Ολέθριο σφάλμα, τόσο για το πολιτικό μέλλον του ίδιου προσωπικά όσο και για την καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ., φαίνεται ότι θα αποδειχθεί η απόφαση του πρωθυπουργού να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου. Δεν είναι μόνο ότι ο Κώστας Καραμανλής προκάλεσε τις εκλογές αυτές κυριολεκτικά άνευ λόγου και αιτίας - γιατί, φυσικά, τα όσα προσχηματικά ανέφερε, ως δήθεν αιτίες της απόφασής του, δεν αντέχουν σε στοιχειώδη κριτική. Είναι και ότι τις εκλογές αυτές τις προκάλεσε στην απολύτως χειρότερη στιγμή για τη Ν.Δ. κατά τη διάρκεια της εξαετίας σχεδόν που κυβερνά, με το κυβερνών κόμμα να βρίσκεται στο ναδίρ της δημοσκοπικής του απήχησης, πέντε και έξι μονάδες πίσω από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.!
Σαν να μην έφτανε μάλιστα αυτό το κορυφαίο αρνητικό σημείο, ο Κ. Καραμανλής άφησε άναυδο τον ελληνικό λαό, λέγοντάς του ότι... θα τον «λιώσει» σε ανελέητη, πρωτοφανή λιτότητα, αν το εκλογικό σώμα αποφασίσει να τον επανεκλέξει ως πρωθυπουργό!
Ο Κ. Καραμανλής έδωσε έτσι την εικόνα ενός ανθρώπου που έχει ήδη αποφασίσει ότι θα ηττηθεί και μάλιστα με διαφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου και απλώς ψάχνει να βρει μια υποτιθέμενη δικαιολογία για την ήττα του, ώστε να μην αισθάνεται υπερβολικά ταπεινωμένος από την αναμενόμενη εκδίωξή του κακήν - κακώς από την εξουσία το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου.
Να μπορεί, δηλαδή, να αυτοπαρηγορηθεί, ισχυριζόμενος ότι «εγώ σας είπα τα σκληρά μέτρα που χρειάζονται για να σωθεί η χώρα, εσείς όμως είστε ένας ανάξιος λαός, δεν με ψηφίσατε, οπότε κι εγώ φεύγω»!
Προφανώς αδιαφορεί ο Κ. Καραμανλής για το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό εμπεδώνει την ψυχολογία της ήττας στους κόλπους των μελών, οπαδών και ψηφοφόρων της Ν.Δ., με ενδεχόμενο κίνδυνο η βέβαιη ήττα να προσλάβει τις διαστάσεις εκλογικής συντριβής.
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ «ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ» ΤΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η αλήθεια είναι πως με τη στάση του αυτή, συνειδητά ή όχι, ο Κ. Καραμανλής κάνει κυριολεκτικά ό,τι περνάει από το χέρι του για να διευκολύνει την άνοδο στην εξουσία τού... Γ. Παπανδρέου!
Πρώτα - πρώτα απαλλάσσει τον αρχηγό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την εξαιρετικά δύσκολη και πολιτικά επιβλαβή αποστολή να ψηφίσει τον Μάρτιο, σε τρεις μάλιστα ψηφοφορίες στη Βουλή, εναντίον της επανεκλογής του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου να εκβιάσει τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών.
Μια διαδικασία που αφενός ενείχε τον κίνδυνο να μη δεχθεί ο Κ. Παπούλιας να είναι υποψήφιος και αφετέρου θα οδηγούσε σίγουρα σε σφοδρή δυσαρέσκεια ενός τμήματος ψηφοφόρων του «πατριωτικού» ΠΑ.ΣΟ.Κ., με απρόβλεπτες πολιτικές συνέπειες. Αν π.χ. ποσοστό μόλις 1% ψηφοφόρων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποφάσιζε να μην ψηφίσει το κόμμα του εξοργισμένο από αυτή τη συμπεριφορά του Γ. Παπανδρέου απέναντι σε ένα κορυφαίο ιστορικό στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως ο Κ. Παπούλιας, τότε αντίο αυτοδυναμία!
Επιδεικνύοντας απίστευτο πολιτικό αλτρουισμό, ο Κ. Καραμανλής απάλλαξε τον Γ. Παπανδρέου από αυτό το πρόβλημα. Στην ουσία, δηλαδή, του προσφέρει την πρωθυπουργία «στο πιάτο», αφού του κάνει δώρο εκ των προτέρων τις εκλογές σε συνθήκες που ευνοούν την αποφασιστική συσπείρωση ολόκληρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με δέλεαρ τη νομή της εξουσίας και έτσι ο Γ. Παπανδρέου μπορεί άνετα πλέον να ψηφίσει υπέρ Παπούλια για την Προεδρία της Δημοκρατίας, χωρίς να χρειαστεί καθόλου να τον καταψηφίσει τρεις φορές στη Βουλή και να προκαλέσει δυσαρέσκειες. Ούτε στα πιο γλυκά του όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί ένα τέτοιο δώρο από τον Κ. Καραμανλή ο Γ. Παπανδρέου!
ΠΑΡΑΔΙΝΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ
Στην καθιερωμένη συνέντευξη της Θεσσαλονίκης, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε ότι θα παραμείνει αρχηγός της Ν.Δ. - και μετά την ήττα, εννοείται. Δεν μπορεί να τον πιστέψει κανείς. Ένας άνθρωπος που εγκαταλείπει με τέτοιο τρόπο την πρωθυπουργία, αποκλείεται να μείνει αρχηγός αντιπολιτευτικού κόμματος. Δεν είναι, άλλωστε, χρήσιμος στο κόμμα του ως ηγέτης ένας πρωθυπουργός που αυτοκτονεί πολιτικά με τόσο αστείο τρόπο. Ένα κόμμα σαν τη Ν.Δ. θέλει αρχηγό που να ξέρει πώς να οδηγήσει την παράταξη στην εξουσία, όχι... πώς να εγκαταλείψει την εξουσία όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Σοβαρές επιπτώσεις έχει η στάση του Κ. Καραμανλή και στη διαμόρφωση του εσωκομματικού συσχετισμού δυνάμεων στους κόλπους της Ν.Δ., καθώς καταφέρει καίριο πλήγμα εναντίον της... καραμανλικής (!) πτέρυγας του κόμματος και έτσι αντικειμενικά οδηγεί σε παράδοση της Ν.Δ. στην ηγεσία της Ντόρας Μπακογιάννη.
Τα καραμανλικά στελέχη είναι έξω φρενών με τον πρωθυπουργό, καθώς αισθάνονται ότι τους άφησε έκθετους πολιτικά. Πέρα από το γεγονός ότι αυτοί έβγαιναν και στήριζαν τον Καραμανλή, λέγοντας ότι είναι αυτοκτονία οι πρόωρες εκλογές, παρέχοντάς του έτσι μαζική κάλυψη στις αφόρητες πιέσεις που του ασκούσαν οι κύκλοι που θέλουν να τον ξεφορτωθούν και ξαφνικά είδαν στη Θεσσαλονίκη τον πρωθυπουργό να τους κάνει... κριτική και να ξέρει ότι διέπραξαν σφάλμα μιλώντας κατά των πρόωρων εκλογών (!), το πρόβλημά τους είναι πολύ σοβαρότερο.
Αποφασίζοντας ο Κ. Καραμανλής να υποκύψει στις πιέσεις και να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και την ηγεσία της Ν.Δ. με την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, δεν προετοίμασε και δεν άφησε καθόλου χρόνο προετοιμασίας στα στελέχη της καραμανλικής πτέρυγας για τη μετακαραμανλική εποχή.
Το λογικό και αναμενόμενο θα ήταν να τους δώσει τη δυνατότητα να διαβουλευτούν, να καθορίσουν μεταξύ τους ποιον θα επιλέξουν ως αρχηγό και πώς θα μοιράσουν τους υπόλοιπους ηγετικούς ρόλους, ώστε να είναι αποτελεσματικά διατεταγμένοι για να δώσουν με επιτυχία την εσωκομματική μάχη της διαδοχής εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη.
Στερώντας τους αυτή τη δυνατότητα, ο Κ. Καραμανλής καθιστά πλέον πολύ ευκολότερη για την υπουργό Εξωτερικών την κατάληψη της κομματικής ηγεσίας, καθώς η δική της ομάδα είναι απολύτως οργανωμένη και περιμένει από πολύ καιρό την ευκαιρία, δουλεύοντας μάλιστα μεθοδικά για να την προκαλέσει και όχι μένοντας και περιμένοντας με σταυρωμένα χέρια.
ΤΟ ΝΕΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΘΑ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Κ. Καραμανλής τηρεί αυτή τη στάση επειδή αδιαφορεί απλώς και για τους πολιτικούς του φίλους, ενστερνιζόμενος το λουδοβίκειο ρητό «μετά από μένα ο κατακλυσμός». Αυτό δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο στον εγωπαθή κόσμο της πολιτικής.
Το παράδοξο, όμως, είναι ότι με αυτή τη στάση που τηρεί ο απερχόμενος πρωθυπουργός, θα προκύψει ένα πολιτικό σκηνικό που θα ακυρώσει ό,τι αξιόλογο έργο παρουσίασε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στα πεντέμισι χρόνια που κυβέρνησε την Ελλάδα.
Στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής του υπήρξαν αποκαρδιωτικά και σίγουρα είναι καλύτερα να ξεχαστούν. Ελάχιστοι θα στενοχωρηθούν γι’ αυτό.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, όμως, υπάρχουν τρία σοβαρά θέματα, στα οποία η στάση του Κ. Καραμανλή απέσπασε την ενθουσιώδη συναίνεση και επιδοκιμασία τουλάχιστον του 80% του ελληνικού λαού, για να μην πούμε περισσότερο. Πρόκειται πρώτον, για το βέτο που πρόταξε στην ένταξη της Π.Γ.Δ.Μ. στο Ν.Α.Τ.Ο., αν προηγουμένως δεν λυθεί το ζήτημα της εξεύρεσης κοινά αποδεκτής ονομασίας (με επικρεμάμενη απειλή βέτο και για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.). Δεύτερον, για την προώθηση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία, παρά τις αμερικανικές πιέσεις. Τρίτον, για το θετικό ρόλο που έπαιξε στην υποβοήθηση επικράτησης του γενναίου «Όχι» των Ελληνοκυπρίων στο απαράδεκτο σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, με το συγκλονιστικό ποσοστό του 76%.
Και τα τρία αυτά επιτεύγματα, όμως, θα απειληθούν με αναίρεση αμέσως μετά τις εκλογές. Ο Γ. Παπανδρέου είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ του σχεδίου Ανάν λίγες μέρες πριν από το δημοψήφισμα του 2004, ενώ επί κυβέρνησης Σημίτη, υπουργός της οποίας ήταν ο σημερινός αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πήραν τα Σκόπια το καθεστώς χώρας υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε., με πλήρως σύμφωνη γνώμη της τότε ελληνικής κυβέρνησης. Υπάρχουν έτσι βάσιμες υποψίες ότι ως πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου μάλλον δεν θα ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από αυτή που είχε ακολουθήσει τότε, άρα μάλλον αποκλείεται να επιμείνει στο βέτο του Καραμανλή κατά των Σκοπίων και στη στήριξη του ελληνοκυπριακού «Όχι» κατά κάθε σχεδίου της λογικής Ανάν.
Αλλά και στο θέμα της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία, μια κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. πιθανότατα θα κάνει στροφή 180 μοιρών. Σημαίνοντα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως π.χ. ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχουν ήδη ταχθεί με δημόσιες δηλώσεις τους υπέρ της εναρμόνισης της Ελλάδας με τα αμερικανικά ενεργειακά σχέδια στην περιοχή, παρ’ όλο που αυτά οδηγούν σε «ενεργειακή ομηρεία» από την... Τουρκία!
Δεν θέλουμε, φυσικά, να προκαθορίσουμε την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου πριν καν αυτή εκλεγεί και συγκροτηθεί. Θα κριθεί από τις πράξεις της και μόνο. Δεν μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε ή να αποσιωπήσουμε θέσεις που ήδη έχει υιοθετήσει κατά το παρελθόν ο Γ. Παπανδρέου, ευχόμενοι, παράλληλα, να τις έχει αλλάξει.
ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι με βάση το ισχύον εκλογικό σύστημα, η αυτοδυναμία δεν εξαρτάται από τη διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος. Κατά τα φαινόμενα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα ξεπεράσει τη Ν.Δ. τουλάχιστον κατά τρεις, τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες, χωρίς να αποκλείεται μια ακόμη μεγαλύτερη διαφορά.
Δεν έχει πιάσει, όμως, για την ώρα το ποσοστό του 41% και πάνω, που θα απαιτηθεί για την αυτοδυναμία. Το ποσοστό αυτό θα απαιτηθεί, αν το συνολικό ποσοστό που θα πάρουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής ανέλθει στο 3%, όπως ήταν δηλαδή και το 2007. Για κάθε 1% που ανεβαίνει αυτό το ποσοστό, χοντρικά πέφτει κατά 0,5% το ποσοστό που απαιτείται να πάρει το πρώτο κόμμα για να πετύχει αυτοδυναμία.
Η εικόνα κατάρρευσης της Ν.Δ. που προκλήθηκε από τη στάση του πρωθυπουργού ευνοεί τη δυναμική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο κινείται προς το όριο της αυτοδυναμίας. Ούτως ή άλλως, μόνο οι κάλπες που θα ανοιχτούν το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου θα απαντήσουν τελεσίδικα στο ερώτημα αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί ή όχι να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σίγουρα, πάντως, αποκλείεται νέα κυβέρνηση της Ν.Δ.
