Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο
Η πυρκαγιά που κατέστρεψε το περασμένο Σαββατοκύριακο έναν από τους εναπομείναντες πνεύμονες πρασίνου στο λεκανοπέδιο της Αττικής σηματοδοτεί με οδυνηρό τρόπο το τέλος του φετινού καλοκαιριού. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε μετά την καταστροφική λαίλαπα της φωτιάς είναι κοκορομαχίες πάνω από τα αποκαΐδια. Απόλυτα κατανοητή η οργή και ο θυμός των ανθρώπων που κινδύνεψαν και είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται, αλλά και όλων των κατοίκων του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος της πρωτεύουσας που αντιλαμβάνονται ότι χάθηκε μια πηγή οξυγόνου. Οι συνέπειες για το μικροκλίμα της περιοχής είναι δεδομένες. Δεν θα έπρεπε όμως να είναι δεδομένη και η απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης από την αντιπολίτευση μιας τέτοιας φυσικής καταστροφής.
Βεβαίως μπορεί να υπήρξαν λάθη ή παραλείψεις, ουδείς όμως μπορεί να αμφισβητήσει, ότι όλοι όσοι ενήργησαν για την κατάσβεση της πυρκαγιάς υπερέβαλαν εαυτόν, με πρώτους τους άνδρες της πυροσβεστικής που έκαναν το καθήκον τους με αυταπάρνηση. Όπως, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι φυσικές δυνάμεις έκαναν σε αρκετές περιπτώσεις δυσχερή αν όχι αδύνατη την ανθρώπινη προσπάθεια.
Καλά τα μνημόσυνα, ακόμη καλύτερο όμως είναι να κοιτάζουμε μπροστά. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Ακόμη και στην πιο άσχημη εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να υπάρχει ο σπόρος για να φυτρώσει κάτι καλύτερο. Την Κυριακή, κατά σύμπτωση, το ένθετο περιοδικό μεγάλης αντιπολιτευόμενης εφημερίδας είχε αφιέρωμα στα δύο χρόνια από τις πυρκαγιές στην Ηλεία. Το κείμενο ήταν διανθισμένο με φωτογραφίες από την καταστροφή αλλά και την επούλωση των πληγών. Μια φωτογραφία πράγματι αξίζει χίλιες λέξεις. Η σύγκριση ανάμεσα στα αποκαΐδια και την ανάπλαση της περιοχής μπορεί να είναι μια ένεση αισιοδοξίας για το τι μπορεί να γίνει και στην Αττική. Αρκεί να υπάρξει αυστηρό χρονοδιάγραμμα, συγκεκριμένο σχέδιο και σαφείς οδηγίες που δεν επιδέχονται διπλή ανάγνωση, που συνήθως αφήνει επικίνδυνα «παραθυράκια». Τέτοια «παραθυράκια» προφανώς επέτρεψαν να φυτρώσουν οι αυθαίρετες βίλες μέσα στο δάσος, που αποκάλυψε η φωτιά.
Το «μοντέλο Ηλείας» που έδωσε εντολή ο πρωθυπουργός να ακολουθήσει στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση, έτυχε αποδοχής από τον κόσμο το 2007 γιατί έκανε πράξη την υπέρβαση χρονοβόρων γραφειοκρατικών διαδικασιών. Σίγουρα, η επιστράτευση προσώπων, όπως ο ευπατρίδης Πέτρος Μολυβιάτης αποτέλεσε εγγύηση χρηστής διαχείρισης και αποτελεσματικότητας. Αυτά χρειάζονται και σήμερα για να αισιοδοξούμε ότι η Αττική δεν θα μείνει... φαιό νταμάρι.
Ο δρ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Ν.Δ.
maximos@parliament.gr
