Από τον Γιώργο Δελαστίκ
Πτώχευση ενός τσάρου - έστω και πολιτική - ομολογουμένως πρώτη φορά βλέπουμε κι εμείς. Δυστυχώς, βαριά αποδείχθηκε η - εκλογική - μοίρα του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι, τέως τσάρου, τέως πρωθυπουργού και τέως βουλευτή της Βουλγαρίας. Ούτε μία ούτε δύο, αλλά 53 από τις 240 έδρες της Βουλής είχε το κόμμα του οποίου ηγείτο και έφερε το όνομά του - Εθνικό Κίνημα Συμεών ο Δεύτερος (NDSV) - στην προηγούμενη Βουλή που είχε εκλεγεί στις 25 Ιουνίου 2005. Ισχυρότατο ήταν, λοιπόν, το πλήγμα, καθώς στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής από τις 53 έδρες... δεν του απέμεινε καμία! Ούτε μία!
Ο λόγος είναι απλός. Από εκεί που το 2001 τον είχε ψηφίσει η μισή Βουλγαρία και τον είχε αναδείξει πρωθυπουργό με τα τσαρούχια, από εκεί που το 2005 είχε πάρει σχεδόν το ένα τέταρτο των ψήφων, τώρα τον ψήφισε το... 3% μόνο των ψηφοφόρων! Δεν πήρε δηλαδή το 4% που είναι το κατώτερο όριο εισόδου στη Βουλή και έτσι κατάντησε... εξωκοινοβουλευτικός! Ένας τσάρος στην ιστορία ήθελε να γίνει κοινοβουλευτικός και οι αχάριστοι Βούλγαροι τον πέταξαν έξω!
«Βρίσκομαι ήδη οκτώ χρόνια στη διαχείριση της χώρας. Αυτό, προφανώς, προκαλεί βαριεστημάρα στην κοινωνία και ειδικά στους ψηφοφόρους, γι’ αυτό και παραιτούμαι», δήλωσε πικαρισμένος ο Σαξκομπουργκότσκι και ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την πολιτική.
Η αλήθεια είναι ότι τα κακά προμηνύματα είχαν φανεί εδώ και μήνες. Ακόμη και στο κόμμα του τον θεωρούσαν βάρος και τον εξοβέλισαν μέχρι και από το όνομα του κόμματος! Το μετονόμασαν σε Κόμμα για τη Σταθερότητα και την Ευημερία, που στα βουλγαρικά έχει το ίδιο ακρωνύμιο - NDSV -, όπως το Εθνικό Κίνημα Συμεών ο Δεύτερος.
Καθώς μάλιστα στις ευρωεκλογές που έγιναν προ ενός μηνός το NDSV είχε πάρει 8,7% και 2 έδρες, σημειώνοντας άνοδο σε σχέση με το 6,3% και 1 έδρα που είχε πάρει στις έκτακτες ευρωεκλογές που είχαν γίνει στη Βουλγαρία το 2007, χρονιά που έγινε μέλος της Ε.Ε., οι «τσαρικοί» και ο ίδιος ο Σαξκομπουργκότσκι δεν περίμεναν τέτοιο εκλογικό χαστούκι κοινοβουλευτικής εκμηδένισης και σίγουρης διάλυσης.
ΕΝΑΣ «ΓΟΡΙΛΑΣ» ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ
Αν τον πιάσει κανείς από τη μύτη τον τέως τσάρο, σίγουρα θα σκάσει από το κακό του. Πώς να χωνέψει ο δυστυχής ότι όχι μόνο τον κατάντησαν εξωκοινοβουλευτικό οι Βούλγαροι ψηφοφόροι, αλλά ανέδειξαν κι από πάνω πρωθυπουργό τον πρώην... σωματοφύλακά (!) του; Αυτό κι αν είναι από τα άγραφα!
Είναι, όμως, πέρα για πέρα πραγματικότητα. Ο τσάρος πήγε άκλαυτος γιατί οι Βούλγαροι τάχθηκαν με πάθος και λατρεία στον πρώην... «γορίλα», τον Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος υπήρξε όντως σωματοφύλακας τόσο του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι όσο και του κομμουνιστή ηγέτη Τοντόρ Ζίβκοφ, μετά την ανατροπή του!
Έκδηλος ήταν ο σαρκασμός της συντηρητικής, σοβαρής εφημερίδας της Γερμανίας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» λίγα 24ωρα προ των ευρωεκλογών του Ιουνίου, όταν χλεύαζε την υποστήριξη που παρείχε στον Μπορίσοφ το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα της ευρωδεξιάς.
«Ο Μπορίσοφ, κατά τον πρόεδρο του ΕΛΚ Βίλφριντ Μάρτενς, είναι ο ηγέτης του αστικού στρατοπέδου στη Βουλγαρία και πρέπει να αναγνωριστεί ως τέτοιος από τα άλλα κόμματα αυτού του φάσματος. Στην αρχή τους έπεφτε δύσκολο, μετά τον τσάρο να αποδεχθούν ως πρωθυπουργό ακόμη και το σωματοφύλακά του, αλλά στο τέλος, πιθανόν, δεν θα τους αφήσουν άλλη επιλογή οι Βούλγαροι εκλογείς», έγραφε προφητικά.
