Η νέα απόφαση για την εισαγωγή του μαθήματος σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, ποικίλες αντιδράσεις και αντικρουόμενα σχόλια, με πιο πρόσφατα εκείνα μερίδας του κλήρου. Αλλά και αρκετοί γονείς διατυπώνουν φόβους ότι ένα τέτοιο μάθημα θα μπορούσε να γεννήσει πρώιμες σεξουαλικές ανησυχίες στα παιδιά. Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που το μάθημα δεν είχε εισαχθεί ως τώρα συστηματικά στα σχολεία. Η πολιτεία, καθώς και η κοινωνία στην πλειονότητά τους το φοβούνταν. Όμως η σεξουαλική αγωγή δεν έχει καμιά σχέση με τη σεξουαλική ζωή του παιδιού και το υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι αρχίζει επιτέλους να το καταλαβαίνει αυτό.
Την αναγκαιότητα της σεξουαλικής αγωγής από τα σχολικά θρανία είχε επισημάνει ο γράφων στις στήλες της «Ελευθερίας» από τη δεκαετία του ΄80 ακόμη, όταν το ΕΙΤΖ πρόβαλλε ως μια φοβερή απειλή για τον σύγχρονο άνθρωπο. Από την εποχή εκείνη άλλαξαν τόσα πολλά, ο πανσεξουαλισμός έγινε τρόπος ζωής και η ερωτική συμπεριφορά επικερδές εμπορεύσιμο είδος. Παρ΄όλα αυτά ακόμα και σήμερα αποφάσεις όπως αυτή του μαθήματος σεξουαλικής αγωγής, δεν είναι απαλλαγμένες κάποιων προβληματισμών ή και ερωτηματικών, αν θέλετε.
Και πρώτα – πρώτα θα αναρωτηθεί κανείς αν η σεξουαλική αγωγή, ως μάθημα στα Λύκεια έρχεται κατόπιν... εορτής για νέους 18 ετών, εκτός κι αν αντιμετωπιστεί αρχικά η εισαγωγή του μαθήματος σε μικρότερες τάξεις της εκπαίδευσης και για μαθητές που βρίσκονται στην ηλικία των «προβληματισμών» γύρω από το θέμα αυτό. Επιπροσθέτως πρέπει να μας απασχολήσει και το γεγονός ότι σε μια εποχή που η ερωτική διαδικασία μεταλλάχθηκε σε σεξουαλική αποχαλίνωση, ενώ η ερωτική πράξη έγινε εμπορεύσιμο «αγαθό» για τους κερδοσκόπους του είδους και στρεβλώθηκαν οι ιδέες για την αγάπη και τον έρωτα, μήπως θα χρειάζονταν σεξουαλική αγωγή πρώτα οι γονείς κι ύστερα τα παιδιά;
Το Γυναικείο Κίνημα αγωνίζεται από τη δεκαετία του ΄70 για την καθιέρωση ενός μαθήματος σεξουαλικής αγωγής. Το 1992 ψηφίσθηκε ο νόμος «περί υλοποίησης καινοτόμων προγραμμάτων του υπουργείου Παιδείας» και άρχισαν να εφαρμόζονται στα σχολεία ετήσια προγράμματα Αγωγής Υγείας, μέρος των οποίων αποτελεί και η «σεξουαλική αγωγή». Αρχικά στο Γυμνάσιο αυτά τα προγράμματα εφαρμόζονταν εκτός ωρολογίου προγράμματος, ενώ στα Δημοτικά γίνονταν στο πλαίσιο της λεγόμενης «ευέλικτης ζώνης», δηλαδή σε δίωρα «βιωματικής εκπαίδευσης», όπως ονομάσθηκαν. Φυσικά δεν εφαρμόστηκαν σε όλα τα σχολεία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το υπουργείο Παιδείας επανέφερε το θέμα προς εφαρμογή σε πιο συστηματική βάση. Όπως γνωρίζουμε όλοι, δεν προχώρησε και πάλι.
Σήμερα νέες αποφάσεις φέρνουν το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής και πάλι στην πόρτα του σχολείου.
