Από τον Κων/νο Παπακωνσταντίνου
Τα κόμματα και ιδίως αυτό της εξουσίας κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Οι Ευρωεκλογές προδιέγραψαν νέους ορίζοντες. Κάθε κομματικός σχηματισμός, τρέχει και δεν φθάνει. Επιχειρούν επισημάνσεις, δρομολογούν διεργασίες, καταρτίζουν προγράμματα.
Δεν σας κρύβω, ότι σαν πολιτικό ον, δεν μένω απαθής σε όλη αυτή την πρεμούρα των 300 εθνοπατέρων μας. Επιθυμώ διακαώς να συμμαζευτούν τα ασυμμάζευτα, μετρώντας, τα λάθη και τις υποσχέσεις του Καραμανλή, που προσπάθησε ο άνθρωπος, με κάθε τρόπο να αναδείξει τον Γιωργάκη, προσφέροντάς του βέλη από τη δική του φαρέτρα.
Παράλληλα όμως, ετούτη την εποχή στριφογυρίζουν μέσα μου και άλλες, πιο προσγειωμένες απόψεις, επιδιώξεις και προτεραιότητες. Ετούτος ο μήνας ο Ιούλιος ο θερμός Αλωνάρης, νάτος κιόλας γλιστρά σαν το νεράκι και χάνεται. Μας καλεί καλόβουλος και γελαστός. Περιμένει να δει, αν απόμεινε κάτι μέσα μας από τον φυσιολάτρη ή αν αλωθήκαμε στην τύρβη των πολιτικών γεγονότων. Ή ακόμα κι αν μας απορρόφησε η αδήριτη ανάγκη της ζωής. Με καλεί να αξιοποιήσω την ευκαιρία και να διώξω το ψυχοφθόρο άγχος και το στρές. Προπαντός να παραμερίσω εκείνο το καταραμένο ρολόι, που με το δαιμονισμένο κουδούνισμά του, με αναστατώνει.
Ντριν, ντριν... σαν να μου λέει τέρμα τα όνειρα, τέλος το χουζούρι. Τυραννικά επαναφέρει στο μυαλό μου το γραφείο, τον προϊστάμενο, το μαγαζί, το μετερίζι για τον ολοήμερο αγώνα, που με καρτερά.
Ελάτε μαζί μου να φορτίσουμε τις μπαταρίες, για όσα δύσκολα και παράδοξα θα μας έλθουν. Τους κλυδωνισμούς του επόμενου χειμώνα. Είναι απροσδιόριστοι, κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους και μας περιμένουν στη γωνία. Μας την έχουν στημένη. Ελάτε μαζί μου. Απανωτά μας στέλνει τα μηνύματά του το χαρούμενο καλοκαιράκι. Ελάτε να βρούμε πρόσβαση στην ανέμελη διασκέδαση. Να χαλαρώσουμε τις εσωτερικές πιέσεις και να ξαναβρούμε τις κλονισμένες και χαμένες ισορροπίες μας.
Τι θαρρείτε πώς είναι; Μια βουτιά στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ν' αποτινάξουμε από πάνω μας τα τσιμπούρια, που ρουφάνε ολοχρονίς την ικμάδα μας. Να δούμε από κοντά τη φύση. Το μεγαλείο και την απλοχωριά της. Να σπάσουμε το φράγμα των τειχών, το αδιαπέραστο, της θλιβερής τσιμεντούπολης. Ν' αποφύγουμε τους ρύπους, τους δολοφονικούς, που μολύνουν την ατμόσφαιρα του «Άστεως» και πνίγουν την ανάσα μας.
Ρίξτε πέτρα στη μαύρη ζωή, που μας επέβαλε η κενή αδολεσχία των πολιτικών, η εγκληματική τους αμέλεια η συνυφασμένη με την κερδοσκοπία των εργολάβων. Ελάτε να βρούμε ρωγμές διαφυγής, πριν μας πνίξουν στις ποντικότρυπες. Να βρούμε δρόμους ροδόσπαρτους. Αρτηρίες παραδείσου. Να βάλουμε πλώρη για τα σμαραγδένια γραφικά μας νησιά. Εκεί όπου τα κύματα με την αλμύρα και τον φλοίσβο τους, θα μας θυμίσουν, πώς κι εμείς είμαστε πλάσματα του Θεού, μέτοχοι και συλλειτουργοί της θεϊκής του πλάσης. Να εντείνουμε το βήμα μας για τα ελατόφυτα βουνά μας, εκεί όπου η οργιώδης βλάστηση με τις συναυλίες των πουλιών και τον καθάριο αέρα, θα μας αναβαπτίσουν.
Χιλιάδες γωνιές της ελληνικής υπαίθρου, θα δροσίσουν και θα αναπτερώσουν, τις καρδιές μας τις καταπονεμένες από τη ζωή της πόλης. Ελάτε μαζί μου και θα δείτε, πώς θα βρεθούμε πιο κοντά στον Θεό. Εκεί που δεν υπάρχει μόνον η άχαρη ζωή του υλισμού, η εχθρότητα της εποχής μας, η ανθρώπινη σκληράδα, αυτό το ναρκοπέδιο που μας έριξαν μέσα.
Μια βαρκάδα στο γαλήνιο πέλαγος ή μια αναρρίχηση σε βουνοκορφή, μια χαλάρωση στο θρόισμα, που κάνει η σιωπή της φύσης, θα ζωντανέψει τα όνειρά μας, την ικμάδα μας, το κέφι για τη ζωή.
Μόνο φίλοι μου «γρηγορείτε». Οι θερινές προσφορές δεν διαρκούν και πολύ. Έχουν ημερομηνία λήξης. Γρήγορα θα φθάσει η ημέρα της επανένταξης στο μαγγάνι της καθημερινής βιοπάλης. Στον αγώνα για την επιβίωση. Οι καιροί λοιπόν ου μενετοί. Σας εύχομαι να δράξετε την ευκαιρία και να ξαναγίνετε πάλι πλάσματα του Θεού. Ανέμελα, χαρωπά, ευτυχισμένα. Καλές αποδράσεις.