Πραγματικά, ο Μπόικο Μπορίσοφ, παρόλο που δεν είχε καν ιδρύσει το κόμμα του στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, σάρωσε τα πάντα και τίναξε στον αέρα το πολιτικό σύστημα: πήρε το 39,72% των ψήφων και 116 από τις 240 έδρες του βουλγαρικού κοινοβουλίου.
Δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει τις συνομιλίες του για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού, αλλά και μόνο η είσοδος στη Βουλή δύο ακόμη δεξιών κομμάτων με 15 και 10 έδρες αντίστοιχα έναντι των μόλις 5 που χρειάζεται για την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθιστούν βέβαιη την πρωθυπουργοποίησή του.
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ... ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ;
Ο Μπορίσοφ εξελέγη με κύριο σύνθημα την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς.
Οι Βούλγαροι ψηφοφόροι, οι κατεξοχήν αρμόδιοι, τον πίστεψαν και τον έκαναν πρωθυπουργό. Έξω από τα σύνορα της χώρας του, πάντως, δεν τον πιστεύει κανείς, στον τομέα αυτόν. Δεν έχουν κι άδικο. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του «τσάρου», ο Σαξκομπουργκότσκι από σωματοφύλακά του τον προβίβασε κατευθείαν σε... στρατηγό (!) και τον έβαλε στο υπουργείο Εσωτερικών ως υπεύθυνο για την πάλη κατά της βουλγαρικής μαφίας.
Ο Μπορίσοφ πέρασε καλά στο υπουργείο και οι μαφιόζοι ακόμη καλύτερα. Σε έκθεση της Ε.Ε. το Μάιο του 2006, επισημαίνεται ότι από το έτος 2000 είχαν σημειωθεί στη Βουλγαρία πάνω από 150 δολοφονίες εκ μέρους του οργανωμένου εγκλήματος, οι περισσότερες επί των ημερών του Μπορίσοφ στο υπουργείο Εσωτερικών «και δεν υπήρξε ούτε μία καταδίκη» για τα εγκλήματα αυτά!
Το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» αναδημοσίευσε επίσης προ δύο εβδομάδων από την έγκυρη αμερικανική επιθεώρηση «Κονγκρέσιοναλ Κουόρτερλι» έκθεση του 2005 των υπηρεσιών δίωξης του εγκλήματος των ΗΠΑ, όπου ο Μπόικο Μπορίσοφ χαρακτηρίζεται «επιχειρηματικός εταίρος και πρώην συνεργάτης μερικών από τους σημαντικότερους γκάνγκστερ της Βουλγαρίας»!
«Το όνομά του εμφανίζεται σε πολλούς φακέλους, αλλά αυτό ποτέ δεν τον ανησύχησε», γράφει και η γαλλική εφημερίδα «Μοντ», η οποία προσθέτει ότι «οι επικριτές του Μπορίσοφ, όπως ο Γερμανός δημοσιογράφος Γίργκεν Ροτ, ειδικός στις μαφίες της Ανατολικής Ευρώπης, τον τοποθετούν στην καρδιά του πολέμου των συμμοριών που συγκλονίζει τη Σόφια».
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Ο Μπορίσοφ εξελέγη, φυσικά, από το βουλγαρικό λαό. Έχει βρει τον τρόπο να απευθύνεται σε αυτόν και να τον πείθει, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι μετά την παταγωδώς αποτυχημένη θητεία του στο υπουργείο Εσωτερικών εξελέγη πανηγυρικά δήμαρχος της Σόφιας, ενώ το κόμμα που συγκρότησε παράλληλα, σε έξι μόλις μήνες μετά τη συγκρότησή του αναδείχθηκε αμέσως πρώτο, έστω και με οριακή διαφορά από τους σοσιαλιστές, στις ευρωεκλογές του 2007.
Ο Μπορίσοφ, όμως, κατά παράδοξο τρόπο, κέρδισε και την υποστήριξη των Ευρωπαίων δεξιών, οι οποίοι ευνοούσαν πολιτικά την επικράτησή του. Την Τρίτη η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ήταν θυμωμένη με τη στάση των Ευρωπαίων συντηρητικών, καθώς έγραφε μεταξύ άλλων σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της:
«Την άνοδο της δημοτικότητάς του σε όλη τη χώρα την οφείλει ο Μπορίσοφ στην αδυναμία των καθιερωμένων κομμάτων, αλλά επίσης και στην ενεργό υποστήριξη από το εξωτερικό, με σημαντικό ρόλο και της Γερμανίας. Πάνω απ’ όλα το (σ.σ. συντηρητικό γερμανικό) Ίδρυμα Χανς Ζάιντελ υπήρξε από την αρχή για τον Μπορίσοφ αναντικατάστατος μεσολαβητής και σύμβουλος... Το ότι το Ίδρυμα Ζάιντελ αποφάσισε την υποστήριξη του Μπορίσοφ πρέπει να ήταν και αποδεικτικό στοιχείο της απελπισίας. Στο αποκαλούμενο αστικό στρατόπεδο της Βουλγαρίας, μετά την απώλεια της εξουσίας από τον πρωθυπουργό Ιβάν Κόστοφ το 2001, δεν υπήρχε πλέον κανένας εταίρος ο οποίος να είχε προοπτικές να παίξει μελλοντικά έναν αποφασιστικό ρόλο.
