Έχουμε ήδη εισέλθει στην καλοκαιρινή περίοδο και ο απόηχος από τις χειμερινές ατασθαλίες δεν έχει ακόμη κοπάσει. Ετοιμάζονται όλοι να αποδράσουν άρον – άρον, αφήνοντας πίσω τα διαδραματιζόμενα του χειμώνα που προκάλεσαν έμφραγμα στον πολιτικοκοινωνικό ιστό της χώρας και πίσω δεν κοιτούν, σαν να θέλουν να απομακρύνουν από τη θύμησή τους τις αμέτρητες απρόσμενες καταστάσεις. Οι 300 της Βουλής άνοιξαν τα φτερά τους για τις ακρογιαλιές της χώρας, συμπαρασύροντας στη νιρβάνα τους κάθε λογής φερέλπιδες ψηφοφόρους που ακόμη πιστεύουν πως από τα υπάρχοντα κόμματα μπορεί να αλλάξει κάτι. Και δυστυχώς πάντα υπάρχει κάποιο ποσοστό που «στο όνομα της μη εμπλοκής του στην παγίδα της πολιτικής απαξίωσης, προερχομένης από μεγάλα τραστ» εμπιστεύεται τυφλά τους κομματικούς μηχανισμούς. Θα μου πείτε, ποιους άλλους θα μπορούσε να εμπιστευθεί; Σε αυτό δεν υπάρχει απάντηση. Η θερινή περίοδος, πάντως, με τις εξορμήσεις σε νησιά και περιφέρεια, αποδεικνύουν πως παρά τη γενικευμένη ακρίβεια, οι αποδράσεις, αυξάνουν και πληθαίνουν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όλα κυλούν κατ΄ ευχήν, απλά ο Έλληνας βρίσκει πάντα τρόπους να ξεφεύγει από τη ρουτίνα, ακριβώς όπως αγοράζει τα τζιπ εν μέσω οικονομικής, υποτίθεται, κρίσης και έλλειψης ρευστού από την αγορά. Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να δημιουργήσει την εντύπωση πως όλοι λίγο-πολύ έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε παρόμοιες αγορές, απλά το ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων βρίσκει τρόπους με τη συνεχή δανειοδότηση να βουλώνει τρύπες ή να επιδεικνύεται, που τόσο πολύ του αρέσει. Θα μου πείτε βέβαια, τελικά ποιο κομμάτι του κόσμου λιμοκτονεί; Μην νομίζετε ότι δεν υπάρχει. Οι οικονομικοί μετανάστες με τη μαύρη εργασία, πολλοί από τους οποίους τραβούν τα πάνδεινα στην Ελλάδα, αρκεί που είναι μακριά από τις επικίνδυνες για διαβίωση χώρες τους (βλ. Κονγκό, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.λπ.). Και το ποσοστό αυτών που υποφέρει και ζητιανεύει είναι πολύ μεγάλο. Αυτό φυσικά δεν το βλέπουν ούτε στην κυβέρνηση αλλά ούτε και στην Αντιπολίτευση που αρκούνται στις ανακοινώσεις περί «μηδενικής ανοχής» στην παράνομη μετανάστευση. Χωρίς να προσπαθούν να ενσωματώσουν τους μετανάστες, απλά τους αφήνουν στην τύχη τους, με το σκεπτικό πάντα ότι συμφέρει η ανασφάλιστη εργασία μπροστά στη δημιουργία ή αποπεράτωση των όποιων «έργων πνοής». Εξάλλου τα όποια «οικονομικά θαύματα» ανά τη γη από φτηνοπληρωμένους μετανάστες έγιναν. Καλοκαιράκι λοιπόν και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Με γοργές δρασκελιές οι ταλαιπωρημένοι κάτοικοι ετούτης της χώρας ξεχνούν στις ακρογιαλιές το Βατοπαίδι, τον Παυλίδη, τη Siemens και τα συναφή. Το προτιμούν άλλωστε καθώς τα δελτία των οκτώ τους παραζάλισαν. Και οι πολιτικοί όμως αυτό θέλουν. Να ξεχνούν και να τους ξεχνούν. Να μην επιμένει κανείς για τη διαλεύκανση των χειμερινών υποθέσεων, να μην εκθειάζει την μεγάλη αποχή στις πρόσφατες ευρωεκλογές, να αρκείται ο καθένας στις διακοπές του και να ριλαξάρει, με μεγάλη απόσταση από τα διαδραματιζόμενα κάτω από το τραπέζι. Εισήλθαμε λοιπόν στην καλοκαιρινή περίοδο. Σκάνδαλα, ατασθαλίες και διαφθορά μπαίνουν προσωρινά στην άκρη, προκειμένου οι λουόμενοι να μην ενοχλούνται από τις χειμερινές παρεκκλίσεις των κρατικών λειτουργών. Ένα ακόμη ομιχλώδες τοπίο από την ελληνική πολιτική επικαιρότητα καλύπτεται πρόχειρα, προκειμένου ο λαός να χαρεί τα μπάνια του. Τώρα το πώς θα κινηθεί ο καθένας το φθινόπωρο, κανείς δεν το γνωρίζει. Αρκεί που υπάρχουν οι πολιτικοί που ανελλιπώς φροντίζουν για την ανανέωση του ενδιαφέροντος. Ευτυχώς που νέες υποθέσεις θα επικαιροποιήσουν το ενδιαφέρον για μια χώρα, που αν δεν είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, στην επιεικέστερη των περιπτώσεων την ανέχεται.
Φίλιππος Ζάχαρης (phil.zaharis@gmail.com),
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
