Ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός προικισμένος με σπάνιες αρετές και ότι στο διάβα των αιώνων έχει συμβάλλει τα μέγιστα στη διαμόρφωση και εξέλιξη της πολιτικής σκέψης και του φιλοσοφικού στοχασμού της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου, είναι μια αλήθεια πανθολογούμενη, που όταν τη διατυπώνει κανείς δεν κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί ούτε ως ρατσιστής ούτε ως σωβινιστής.
Δεν ξέρω, ωστόσο, αν έπαιξε το ρόλο της και σε τι βαθμό η σκλαβιά τους σε διάφορους λαούς, κυρίως όμως αυτή των τετρακοσίων και πλέον χρόνων στους Τούρκους, ή η βαυαροκρατία ή το μεσογειακό ταμπεραμέντο τους, αλλά είναι γεμάτοι και από διάφορα ελαττώματα, που τα πλήρωσαν ακριβά κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας τους.
Παρότι, μάλιστα, Έλληνας δυσκολεύομαι να περιγράψω, πολύ δε περισσότερο να κατανοήσω τη συμπεριφορά του σημερινού Έλληνα στην καθημερινή του ζωή και τη στάση ζωής του γενικότερα, η οποία είναι αλλοπρόσαλλη και γεμάτη αντιφάσεις, συγκρουόμενες μεταξύ τους .
Απ΄τη μια αγωνίζεται με αυταπάρνηση σε δύσκολες στιγμές για τα μεγάλα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, αλλά στην καθημερινή του ζωή κάνει ό,τι περνά απ΄ το χέρι του, για να τα τραυματίζει και κάποιες φορές για να τα χάνει, χωρίς όμως να σταματά τον αγώνα, για να τα ξανααποκτήσει.
Παρότι δεν τα ξέρει όλα, έχει άποψη για όλα και για κάθε τι στραβό, που συμβαίνει γύρω του, φταίνε μόνο οι άλλοι, ποτέ ο ίδιος. Γι΄αυτό και αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα και γκρινιάζει συνεχώς.
Αριστερός ή δεξιός του αρέσει να ζει καπιταλιστικά αλλά να σκέπτεται σοσιαλιστικά και να κατακεραυνώνει τους έχοντες και κατέχοντες αλλά και τους εκάστοτε κυβερνώντες ως μόνους αιτίους της κοινωνικής αδικίας.
Ενώ τάσσεται δημοσίως και στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις υπέρ της εφαρμογής των νόμων, θεωρεί κορόιδα, όσους τους εφαρμόζουν, και ξύπνιους, όσους τους παραβαίνουν, χωρίς να τους παίρνουν χαμπάρι. Γι΄ αυτό και στις προσωπικές του συναλλαγές δε διστάζει να κάνει το ίδιο.
Αποδέχεται ότι ο δημόσιος τομέας είναι αντιπαραγωγικός, με χαμηλές αποδοχές και αναποτελεσματικός, ωστόσο σκοτώνεται να εξασφαλίσει μία θέση σ΄αυτόν και δυσφορεί στον έλεγχο και στην αξιολόγηση.
Καταδικάζει το ρουσφέτι και την ημετεροκρατία για τους άλλους, αλλά για τον εαυτό του και για τα δικά του παιδιά σπεύδει πρώτος αυτός να εκμεταλλευτεί καταστάσεις.
Επιθυμεί την κατάργηση των κεκτημένων για τους άλλους, όχι όμως και για τον εαυτό του.
Θέλει τους πολιτικούς ενάρετους και ειλικρινείς και ενοχλείται απ΄τα πλούτη τους, θαμπώνεται, όμως, απ΄αυτά και στηρίζει με την ψήφο του πολλές φορές όχι τους ενάρετους και ειλικρινείς, αλλά τους οικονομικά ισχυρούς, τους λαϊκιστές και παραμυθάδες.
Όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αποσιωπά ή μηδενίζει ό,τι θετικό κάνουν οι συμπολιτευόμενοι, ενώ, όταν βρίσκεται στη συμπολίτευση, τα βλέπει όλα θετικά.
Ενώ είναι δικό του το απόφθεγμα «παν μέτρον άριστον», ο ίδιος ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων της υπερβολής και των άκρων.
Ενοχλείται από τις ουρές στις εφορείες και σε άλλους οργανισμούς, παρόλα αυτά επιμένει να τα κάνει όλα την τελευταία στιγμή και να πληρώνει, έτσι, συνεχώς το τίμημα της ουράς
Του αρέσει το καθαρό περιβάλλον, αλλά δε λέει να συμμορφώνεται στους κανόνες υγιεινής αποκομιδής των σκουπιδιών.
Του αρέσουν οι καθαρές πλατείες, οι παιδικές χαρές, οι δρόμοι και οι παραλίες, αλλά «ξεχνά» να τοποθετήσει τα σκουπίδια του στους κάδους ή δοχεία απορριμμάτων και βρωμίζει τον τόπο.
Ξέρει ότι το αλκοόλ, το τσιγάρο, το κινητό και η επικίνδυνη οδήγηση γίνονται αιτίες θανάτων, αλλά επιμένει, και όταν ακόμη οδηγεί, και να πίνει και να καπνίζει και να κάνει χρήση κινητών και να παραβαίνει τον Κ.Ο.Κ.
Επιθυμεί την παρουσία των οργάνων τάξης για την ασφάλεια του, αλλά συνάμα ενοχλείται απ΄ αυτή, γιατί του περιορίζουν την ελευθερία του, επειδή γνωρίζουν προσωπικά του δεδομένα. Γι΄ αυτό έχει πάντα πρόχειρη την αρνητική κριτική και τη βρισιά στο στόμα του εναντίον τους.
Ενοχλείται απ΄ τη δράση κουκουλοφόρων, δυσκολεύεται, όμως, να αποδεχτεί την κατάργηση της κουκούλας και του ασύλου.
Δηλώνει πως αγαπά τη μελέτη βιβλίων και την επίσκεψη μουσείων, αλλά στην πράξη ελάχιστα μελετά και σπάνια επισκέπτεται αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία.
Αντίθετα με το πώς λειτουργεί στον τόπο του, ως μετανάστης νιώθει και γίνεται περισσότερο πατριώτης και συμπεριφέρεται ως τύπος και υπογραμμός. Γι΄ αυτό και στα ξένα προκόβει ευκολότερα.
Κοντολογίς, ο σημερινός Έλληνας είναι απρόβλεπτος και, κάτι που τον καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέροντα, είναι ότι δεν μπαίνει εύκολα ούτε στο σακί ούτε στο τσουβάλι. Γι΄ αυτό και είναι δύσκολο να τον ερμηνεύσει κανείς και ματαιοπονεί όποιος το επιχειρήσει. Παρόλα αυτά και παρά τις ιδιαιτερότητές του έχει αποδείξει ότι κρύβει μέσα του αστείρευτες δυνάμεις δημιουργίας, οι οποίες απελευθερώνονται, συνήθως, κάθε φορά, που αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις. Όποιος, μάλιστα, καταφέρνει να τον χτυπήσει στο φιλότιμο, ποτέ δε χάνει.