Στις περισσότερες δυτικές χώρες το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής έχει σημαντική θέση στα προγράμματα των σχολείων, τόσο της δεύτερης και τρίτης βαθμίδας, όσο και σε πολλές χώρες, της πρώτης. Δηλαδή γίνεται μάθημα σεξουαλικής αγωγής και σε παιδάκια του δημοτικού.
Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί υπερβολή αν σκεφθεί κανείς πόση σημασία έδωσαν οι σύγχρονες κοινωνίες στη σεξουαλικότητα του σημερινού ανθρώπου. Άτομα ανενημέρωτα ή με λανθασμένη ενημέρωση γύρω απο τη σεξουαλικότητα του ανθρώπου, προκαλούν οικογενειακά δράματα, κλονίζοντας οικογενειακές ευτυχίες και προκαλώντας αμέτρητα διαζύγια, που τις περισσότερες φορές έχουν τα αίτιά τους στη σεξουαλική ασυμφωνία των δύο συζύγων. Σε τελική ανάλυση οι συνέπειες μπορεί να είναι διάφορες αντικοινωνικές εκδηλώσεις ή ακόμα και εγκληματικές πράξεις.
Δυστυχώς σήμερα που η σεξουαλική αποχαλίνωση επιδεινώνεται οδηγώντας στον εξευτελισμό ή στην ευτέλεια, αν θέλετε, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα ερωτικά πρότυπα και κλισέ που μας επιβάλλονται αναγκάζουν το άτομο να ενεργεί αλλοτριωμένα όχι σαν προσωπικότητα, αλλά σαν «αντικείμενο», ανάλογα με τη μόδα της δοσμένης στιγμής.
Το σύστημα αυτής της απόλυτης σεξουαλικής ελευθερίας αντί να οδηγεί τη γυναίκα και τον άνδρα στην πραγματική ελευθερία και ισότητα, τους αλυσοδένει περισσότερο στις επιταγές ενός συστήματος που τους θέλει εκμεταλλεύσιμους.
Σήμερα η σεξουαλικότητα δεν είναι πλέον «ταμπού» και η αντιμετώπισή της έγινε θέμα κοινωνικό. Καθώς παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τόσο σε επίπεδο υγιεινής του ανθρώπου, όσο και σ’ εκείνο της εγκληματικότητας, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε με σεξουαλική διαφώτιση.
Το ποιοι θα κάνουν αυτή τη διαφώτιση είναι έργο των διάφορων κοινωνικών φορέων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Φυσικά θα χρειαστεί να εκπαιδευτεί διδακτικό προσωπικό, να οργανωθούν σεμινάρια στα οποία θα συμμετέχουν καθηγητές και γονείς. Αν δεν υπάρξουν αναστολές στο όλο πρόγραμμα, το μάθημα «Σεξουαλικής Αγωγής» μπορεί, αυτή τη φορά, να επεκταθεί και να συστηματοποιηθεί – πέρα απο το πειραματικό στάδιο που βρίσκεται ως τώρα – ως Αγωγή Υγείας πλέον, σωματικής και ψυχικής. Αν όχι με τη μορφή τακτικού μαθήματος, τουλάχιστον με ενημερωτικές διαλέξεις από ειδικούς επιστήμονες, που θα πραγματοποιούνται είτε εντός, είτε εκτός σχολικού προγράμματος.
Θα αναρωτηθεί κανείς πώς θα δεχθούν τα παιδιά τέτοια προγράμματα. Όμως παρά την απομυθοποίηση που επέβαλε η εποχή μας, οι νέοι σήμερα είναι εξαιρετικά τρυφεροί. Έχουν ανάγκη να πιστεύουν όχι απλά σε μύθους αλλά σε μια σχέση όπου όλα μπορούν να ξεκινήσουν σωστά, δηλαδή από το ρομάντζο, την τρυφερότητα, το συναίσθημα, στον έρωτα. Εκεί ανάμεσα εμφωλεύει η αγάπη. Η ολοκληρωμένη αγάπη που μέσα της έχει και το σεξ το σεβαστό του μερίδιο.
Νομίζω ότι το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής την αγάπη θα έχει ως βάση για να προχωρήσει στην περιοχή της σάρκας, του σεξ και των ανατομικών και άλλων λεπτομερειών.
