Με αμείωτη ένταση συνεχίζονται στην Ιταλία οι αποκαλύψεις για την ιδιωτική ζωή του 72χρονου συντηρητικού πρωθυπουργού της γείτονος Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος προχωρά απτόητος τόσο το νεοφιλελεύθερο οικονομικό και πολιτικό του έργο, όσο και τις πάσης φύσεως ερωτικές δραστηριότητές του.
Φυσικά για το όποιο έργο του ως πολιτικού αρχηγού αρμόδιοι να τον κρίνουν είναι οι Ιταλοί ψηφοφόροι (προφανώς δε και ο ιστορικός του μέλλοντος) αλλά εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η έκπληξη (!!!) που λένε ότι αισθάνθηκαν πολλοί για τα ερωτικής φύσεως σκάνδαλα στα οποία ο (εμφανώς βάφων τα μαλλιά του) Ιταλός πρωθυπουργός αποκαλύπτεται καθημερινώς ότι είναι μπερδεμένος.
Οποία έκπληξη λοιπόν...
Ένας γηραιός κύριος, που τυχαίνει να είναι εκλεγμένος πρωθυπουργός μιας μεγάλης χώρας, αποκαλύπτεται πως συνηθίζει να «κοιμάται» και με πόρνες πολυτελείας.
Το πρόβλημα, κατά την άποψη του γράφοντος, δεν είναι πως ο γηραιός κύριος «κοιμάται» με βίζιτες, αλλά ότι τυχαίνει να είναι ο ηγέτης μίας μεγάλης χώρας.
Το πρόβλημα δεν είναι πως «κοιμάται» με 42χρονες κυρίες (επί πληρωμή ή όχι - αυτό είναι δικό του πρόβλημα) όπως η κ. Πατρίσια Ντ’ Αντάριο, αλλά αν όντως είχε «σχέσεις» με τη 18χρονη Ιταλίδα, η οποία μάλιστα τον αποκαλούσε «πατερούλη» (σ.σ. φαντάζομαι ότι η νεαρά δεν θα γνωρίζει τίποτα για τον, επίσης, αποκληθέντα «πατερούλη», τον Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουκασβίλι).
Το πρόβλημα δεν είναι επίσης οι όποιες (τρομάρα του!!!) ερωτικές επιδόσεις, αλλά το γεγονός ότι τις διάφορες «βίζιτές» του τις «προμήθευε» κάποιος κύριος ονόματι Τζανπάολο Ταραντίνι, ο οποίος διώκεται στο Μπάρι για μαστροπεία. (σ.σ. ευτυχώς για τον ίδιο τον κ. Μπερλουσκόνι, ο οποίος ποτέ δεν είπε, εξ όσων είναι γνωστά, ότι δεν θα καταπολεμήσει τους νταβατζήδες).
Μίλησα προηγουμένως για την έκπληξη που είπαν πως αισθάνθηκαν κάποιοι μετά τις αποκαλύψεις για τον ερωτύλο κ. Μπερλουσκόνι.
Προφανώς ουδείς εξ αυτών θα θυμήθηκε τις πάσης φύσεως ερωτικές περιπέτειες (αλλά και τα εξώγαμα) μεγάλων ηγετών, όπως ο Τζον Φ. Κένεντι (η πλέον γνωστή του περιπέτεια είναι αυτή με τη, μυστηριωδώς ευρεθείσα νεκρή, Μέριλιν Μονρόε) ο Φρανσουά Μιτεράν, ο δικός μας ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και ο Μάο Τσε Τουνγκ (ο οποίος, λέγεται πως είχε και ξεχωριστές ερωτικές προτιμήσεις...).
Φυσικά να μην λησμονήσουμε και τον Αμερικανό πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος μάλιστα είπε δημοσίως ψέματα για τις όποιες ερωτικές του περιπέτειες.
Ο κ. Μπερλουσκόνι, ο οποίος έχει αρχίσει να χάνει σε δημοτικότητα, βγήκε επιθετικά, λέγοντας πως οι μαγνητοφωνήσεις των συνομιλιών του με τη «βίζιτα» είναι «πλαστές», αλλά, εν πάση περιπτώσει, «με τόσες ωραίες γυναίκες που κυκλοφορούν ...δεν είμαι άγιος». Δηλαδή, ο 72χρονος Ιταλός πρωθυπουργός είπε αυτό που λένε (λέμε) οι περισσότεροι άντρες.
Όμως, εμείς οι υπόλοιποι δεν είμαστε πρωθυπουργοί και η ιδιωτική μας ζωή ενδιαφέρει (σε επίπεδο κουτσομπολιού φυσικά) τους γνωστούς μας και όχι την κοινωνία.
Ο κ. Μπερλουσκόνι, όπως και ο κάθε αρχηγός κράτους, έχει ιδιωτική ζωή, αλλά (δυστυχώς γι’ αυτόν) αυτή κρίνεται και πολλάκις επικρίνεται. Και να μην ξεχνάμε πως οι πράξεις των ηγετών δεν κρίνονται μόνο από την πολιτική και τις ιδέες τους, αλλά και από το χαρακτήρα τους.
Και είναι δεδομένο, για παράδειγμα, πως στην προκείμενη περίπτωση της Ιταλίας το κρεβάτι του κ. Μπερλουσκόνι έκρινε την αναρρίχηση σε δημόσια αξιώματα διαφορών καλλίπυγων κυριών (σ.σ. όχι πως δεν συμβαίνει και αλλού, αλλά ο κ. Μπερλουσκόνι το έκανε με προκλητικό τρόπο – του στιλ έτσι γουστάρω κι αν σας αρέσει).
Οι «Times» έγραψαν πως ο κ. Μπερλουσκόνι παίρνει πολιτικές αποφάσεις, είναι ο κυρίαρχος Ιταλός πολιτικός της εποχής μας. Συνεπώς έχει σημασία ο χαρακτήρας του. Και φυσικά οι απαντήσεις στις επίμονες ερωτήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά του θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τον χαρακτήρα του. Δεν μπορεί κανείς να συμπεριφέρεται όπως ο κ. Μπερλουσκόνι και να ισχυρίζεται ότι πρόκειται για προσωπική υπόθεση. Τα πάρτι, τα κορίτσια και τα δώρα είναι κρατικό ζήτημα.
Ο δε διάσημος συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο έγραψε πως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν είναι το πρόβλημα της Ιταλίας. Η ιστορία είναι γεμάτη τυχοδιώκτες οι οποίοι δεν στερούνται χαρισμάτων. Έχουν μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση των δικών τους συμφερόντων, θέλουν να εγκαθιδρύσουν μια προσωπική εξουσία παρακάμπτοντας τα κοινοβούλια, τους δικαστές και τους θεσμούς...
Όταν η κοινωνία τούς το επιτρέπει, γιατί να τα βάζουμε μαζί τους και όχι με την κοινωνία που τους επέτρεψε να το πράξουν, αναρωτήθηκε ο διάσημος συγγραφέας.
Με άλλα λόγια, δηλαδή, τοιούτος έπρεπε ημίν αρχιερεύς...
