Πόσο μπορούμε να σκεφτόμαστε απλά; Πολύ; Λίγο; Καθόλου; Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το σύστημα εμποδίζει με κάθε επιστημονικό τρόπο τους ανθρώπους να σκέφτονται απλά. Το σύστημα από το σχολείο ακόμα, εμποδίζει την σκέψη, για να μην μπορεί ο πολίτης να σκέφτεται τις πραγματικές του ανάγκες και να αγοράζει ό,τι τον διατάξουν. Οι εκπαιδευτικοί, με εξαίρεση εκείνους που υπηρετούν το σύστημα, γνωρίζουν καλύτερα τα εμπόδια που βάζει η Εκπαίδευση στην σκέψη.
Πόσο μπορούμε να σκεφτόμαστε απλά, φαίνεται αν κάνουμε μια απλή σύγκριση όχι με τους όμοιους με εμάς, γιατί κανείς από μας δεν ζει ήσυχα και ταπεινά, αλλά με εκείνους τους απλούς ανθρώπους, που για την αγάπη του Χριστού άφησαν τον κόσμο και διάλεξαν την ησυχία, με τους μοναχούς και με τη ζωή τους μακριά απ΄ τον κόσμο. Μακριά απ΄ τον κόσμο δεν εννοούμε μόνο την έννοια του τόπου, αλλά και την πνευματική έννοια, της μη συμμετοχής τους στη μέριμνα και την επιθυμία του κόσμου.
Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί επισκέπτονται τα μοναστήρια γιατί τους κάνει καλό να βρεθούν, για λίγο, πλάι στους μοναχούς και να γευθούν την ησυχία τους, που δεν μπορούν να βρουν πουθενά στον κόσμο. Με όλο τον κόσμο δεν μπορεί κανείς να αποκτήσει ούτε μια στάλα ψυχική γαλήνη. Αυτό είναι το νόημα των λόγων του Χριστού: «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο όλο και στερηθεί την ψυχή του;».
Πόσο μπορούμε να σκεφτόμαστε απλά; Ποιοι απόμειναν να σκέφτονται ακόμα απλά σ΄ αυτόν τον κόσμο που επικρατεί η σύγχυση και η ταραχή; Μήπως μόνο αν φύγουμε απ΄ τον κόσμο μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι ο κόσμος; Με την απλή σκέψη θα μπορέσουμε ίσως να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο. Θα καταλάβουμε πού μας οδηγούν αυτοί , που ενώ κατέχουν την εξουσία είναι ταυτόχρονα ανεύθυνοι, αντίθετα με τους πολίτες, που ποτέ δεν είναι ανεύθυνοι για τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους. Θυμάμαι τα λόγια ενός γερο-Κρητικού, που είχα την τύχη να συναντήσω πριν χρόνια στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου, έξω από κάποιο ζαχαροπλαστείο. Ο σοφός αυτός γερο-Κρητικός, - ήξερε χιλιάδες μαντινάδες απέξω και μιλούσε με άνεση τη γλώσσα των λογίων - , είπε πως η αιτία της κρίσης είναι η απόσπαση του κόσμου από τις ρίζες του. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό.
Γιατί να το κάνουν αυτό; Το κάνει το σύστημα με την εκπαίδευση για τον απλό λόγο, ότι έτσι μπορεί να εξασφαλίσει αποτελεσματικό έλεγχο της σκέψης, για να εμποδίζει τους ανθρώπους να σκέφτονται τις αληθινές ανάγκες τους.
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι τα προβλήματα είναι ηθικά. Ότι με ήπια μέσα , χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος και χωρίς διαιρέσεις και πολέμους, οι άνθρωποι μπορούν να ικανοποιήσουν τις αληθινές ανάγκες τους, αν αφεθούν ελεύθεροι και δεν εμποδίζονται να σκέφτονται πολύ απλά πράγματα. Ο κόσμος που πεινάει ζητάει ψωμί και φάρμακα και τους στέλνουν όπλα, γιατί οι οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου στηρίζονται στα όπλα. Γι’ αυτό η ευθύνη της Εκπαίδευσης και αυτών που την κατευθύνουν είναι μεγάλη.