Μόνο η ενδυνάμωση του Μπορίσοφ φάνηκε να προσφέρει την προοπτική ότι αναδύεται μια νέα «αστική δύναμη». Το γεγονός είναι ότι ο Μπορίσοφ άρχισε την καριέρα του στο υπουργείο Εσωτερικών ήδη από την κομμουνιστική εποχή και αργότερα παρέμεινε στενότατα συνδεδεμένος με τους μετακομμουνιστικούς κύκλους.
Η γαλλική «Μοντ» υπογραμμίζει επίσης ότι ο Μπορίσοφ φοίτησε στη σχολή της μυστικής αστυνομίας της Βουλγαρίας, η οποία προετοίμαζε τα στελέχη του καθεστώτος επί Ζίβκοφ.
Άνθρωπος που βολεύεται με όλες τις καταστάσεις φαίνεται, λοιπόν, πως είναι ο νέος πρωθυπουργός της Βουλγαρίας.
ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους, αλλά ταυτόχρονα ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Από τη στιγμή που ο βουλγαρικός λαός εξέλεξε πρωθυπουργό τον Μπορίσοφ, αυτό που έχει σημασία είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει, βάσει της οποίας θα κριθεί πρωτίστως στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά και στο εξωτερικό.
Για την ώρα, αυτό που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε είναι ότι ο Μπορίσοφ κυριολεκτικά ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό.
Το πρώτο που κατόρθωσε είναι η περιθωριοποίηση της κεντροαριστεράς και η παντοδυναμία της δεξιάς. Ο Μπορίσοφ συνέτριψε τους σοσιαλιστές, περιορίζοντάς τους στο 17,7% και ξεπερνώντας τους έτσι κατά... 22 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες! Είκοσι δύο μονάδες είναι απίστευτη διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο κόμμα!
Το ακόμη χειρότερο για τους σοσιαλιστές είναι ότι κανένα συγγενές τους κόμμα δεν υπάρχει στο κοινοβούλιο, όπου μπήκαν τρία ακόμη δεξιά κόμματα (το ένα και μεγαλύτερο εξ αυτών είναι φασίζον ακροδεξιό με το όνομα «Ατάκα» (Επίθεση) με συνολικό ποσοστό 20%. Προστιθέμενο στο 40% του Μπορίσοφ, έχουμε 60% δεξιά και 18% κεντροαριστερά!
Το δεύτερο επίτευγμα του Μπορίσοφ, το οποίο απομένει να επιβεβαιωθεί στην πράξη, είναι η απομάκρυνση από την εξουσία του «παρασιτικού» κόμματος της τουρκικής μειονότητας στη Βουλγαρία.
Το κόμμα αυτό νομιμοποιήθηκε με προκλητικό τρόπο στις αρχές του 1990 μετά από απαίτηση του... Αμερικανού πρέσβη στη Σόφια (!), ο οποίος υποχρέωσε λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές τη βουλγαρική Βουλή να αλλάξει την απόφασή της περί απαγόρευσης συμμετοχής κομμάτων συγκροτημένων σε εθνική βάση.
Το χειρότερο είναι ότι το κόμμα αυτό λόγω της αδυναμίας των βουλγαρικών κομμάτων και του καιροσκοπισμού των Βουλγάρων πολιτικών, μεταβλήθηκε σε μόνιμο εταίρο όλων των κυβερνήσεων!
Κόμμα βαθύτατα διεφθαρμένο, εκμεταλλεύθηκε την πρόσβαση σε κρατικά κονδύλια που του έδινε η διαρκής συμμετοχή του στην κυβέρνηση για να αποκτήσει πελατειακές σχέσεις με τους Τούρκους και τους τσιγγάνους ψηφοφόρους, εξασφαλίζοντας ένα ποσοστό γύρω στο 15%, που έφτανε και στο 20%, όταν η συμμετοχή στις εκλογές των Βουλγάρων ψηφοφόρων ήταν μειωμένη.
Ο Μπορίσοφ έχει διακηρύξει ότι θα κυβερνήσει χωρίς τους Τούρκους της Βουλγαρίας. Το αποτέλεσμα του δίνει τη δυνατότητα. Απομένει να δούμε, αν θα τηρήσει την υπόσχεσή του στο θέμα αυτό.
