Ε, αφού υπάρχει και κάποιος, που τουλάχιστον λέει ότι μας καταλαβαίνει, κάτι είναι κι αυτό. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι στο μέλλον θα ιδρώσει το αυτί ορισμένων επί της ουσίας και όχι με λεκτικές τυπικότητες και θα αντιμετωπιστεί συνολικά το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Όχι επειδή η Ελλάδα, κυρίως η Ελλάδα, έτυχε να είναι γεωγραφική πύλη για την υποσχόμενη γη της Επαγγελίας, όπως ο κάθε λαθραίος μετανάστης την εννοεί και την επιλέγει να έχει το θλιβερό «προνόμιο» να σηκώνει το βάρος τής εξίσου θλιβερής αυτής ιστορίας, όπως και να τη δει κανείς. Γιατί πίσω από τα προβλήματα και τους αριθμούς βρίσκονται πάντοτε άνθρωποι με τα δικά τους προβλήματα, τις προσωπικές-τραγικές πολλές φορές ιστορίες - που ψάχνουν να βρουν διέξοδο στην καθημερινή μιζέρια και φτώχεια. Κι έτσι γαντζώνονται στη λαθραία ελπίδα που κάποιοι τούς πουλάνε για ένα καλύτερο αύριο. Ελπίδα που πολλές φορές δεν την πληρώνουν μόνο με χρήμα. Την πληρώνουν και με την ίδια τους τη ζωή. Και ελπίδα που πολλές φορές αποδεικνύεται φρούδα και τους παγιδεύει σε καταστάσεις που δεν μπορούν να κάνουν ούτε μπρος ούτε πίσω. Και αυτή η κατάσταση «παγίδευσης» πολλές φορές εξελίσσεται στην Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα που και αν ακόμη ήταν - που δεν είναι - κατάλληλα προετοιμασμένη για να δεχθεί τα αλλεπάλληλα κύματα λαθρομετανάστευσης, δεν έχει το μέγεθος και τη δυναμική να τα απορροφήσει. Και επειδή ένα νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις, ο τρόπος που οι λαθρομετανάστες αναζητούν τρόπο να επιβιώσουν είναι πολλές φορές ο φόβος για εκείνους που κατοικούν στη χώρα, με αποτελέσματα ολέθρια για όλους. Γιατί όταν η «επιβίωση» προβάλλει ως ζητούμενο, απ’ όπου και αν προέρχεται γεννά τους δικούς της «κανόνες» και τις δικές της συμπεριφορές.
Όλα αυτά δεν είναι βέβαια καινούρια. Είναι γνωστά, είναι σχετικά παλιά και βεβαίως δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Και, μετά τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, όπου το θέμα της ασφάλειας των πολιτών, με το οποίο συναρτάται η λαθρομετανάστευση, αποδείχτηκε ότι έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στις προτιμήσεις τους, όλοι... ξύπνησαν (οι του πολιτικού φάσματος εννοούμε και βασικά της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ) και άρχισαν να... κυνηγάνε ανεμόμυλους για να γλυκοπιάσουν τους ψηφοφόρους.
Έθεσε και το θέμα στη Σύνοδο των Βρυξελλών ο Κ. Καραμανλής, υπογραμμίζοντας τη συνολικότητά του και το πνεύμα μέσα από το οποίο από κοινού η Ε.Ε. πρέπει να το αντιμετωπίσει και όχι να βγάλει την ουρά της απέξω, όπως κάνει μέχρι τώρα. Υποτίθεται ότι το επιχείρημα και το πρόβλημα έγιναν αντιληπτά και αποδεκτά, αλλά βεβαίως όλα αυτά πρέπει στην πράξη να τα δούμε. Οι Τούρκοι και οι Λίβυοι, παρότι τους διεμηνύθη σχετικά, εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα. Οι δε «γείτονες και φίλοι» της Άγκυρας που έχουν υπογράψει και σχετική συμφωνία, όχι μόνο δεν την τιμούν, αλλά και την αθετούν κάνοντας προκλητικές δηλώσεις, παρότι και αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα τους τέθηκε ως προϋπόθεση και προειδοποίηση για το «φλερτ» που εξακολουθούν να έχουν ως προς την ένταξή τους στην Ε.Ε. Και είναι σφόδρα πιθανό ότι η μόνη πίεση που έπαθε ο Ερντογάν, ο οποίος δεν ήρθε στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, ήταν η πίεση που τις παραμονές τού ασκήθηκε από την Ε.Ε., ακριβώς για το ζήτημα αυτό.
Ήρθε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος που λέει ότι μας καταλαβαίνει. Ο επιστήθιος φίλος του Προκόπη Παυλόπουλου. Ο κοινοτικός επίτροπος αρμόδιος για θέματα δικαιοσύνης και μετανάστευσης Ζακ Μπαρό. Είδε τα πράγματα από κοντά. Και με το που γύρισε στις Βρυξέλλες τι είπε; Ή μάλλον τι διέβλεψε και δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Διέβλεψε τον κίνδυνο «να αποσταθεροποιηθεί η ελληνική δημοκρατία από ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές». Είπε ακόμη ότι υποσχέθηκε στην ελληνική κυβέρνηση οικονομική βοήθεια (καλοδεχούμενη, φυσικά, και άλλωστε την είχαμε ήδη ζητήσει) για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς και μία... εντατική διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Όταν λέμε «εντατική» να δούμε. Θα μας στείλει στην... Εντατική ή ας πούμε θα υπάρξει τέτοια πίεση που θα καρποφορήσει; Είναι ένα θέμα. Επίσης, χαρακτήρισε σημαντικό το γεγονός ότι στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου αναγνωρίζεται το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που πλήττει τις μεσογειακές χώρες της Ε.Ε. και γίνεται σαφής έκκληση επίδειξης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ενώ δεσμεύτηκε να επαναφέρει ο ίδιος (αυτό είναι και το πιο σημαντικό) το θέμα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στο άτυπο συμβούλιο για θέματα δικαιοσύνης και μετανάστευσης στις 16 και 17 Ιουλίου στη Στοκχόλμη. Διότι βέβαια καλή και η αναγνώριση του προβλήματος, καλή και η έκκληση για αλληλεγγύη, αλλά από κουβέντες χορτασμένοι είμαστε. Συγκεκριμένα μέτρα περιμένουμε να δούμε και όχι λόγια της παρηγοριάς. Γιατί έτσι δεν λύνεται ούτε το πρόβλημα των λαθρομεταναστών ούτε και το δικό μας.
