...Καλώς τον-α κι ας άργησε! Και έλεγαν διάφοροι «καλοθελητές» λίγες μέρες πριν που έκανε παρέμβαση ο Δημ. Τσάτσος, ο γνωστός συνταγματολόγος, για το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι ήταν γνωστό ότι θα είναι υποστηρικτής του Βενιζέλου και γι’ αυτό είπε αυτά που είπε και ότι ο Βενιζέλος δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη και άλλα τέτοια... Αφήνοντας, βεβαίως, εμμέσως πλην σαφώς, να εννοηθεί ότι ή που ήταν... «βαλτός» ο Δημ. Τσάτσος ή που σε κάθε περίπτωση οι απόψεις του απηχούσαν και εκείνες του Βενιζέλου. Ο οποίος πριν απ’ όλα τ’ άλλα από πολιτικός, φιλόδοξος αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ατυχήσας επίσης, είναι και συνταγματολόγος. Οπότε η άποψή του έχει και πολιτική και συνταγματική χροιά και προσωπική βεβαίως - βεβαίως!
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γενικά, εδώ και κάμποσο καιρό, έχει... κουρνιάσει. Δεν μιλάει, δεν λαλάει. Άλλωστε, κι έτσι που είναι τα πράγματα τι να πει; Εκτός από αυτά που είναι υποχρεωμένος να λέει στη Βουλή, υπερασπιζόμενος τις θέσεις τού κόμματός του, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος που είναι. Μέχρις εκεί, όμως. Κατά τ’ άλλα, είναι από σιωπηλός μέχρι προσεκτικός. Κομματάκι αργά, βέβαια, γιατί τότε που ήταν να προσέξει, που επιβαλλόταν να προσέξει, υπήρξε κατ’ εξοχήν απρόσεχτος με τα γνωστά σε όλους - και πριν απ’ όλους στον ίδιο - αποτελέσματα.
Τώρα δε, καθώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ., βάσει των δημοσκοπήσεων αλλά και των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, δεν κρατιέται από την ανυπομονησία και «βλέπει» εξουσία, τι να πει; Όσο λιγότερα τόσο καλύτερα. Να βγει αύριο - μεθαύριο ο Γιώργος πρωθυπουργός και να μην τον κάνει ούτε κλητήρα σε υπουργείο; Αν δεν βγει, βέβαια, άλλο θέμα. Φυλαγμένη θα του την έχει. Αλλά «αν» βγει;
Οπότε το παίζει «μικρός (μμ έτσι κι έτσι) Βούδας». Ακούει περισσότερο και μιλάει λιγότερο. Τώρα, όμως, εξέφρασε ανοιχτά την πρώτη πολιτική διαφωνία του με την τακτική και τους χειρισμούς του Γιώργου Παπανδρέου. Αμφισβήτησε την αντιπολιτευτική τακτική στο θέμα τής γρίπης, διαφώνησε με την επίθεση του κόμματος σε συνταγματολόγους και άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να αιφνιδιάσει είτε ο Καραμανλής με εκλογές το Σεπτέμβριο ή ο Κάρολος Παπούλιας παραιτούμενος από την υποψηφιότητά του. (Κάτι παραπάνω ξέρει γι’ αυτό το τελευταίο, σίγουρα πράγματα).
Επί της ουσίας και σε όλα τα θέματα που εξέφρασε μια διαφορετική άποψη, απλώς εξέφρασε τη «λογική» άποψη. Αυτή που δεν φιλτράρεται μέσα από συγκεκριμένες κομματικές σκοπιμότητες και δεν μπαίνει στον παραμορφωτικό φακό των πολιτικών επιδιώξεων και απολαβών. Άλλωστε, δεν είναι ο μόνος που διαφωνεί στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον τρόπο που χειρίζονται το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ή και αυτό το έρμο το θέμα της γρίπης. Υπάρχουν κι άλλοι. Η διαφορά είναι ότι, όταν διαφωνεί ο Βενιζέλος, αυτό αμέσως συνιστά θέμα εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Άλλωστε, το γνωρίζει και ο ίδιος, γι’ αυτό και έχει... αραιώσει για να μην προκαλεί και γυρίζει όλο αυτό σε βάρος του.
Και καλά, ας αφήσουμε κατά μέρος τη διαφωνία περί γρίπης. Να πιάσουμε τη διαφωνία περί Προέδρου. Γιατί να μην δούμε αίφνης ότι αποτελεί μια εν δυνάμει παραπέρα «επένδυση». Πολλοί είναι αυτοί που προβλέπουν ότι αυτό το παιχνίδι που έχει ανοίξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Πρόεδρο θα του κοστίσει πολιτικά και μπορεί να γυρίσει και μπούμερανγκ, αν τελικά φθάσει μέχρι το τέλος. Γιατί, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση να μη θέλει να έχει μια... πατινή διαφοροποίησης για να μπορεί να την επικαλεστεί αν υπάρξει ανάγκη;
Από κει και πέρα, βέβαια, μια διαφωνία κορυφής, όπως η συγκεκριμένη, η οποία ανοιχτά εκφράζεται (γιατί είπαμε την άποψη αυτή συμμερίζονται και πολλά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.), οπωσδήποτε θέτει ζήτημα και κλονίζει την επιχειρηματολογία, που κατά πάγια τακτική προβάλλει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και μπορεί, λέμε μπορεί, αν συνεχιστεί το θέμα, να οδηγήσει ακόμη και σε ακύρωση της θέσης του. Ή ν’ αποτελέσει ένα καλό «άλλοθι» τη συγκεκριμένη στιγμή που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα θέλει να οπισθοχωρήσει. Πώς λέμε «ο καλός μπάτσος και ο κακός μπάτσος». Υπάρχει και αυτή η εκδοχή.
