σοβαρά για να λύσει τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί μετά απο δεκαετίες προχειροτήτων, αδιαφορίας και λανθασμένων επιλογών. Και ειλικρινά λυπάμαι τους ανθρώπους που θα ξεκινούσαν μια τέτοια προσπάθεια.
Από πού να πρωταρχίσουν και τι να πρωτομαζέψουν σ΄αυτή τη χώρα, όπου το ένα πρόβλημα φαντάζει μεγαλύτερο και πιεστικότερο από το άλλο κι όπου η διαφθορά και τα σκάνδαλα έχουν διαβρώσει τα πάντα; Ο κοινωνικός ιστός σαπίζει, το κράτος κείτεται διαλυμένο, η κρατική μηχανή υπολειτουργεί, η οικονομία ψυχορραγεί, ο αγροτικός κόσμος αρνείται να προσαρμοστεί στις ανάγκες της εποχής, η ανεργία εξουδετερώνει τους νέους και η ανασφάλεια εξουθενώνει τα νοικοκυριά. Ένας ολόκληρος λαός έχει μεταβάλει σε καθημερινή πρακτική του το δόγμα: «Σημασία έχει να τα ΄κονομήσεις» κι ένας πολιτικός κόσμος μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται πού έχουμε φτάσει και δεν διστάζει να υπόσχεται πράγματα που δεν θα μπορούσε να κάνει.
Το αποτέλεσμα είναι να μην πιστεύουν και οι ίδιοι οι πολιτικοί μας άνδρες αυτά που μας λένε. Η αναξιοπιστία και η ασάφεια πλανάται γύρω μας. Πώς να γίνουν πιστευτά όσα μας υπόσχονται όταν δεν υλοποίησαν αυτά για τα οποία είχαν δημαγωγικότατα «δεσμευτεί»;
Η αμηχανία εκείνων που διεκδικούν και πάλι την εξουσία – οι ίδιοι πάντα – είναι χαρακτηριστική και απεικονίζει το κλίμα αυτής της προεκλογικής περιόδου. Η λεξιπενία, η χρησιμοποίηση γλώσσας «ταμπλόιντ», η αγωνία των μονολογούντων και των διαπληκτιζόμενων να χωρέσουν όλα τα νοήματα μέσα σε λίγες λέξεις, η εμφανής ροπή τους προς τη συνθηματολογία, η αφερεγγυότητα που αποπνέουν τα βλέμματα και η χροιά της φωνής, είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου.
Δεν λέω ότι οι «διάλογοι» που παρακολουθούμε στην τηλεόραση είναι όλοι «για πέταμα». Μερικοί κάτι μας αφήνουν, αλλά ποιος λογικός πολίτης μπορεί να επηρεαστεί αποφασιστικά απ΄όσα παραθέτουν οι «μονομάχοι»; Συνήθως αναλίσκονται σε καυγάδες και σε παράθεση αριθμών που δεν λένε τίποτα στο 95% των πολιτών και όταν πλέον έχουν εξαντλήσει επιχειρήματα και ιδέες και το τηλεοπτικό «σόου» πλησιάζει στο τέλος του, δίνουν την εντύπωση πως τόσην ώρα προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι είναι λιγότερο κακοί από τους άλλους.
Οι σημερινοί «δελφίνοι» της εξουσίας αντί να ενδίδουν αυτάρεσκα σε μια αχαλίνωτη δημαγωγία θα ‘πρεπε να αντιμετωπίζουν με περίσκεψη την επόμενη μέρα των εκλογών. Διότι το ζήτημα δεν είναι πώς θα πάρει κανείς την εξουσία, αλλά τι θα την κάνει, πώς θα την ασκήσει. Σε μια χώρα με τόσα προβλήματα και μ΄έναν λαό που αντιμετωπίζει με δέος αυτή την επόμενη μέρα, είναι τουλάχιστον προκλητικό οι επίδοξοι ηγέτες του να διαγκωνίζονται για την πρωτιά χωρίς συναίσθηση των ευθυνών που τους αναμένουν.
Αν κάτι χρειάζεται αυτός ο προεκλογικός αγώνας είναι ένα αίσθημα ευθύνης και απόλυτη ειλικρίνεια. Αρκετά ταλαιπωρηθήκαμε όλοι, άλλα να μας τάζουν στις προεκλογικές περιόδους κι άλλα να αντιμετωπίζουμε την επομένη των εκλογών. Στο κάτω – κάτω είναι και δικαίωμα του πολίτη να ξέρει με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιηθεί η ψήφος του την 4η Οκτωβρίου.
