Έλαβα την πρόκληση να σχολιάσω την ελληνική αισχροκέρδεια τιμών στα πάσης φύσης προϊόντα κατανάλωσης, επιστρέφοντας από τις διακοπές μου, όταν διαπίστωσα [όχι ότι δεν το γνώριζα], σε όλο της το μεγαλείο την ευρύτατη αισχροκέρδεια στη διάθεση καταναλωτικών προϊόντων, την... αρπαχτή και την ασυδοσία .
Ποιος άραγε θα μπορούσε να φανταστεί πρό ετών ότι η Ελλαδίτσα μας θα έφθανε στο σημείο να κατέχει «τα σκήπτρα της βασίλισσας» της ακρίβειας στην Ευρώπη, όταν κάποτε ήταν η φθηνότερη χώρα; Τι συνέβη λοιπόν και φθάσαμε σε αυτό το σημείο;
Ένας βασικός λόγος είναι η κατάργηση του ελέγχου τιμών προϊόντων [ποσοστό νομίμου κέρδους ανά προϊόν], με το σκεπτικό της ανταγωνιστικότητας, αλλά οι παχυλόμισθοι και «περίεργοι» σύμβουλοι αρμόδιων υπουργών με τις εισηγήσεις τους δεν συνειδητοποίησαν ότι ο Ελληνας μεσάζων είναι «out of limits» . Πώς είναι δυνατόν ένα αγροτικό προϊόν να «φεύγει» από το χωράφι του παραγωγού π.χ. 1 ευρώ και να καταλήγει στις προθήκες των super markets στα 5 ευρώ; Πώς είναι δυνατόν η βενζίνη σε ένα πρατήριο να πωλείται 1,10 και σε άλλο παρακείμενο 1,40; Πώς είναι δυνατόν οι τιμές σε ομοειδείς ταβέρνες, εστιατόρια κ.λπ. να έχουν τεράστιες αποκλίσεις τιμής.
Είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει έλεγχος. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι των κατά τόπους Δ/νσεων Εμπορίου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους αδυνατούν να ελέγξουν το φαινόμενο. Τα... περίφημα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΑ ΤΙΜΩΝ [με συγχωρείτε... και τρίχες κατσαρές...], δεν έχω ακόμη καταλάβει τι έχουν προσφέρει.
Εκτιμώ ότι εάν υπήρχε έλεγχος, επιβολή ουσιαστικών ποινών και ως ένα σημείο παρεμβατικότητα του κράτους, το διαρκές έγκλημα της αισχροκέρδειας θα ήταν αισθητά μειωμένο.
Προτείνω -απόλυτα, χωρίς σύνδρομο παρελθόντος και εμμονή στο αντικείμενο της υπηρεσίας μου-, όπως η Πολιτεία επανασυστήσει τα τμήματα και ομάδες Αγορανομίας που λειτουργούσαν στο παρελθόν στις έδρες των Αστυν. Δ/νσεων-κατά τη γνώμη μου κακώς κατάργησε-, με εδαφική αρμοδιότητα ελέγχου όλου του Νομού και τα οποία ήλεγχαν σε 24ωρη βάση όλα τα κατ/τα υγειονομικού ενδιαφέροντος, επιχειρήσεις τροφίμων [για νοθείες] κ.λπ. προσφέροντας σπουδαίες υπηρεσίες στον έλεγχο και την υγιεινή των προσφερόμενων ειδών κατανάλωσης. Προς τούτο δεν απαιτείται πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση για το κράτος, αφού μπορεί να διατεθεί προσωπικό και μέσα από τα υφιστάμενα.
Δεν χρειάζονται μεγαλόστομες διακηρύξεις και θεωρητικές προσεγγίσεις στο θέμα.[ π.χ. επιλογή του καταναλωτή, γιατί απεδείχθη εκ των πραγμάτων ως «ουκ άνευ». Απαιτείται ρεαλισμός, αποφασιστικότητα, απελευθέρωση από αγκυλώσεις και κατανόηση ότι αφενός μεν η καθήλωση μισθών και συντάξεων και οι πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις και αφετέρου η ανεξέλεγκτη ασυδοσία της «αρπαχτής» των επιτηδείων, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα ανατροπής των οικονομικών δεδομένων του μικρομεσαίου Έλληνα και Ελληνίδας.
Ας γνωρίζουν οι αρμόδιοι «μανδαρίνοι» ότι η ελληνική κοινωνία σε συντριπτική πλειοψηφία επιθυμεί τον έλεγχο της ασυδοσίας, αλλά ομοίως και η πλειοψηφία των σωστών επαγγελματιών.
