Εγώ πάλι γιατί έχω την εντύπωση ότι η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια, ν’ αλλάξει φέτος τον τρόπο εορτασμού της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, δεν είναι άσχετη και με τις αποφάσεις που ο ίδιος έχει λάβει σχετικά με το μέλλον του στην Προεδρία.
Δηλαδή αυτή η μετατροπή της γιορτής από τον κοσμικό χαρακτήρα που είχε σε καθαρά πολιτικό, ότι είχε να κάνει και με το μήνυμα που ήθελε ο ίδιος ν’ αποστείλει μέσω της συγκεκριμένης «εκδήλωσης» πλέον, γιατί «γιορτή» δεν την λες. Σαν ν’ αποχαιρετούσε με τον τρόπο αυτό και ο ίδιος την Προεδρία. Σαν να έλεγε ότι «του χρόνου δεν θα ’μαι δω να το... γιορτάσω, κάποιος άλλος θα ’ναι στη θέση μου». Και σαν να ήθελε, η σφραγίδα που θα αφήσει την τελευταία φορά που συμμετείχε με την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας στην επέτειο για την αποκατάστασή της, να είναι η «σφραγίδα» μιας καθαρά πολιτικής εκδήλωσης, λιτής, σεμνής και απέριττης.
Και δεν είναι διόλου απίθανο να είναι κι έτσι. Καθώς η προεδρολογία δεν λέει και δεν θέλει να κοπάσει, είναι σφοδρά πιθανό - αυτό άλλωστε αναφέρουν και οι πληροφορίες - ότι ο ίδιος έχει πάρει τις αποφάσεις του και επειδή δεσμεύεται από την ιδιότητά του - γιατί ο ίδιος σέβεται το θεσμό που υπηρετεί - δεν μπορεί να τις ανακοινώσει. Και, θα το κάνει μόνον, όταν θα έλθει η κατάλληλη στιγμή.
Τώρα, στο «σίριαλ» της προεδρολογίας μετά τον καταπέλτη Τσάτσιν την προηγούμενη εβδομάδα, αυτή τη φορά ο υπουργός Εσωτερικών με συνέντευξή του φέρνει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ, υπενθυμίζοντας ότι «το 2006 πρότεινε αναθεώρηση του άρθρου 32 του Συντάγματος για να αποσυνδεθεί πλήρως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το ενδεχόμενο εκλογών, επειδή τότε θεωρούσε μια τέτοια σύνδεση θεσμικώς απαράδεκτη!». Αυτά πρότεινε το 2006 το ΠΑΣΟΚ. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η τότε πρότασή του βασιζόταν στην εξής συλλογιστική: ότι το 2007 που ήταν σε ένα χρόνο από τότε, πίστευαν, υπολόγιζαν, ήλπιζαν ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές. Άλλωστε μην ξεχνάμε, ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης θητείας της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καταβάλει ακόμη ότι βρισκόταν στην αντιπολίτευση και μιλούσε περί «δεξιάς παρένθεσης». Είναι πολύ πιθανό λοιπόν τότε να υπολόγιζαν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν τις εκλογές του 2007. Και, στην περίπτωση που αυτό γινόταν δεν θα ήθελαν να έχουν μπροστά τους την πιθανότητα πρόωρης προσφυγής σε εθνικές κάλπες εξαιτίας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν λοιπόν τότε είχε γίνει αποδεκτή η πρόταση που είχε αποσυνδεθεί το ένα από το άλλο, αυτός ο κίνδυνος εκ προοιμίου εξαφανιζόταν. Δεν «πέρασε» όμως η πρόταση τότε, ίσως γιατί και τούτοι δω που σήμερα κυβερνάνε έκαναν τον ίδιο συλλογισμό και δεν ήθελαν να καταργήσουν την πιθανότητα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι έτσι... Κι έτσι έχουμε τώρα αυτό το «παιχνίδι» με το Σύνταγμα, το οποίο ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Και μπορεί βεβαίως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τώρα δεν το... ενοχλεί η.. «θεσμικώς απαράδεκτη σύνδεση» του Προέδρου με τις πρόωρες εθνικές εκλογές, να αποκαλεί το ζήτημα «πολιτικό» αλλά... Αλλά ότι είναι έτσι - δεν είναι ούτε ανεξάρτητη ούτε αδιάφορη ως προς τη λειτουργία του Συντάγματος. Άρα το ζήτημα είναι σαφέστατα «συνταγματικό» και μετά οτιδήποτε άλλο. Έτσι για να ξέρουμε και για τι πράγμα συζητάμε.
Από ’κει και πέρα, θα πρέπει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που τόσο καιρό ερίζουν και θα συνεχίσουν να ερίζουν «χωρίς τον ξενοδόχο», να κάτσουν να σκεφτούν τι θα μπορούσε να συμβεί, σε περίπτωση που τελικά, όταν έλθει η ώρα, ο Κάρολος Παπούλιας, τους στείλει όλους να κουρεύονται και πάει σπίτι του, αηδιασμένος απ’ όλα αυτά. Και τότε, είναι σίγουρα ότι θα ανακαλύψουν πολλά και ενδιαφέρονται πράγματα. Φαντάζομαι, πάντως, ότι με την τροπή ή και «ντροπή» που έχουν πάρει τα πράγματα, θα έχουν αρχίσει να απεργάζονται διάφορα backupplans, για να μην βρεθούν ξεκρέμαστοι μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που, όσο πάει, γίνεται όλο και πιο πιθανό.
