...Και ενώ ο Μπερλουσκόνι παλεύει με την... ασυγκράτητη ερωτική ζωή του (πανάθεμά τον), ο Σαρκοζί έχει άλλα χουνέρια να φέρει βόλτα.
Καλά, με τον πρώτο δεν είναι και ν’ ασχοληθούμε μακροσκελώς. Όλο αυτό το... ροζ σύννεφο, που σηκώνει περνώντας ο Ιταλός πρωθυπουργός, κινείται μεταξύ κωμικότητας, γελοιότητας και αυστηρώς ακατάλληλης ασκούμενης... πολιτικής, με την οποία οι Ιταλοί δεν φαίνονται να έχουν και κάνα συγκλονιστικό πρόβλημα. Μπορεί να έπεσε η δημοτικότητά του για πρώτη φορά κάτω από το 50%, αλλά δεν έπαθε και... καθίζηση. Και επιπλέον, φαίνεται ότι και οι Ιταλοί λόγω... μεσογειακού ταμπεραμέντου έχουν μια αντοχή στις ερωτικές ατασθαλίες τού καβαλιέρε και ορισμένοι μπορεί και να τον βλέπουν και ως «μάγκα». Άλλωστε, και ο ίδιος δήλωσε «δεν είμαι άγιος» - καλά, απέχει πάρα πολύ από το ν’... αγιάσει και όχι μόνο για τις σεξουαλικές του επιδόσεις - και αρκετοί εξ αυτών που ήταν κάτω στο ακροατήριο τον χειροκρότησαν κιόλας ή γέλαγαν πονηρά.
Και επειδή, απ’ ό,τι φαίνεται, έχει και το κοκαλάκι της νυχτερίδας, θα ξεπεράσει και αυτή την... κακοτοπιά και την επόμενη φορά θα προσέχει να μην τον... μαγνητοφωνούν.
Ο Σαρκοζί, από την άλλη μεριά, που ως νιόπαντρος δεν παρουσιάζει τέτοιες δραστηριότητες, έχει πιο σοβαρό πρόβλημα. Συνελήφθη όχι να κλέπτει οπώρας, αλλά να κλέπτει δημοσκοπήσεις! Οι οποίες δημοσκοπήσεις δημοσιεύονταν στον φιλοκυβερνητικό Τύπο ως ανεξάρτητες έρευνες, αλλά τις χρηματοδοτούσε ο Γάλλος πρόεδρος. Και όπως ανέφερε το σχετικό ρεπορτάζ, έχει πληρώσει περίπου 1,5 εκ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια το γραφείο Τύπου του προέδρου (γιατί, φυσικά, δεν θα τα ’βαζε και από την τσέπη του) στο Μέγαρο των Ηλυσίων για την πραγματοποίηση των δημοσκοπήσεων αυτών. Και περίπου οι μισές από αυτές (οι θετικές για τον ίδιο να φανταστούμε) ήταν ίδιες και απαράλλαχτες με αυτές που δημοσιεύτηκαν. Και, όπως σχολίαζαν εφημερίδες, στην καλύτερη περίπτωση το Προεδρικό Μέγαρο δαπάνησε χρήματα των Γάλλων φορολογουμένων για τη διενέργεια των δημοσκοπήσεων αυτών, ενώ στη χειρότερη... Ενώ στη χειρότερη η χρηματοδότησή τους μπορεί να θεωρηθεί (άντε καλέ, μην το λέτε!) ένας τρόπος επηρεασμού.
Ε, αυτό το θεματάκι, το γαλλικό, είναι που έχει περισσότερη συνάφεια και με τα καθ’ ημάς. Όχι ότι είχαμε εμείς διαπιστωμένο κρούσμα χρηματοδότησης από πολιτικούς ή πολιτικά κόμματα «ανεξάρτητων» δημοσκοπήσεων. Προς Θεού! Μακριά από μας! Αλλά να... κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με όλη τη συζήτηση που έχει γίνει τον τελευταίο καιρό περί δημοσκοπήσεων, πολλά ελέχθησαν και πολλά ακούστηκαν για... κατευθυνόμενες. Άλλωστε, όταν είναι επί παραγγελία, ο «πελάτης έχει πάντα δίκιο» και κατά συνέπεια και τα αποτελέσματα πρέπει να ’ναι κάπως. Άρα, με την ιστορία αυτή, που συμβαίνει μεν στη Γαλλία και η οποία αποκαλύφθηκε τυχαία, έπειτα από τον τυπικό έλεγχο του γαλλικού Ελεγκτικού Συνεδρίου στα έξοδα της Προεδρίας, τι αποδεικνύεται; Ότι οι «κατευθυνόμενες» δημοσκοπήσεις δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, που μπορεί να συμβαίνει μόνο εις τα εξωτερικά, είναι μια πραγματικότητα η οποία μπορεί οπουδήποτε να συμβεί, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας.
Και τι άλλο μας λέει αυτή η... διδακτική γαλλική ιστορία; Ότι δεν θα πρέπει να λαμβάνουμε τοις μετρητοίς τις δημοσκοπήσεις και τα αποτελέσματά τους και θα πρέπει να κρατάμε πάντοτε μια... πατινή καλού - κακού. Επίσης, ότι η αξιοπιστία γενικότερα των δημοσκοπήσεων είναι μια ιστορία που μπορεί να πάρει πολύ... νερό, ανάλογα και με τις ευρύτερες συνθήκες.
Φυσικά, πάντοτε μπορούν να υπάρξουν επεξηγήσεις και δικαιολογίες. Η ουσία, όμως, είναι ότι θα πρέπει όλοι να είμαστε λιγάκι πιο επιφυλακτικοί, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι «παρασκήνιο» υπάρχει. Άλλωστε, αν δεν μιλάμε για «φτιαχτά αποτελέσματα», μπορούμε, πάντως, σίγουρα να μιλήσουμε για «κατευθυνόμενες ερωτήσεις», προκειμένου οι απαντήσεις να εξυπηρετούν τον παραγγελιοδόχο. Και έχουμε και αποδείξεις: με Σαρκ(α)οζί και οστά!
