Πάει και το πολυαναμενόμενο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, για το οποίο τόσος λόγος είχε γίνει και τόσα πολλά είχαν «πονταριστεί» σε αυτό. Τι έμεινε; Η Ν.Δ. είναι κόμμα διαδραστικό, έχει ως ιδεολογική βάση τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, δεν έχει πλέον βαρώνους, βαρωνίες και λοιπούς... ευγενείς, δεν θέλει το μνημόνιο που έγινε... μνημόσυνο για τους Έλληνες, και στις 7 Ιουλίου θα παρουσιάσει πλήρη πλατφόρμα προτάσεων, θα έχει δύο αντιπροέδρους και φυσικά έναν πρόεδρο, τον Αντώνη Σαμαρά.
Διότι κατά βάση η επανεκκίνηση της Ν.Δ. από το Συνέδριο ήταν και το «βάπτισμα» του κόμματος σε «Σαμαρικό», που ήταν και το βασικό ζητούμενο. Εξ ου και οι «γλύκες» προς τους «Καραμανλικούς» λίγο καιρό πριν το Συνέδριο, αλλά και εντός αυτού, με υπεράσπιση του έργου των κυβερνήσεων Καραμανλή (ενώ είχε μεσολαβήσει ένα διάστημα σιωπής) και οι αγκαλιές και τα φιλιά στο Συνέδριο με τον προκάτοχό του.
Όταν ο Α. Σαμαράς εκλέχτηκε πρόεδρος της Ν.Δ., ήταν ένας πρόεδρος χωρίς κόμμα. «Καραμανλικοί» και «Ντορικοί» ήταν επί χρόνια οι δύο βασικοί «πόλοι» του κόμματος και παρότι συνέπλευσαν επί καιρώ - ιδίως την εποχή που η Ν.Δ. ήταν κυβέρνηση - δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν. Άρα το ζητούμενο ήταν με τα ολίγα στελέχη και τους ακόμη λιγότερους βουλευτές που είχε να στήσει μια νέα Ν.Δ. στα δικά του μέτρα και σταθμά. Και ως γνωστόν, προχώρησε σε σειρές αλλαγών και τοποθετήσεων, οι οποίες θα συνεχιστούν και τώρα, μετά το Συνέδριο, προκειμένου να είναι ένας πρόεδρος με κόμμα. Αυτή λοιπόν η διάσταση «ο πρόεδρος με κόμμα» ήταν που έπρεπε να επικυρωθεί και να αναβαθμιστεί και μέσα από το Συνέδριο, με τη μαζική παρουσία των συνέδρων που αποτελούν το μικρόκοσμο της Ν.Δ., εκπροσωπώντας το «όλον». Και αυτό ακριβώς επετεύχθη. Γι’ αυτό τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του, είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι από την πορεία των πραγμάτων στο Συνέδριο, όπου εκφράστηκε σχεδόν μια ομόθυμη στήριξη του Α. Σαμαρά - και από τους Καραμανλικούς - ενώ οι «Ντορικοί» βουλευτές απλά... λούφαξαν και δεν επιβεβαίωσαν σενάρια και φόβους περί ομαδικής κίνησης εντυπωσιασμού εντός Συνεδρίου. Χωρίς βεβαίως ν’ αποκλείεται το ενδεχόμενο σταδιακών αποχωρήσεων από τούδε και στο εξής, όπως οι πληροφορίες αναφέρουν.
Τυπικά βέβαια ο Αντώνης Σαμαράς είναι πρόεδρος της Ν.Δ. από τον Νοέμβριο. «Τεχνικά», όμως, θα μπορούσε κανείς να πει ότι εδραίωσε την ηγετική του οντότητα στο 8ο Συνέδριο του κόμματος και προς το παρόν μπορεί να αισθάνεται «κυρίαρχος» του παιχνιδιού.
Βέβαια, μπορεί το «ενός ανδρός αρχή», που αναφέρεται στον τίτλο, να φαίνεται ως οξύμωρο, λόγω των τόσων οργάνων και των δύο αντιπροέδρων που ανακοίνωσε ότι θα ορίσει, αλλά η ουσία βρίσκεται εκεί. Τα λοιπά είναι τυπικότητες. Και, όπως και από το Συνέδριο είχαμε μεταδώσει, φαίνεται ότι ο Α. Σαμαράς είχε αναλάβει δεσμεύσεις έναντι του Δημήτρη Αβραμόπουλου, όταν ο τελευταίος αποσύρθηκε από την κούρσα διαδοχής και τον στήριξε. Το σενάριο περί αντιπροέδρου είχε αρχικά κυκλοφορήσει, μετά άρχισε να απομακρύνεται, όπως τεχνηέντως απομακρύνθηκαν και οι δύο άνδρες μεταξύ τους, και επανήλθε δριμύτερο και ενισχυμένο στο Συνέδριο. Αντί για έναν και χρησιμοποιώντας ως «άλλοθι» το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο Α. Σαμαράς ανακοίνωσε την τοποθέτηση δύο αντιπροέδρων. Για την άλλη θέση φέρεται ως «σίγουρος» ο Σταύρος Δήμας. Έτσι και είναι συνεπής απέναντι στις δεσμεύσεις που ανέλαβε στον Δ. Αβραμόπουλο και αποδυναμώνει ταυτόχρονα τον θεσμικό ρόλο του αντιπροέδρου, ορίζοντας και δεύτερο, και κατά τον τρόπο αυτό αποφεύγει και την παγίδα της «διαρχίας» στο κόμμα, εφαρμόζοντας το «διαίρει και βασίλευε».
Ενός ανδρός αρχή λοιπόν η Ν.Δ. και στη «νέα μεταπολίτευση» και η πορεία θα δείξει αν ο Α. Σαμαράς και το κόμμα κατ’ επέκταση κερδίσουν τα στοιχήματα υψηλού ρίσκου που έχουν θέσει.
