Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Το φεγγάρι προβάλλει πάντα ελκυστικό και μάλιστα περισσότερο από παντού, στον ελληνικό ουρανό. Ιδιαίτερα, όταν είναι Πανσέληνος. Κι ακόμα πιο ελκυστικό όταν η Πανσέληνος είναι τον Αύγουστο.
Η μόνη ουσιαστική επίδραση της Σελήνης, πάνω στον πλανήτη μας, είναι η αμοιβαία έλξη, που επιβεβαιώνεται επιστημονικά, ανάμεσα σε Γη και Σελήνη.
Αποτέλεσμα αυτής της έλξης είναι οι παλίρροιες. Όπως είναι η παλίρροια του Ευρίπου (στη Χαλκίδα) όπου βλέπουμε τα νερά να πηγαινοέρχονται ορμητικά ανά εξάωρο, υποταγμένα στη μαγική μπαγκέτα της Σελήνης. Αν μάλιστα βρεθεί κανείς σε άλλες παλίρροιες, όπως π.χ. στην Ντωβίλ της Γαλλίας, το θέαμα είναι καταπληκτικό. Τα νερά επί έξι ώρες αποσύρονται στον Ατλαντικό Ωκεανό, αφήνοντας πίσω τους ένα στρώμα από στρείδια και μύδια, τα γνωστά προϊόντα λιχουδιάς των Γάλλων τα FRUIT DU MER (φρούτα της θάλασσας) όπου περιχαρείς οι Γάλλοι τρέχουν να τα συλλέξουν, στα πανεράκια τους, πριν γυρίσουν τα νερά της πλημμυρίδας.
Αυτή όμως είναι η πεζή άποψη του θέματος. Δηλαδή η αμετάκλητη επίδραση που δέχεται ο γηραιός μας πλανήτης από την όμορφη Εκάτη.
Το φεγγάρι όμως όπως και να ’ναι, ασκεί στον άνθρωπο μια ακατανίκητη ρομαντική διάθεση. Όσοι μάλιστα αγαπούν τη φύση, δεν παραλείπουν χειμώνα-καλοκαίρι να χαρούν το σεληνόφως στον έναστρο ουρανό.
Οι ερωτευμένοι απολαμβάνουν ιδιαίτερα τις φεγγαρόλουστες βραδιές και πιο πολύ εκείνες, με την Πανσέληνο. Σφιχταγκαλιασμένοι και παραδομένοι στη μέθη του έρωτά τους, καθισμένοι σ' ακρογιαλιές ή βουνοκορφές, ατενίζουν με έκσταση το λαμπρό τούτο άστρο. Και δίνουν αιώνιους όρκους πίστης και αγάπης.
Οι ρομαντικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι, τις φεγγαρόλουστες νύχτες, πλημμυρίζουν από μια ευφρόσυνη διάθεση. Κι αν μάλιστα είναι Μεσόγειοι ή Έλληνες ιδιαίτερα, έχουν την ευκαιρία να χαρούν συχνά, το υπέρογκο θέαμα της φεγγαράδας. Τη χαίρονται νυχτιάτικα, πίσω από τα κάγκελα του κήπου, από το διάπλατο ανοιγμένο παράθυρό τους ή από την ξαπλώστρα τους στη βεράντα. Μ' ένα ποτό δίπλα τους κι ένα τσιγάρο, αφήνονται ενάεροι να πετάξουν στ' άστρο το φωτεινό.
Αλήθεια πόσον καιρό - μήπως είναι και χρόνια - έχετε να δώσετε τη χαρά και τη δυνατότητα στον εαυτό σας, να χαλαρώσει και να ονειρευτεί λουσμένος στο σεληνόφως; Πόσον καιρό έχετε ν' απολαύσετε έναν περίπατο, μακριά από τα φώτα της πόλης, με συντροφιά το χλωμό φως του φεγγαριού; Από πότε έχετε να πιάσετε τον εαυτό σας, να ταξιδεύει στο άπειρο, με όχημα τον κοντινό μας δορυφόρο;
Η Πανσέληνος του Αυγούστου, που θα ζήσουμε τούτες τις μέρες, είναι μια θαυμάσια ευκαιρία, για όλα τούτα. Αφήστε τα εγκόσμια. Ξεχάστε τη μυλόπετρα των καθημερινών σας προβλημάτων. Στην άκρη ο φόβος και το άγχος της ζωής. Γίνεται και σεις για λίγο ο Μυγχάουζεν, που ανέβηκε στο βόλι του κανονιού, για να φθάσει στο φεγγάρι.
Η Πανσέληνος του Αυγούστου, είναι πιο φωτεινή, ελκυστική βαμμένη με άλικο χρώμα. Και τούτο γιατί λόγω της θέσης της, διανύει μεγαλύτερο πάχος της ατμόσφαιρας, χάνει το κυανό της χρώμα και επικρατεί το έντονο κόκκινο. Σε τούτο συντελούν και οι μεγάλες πυρκαγιές, που γίνονται το καλοκαίρι στον τόπο μας. Τα άπειρα σωματίδια από τις φλόγες, απορροφούν το κυανό και εντείνουν το κόκκινο.
Αφεθείτε λοιπόν για λίγες ώρες στη μαγεία της Πανσελήνου. Τούτη την εικόνα, δεν μπόρεσαν ούτε οι καλύτεροι χρωστήρες, μα ούτε οι πιο δημιουργικοί κάλαμοι να αποδώσουν.
Αυτή τη νύχτα, όπως πιστεύουν σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας νεράιδες κι εξωτικά, μάγισσες κι αερικά πλημμυρίζουν τον τόπο και σκορπούν τον έρωτα, σε ότι αγγίζουν με το μαγικό τους ραβδί. Οι Μάγισσες λούζονται στα ποτάμια, κατεβάζουν κάτω το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, του κλέβουν λίγη φεγγαρόσκονη και με τούτη γιατρεύουν τις ματιασμένες κοπέλες.
Μπορεί λοιπόν φίλοι μου, η Θεά Εκάτη, ν' ανήκει στη Μυθολογία. Ή οι Μάγισσες και τα ξωτικά ν' ανήκουν στα παραμύθια. Μπορεί η αχλύ του μύθου και της φαντασίας να έχει ντύσει περίτεχνα ετούτη τη βραδιά. Το ολόγισμο όμως φεγγάρι στην Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, είναι εδώ! Πραγματιτικό, Ολόφωτο, Ορατό. Κόβει βόλτες στον ουρανό μας όλη νύχτα. Και μας καλεί στο πανηγύρι του, στο θάμβος και στην ηρεμία του.
Χαλαρώστε λοιπόν και απολαύστε, τη μαγεία τούτης της βραδιάς. Κρατάει τόσο λίγο. Όσο τα ωραία και θαυμαστά της φύσης και του Θεού.
