* Του Μιχαήλ Ντόλα Παιδαγωγού –Μαθηματικού
1η Ενότητα: Παιδεία με την ευρεία έννοια του όρου. Η παιδεία έχει σαν κύριο σκοπό να διαπλάσει σωστούς χαρακτήρες, χαρακτήρες που να έχουν αυτοσεβασμό, σεβασμό προς τους γονείς και κάθε συνάνθρωπο με αγάπη βαθειά για όλους και την πατρίδα, με βαθειά θρησκευτική πίστη και πειθαρχία και υπακοή στους νόμους. Όλα αυτά χρησιμεύουν σαν ασπίδα για να αντιμετωπίσουν οι νέοι τους μεγάλους κινδύνους της σημερινής πολιτείας.
Οι σημερινοί νέοι έχουν μεγάλα οικογενειακά προβλήματα, πολλοί νέοι προέρχονται από χωρισμένους γονείς ή από γονείς που απλώς συμβιώνουν. Ζουν επομένως σε ένα σκληρό οικογενειακό περιβάλλον.
Έρχονται μετά στο σχολείο και αντιμετωπίζουν ένα σκληρό σχολικό περιβάλλον, με μεγάλο όγκο ύλης και πολλές λεπτομέρειες με τις οποίες χάνεται η ουσία.
Το σκληρό οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον δεν προσφέρει αγάπη και στοργή στα παιδιά, ούτε σωστή εκπαίδευση και οδηγούνται έτσι με μαθηματική ακρίβεια σε άλλους διεξόδους όπως: κλοπές, βία, ναρκωτικά. Αυτά τα παιδιά θα δημιουργήσουν προβληματικές οικογένειες, προβληματικούς υπαλλήλους, ασυνείδητους πολιτικούς, που θα έχει σαν συνέπεια η ελληνική κοινωνία να προχωρεί από το κακό στο χειρότερο.
Η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, σήμερα δεν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη απλά από εγγράμματους, από επιστήμονες, αλλά από πολύ μορφωμένους πολίτες με άριστη παιδεία.
Σήμερα οι εγγράμματοι επιστήμονες, αλλά οι στερούμενοι παιδείας, έχουν γίνει οι πιο επικίνδυνοι πολίτες σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.
Η παιδεία με την ευρεία έννοια του όρου είναι μια μακροχρόνια επένδυση, αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα δημιουργήσει υγιές κράτος. Όταν όμως τα κύτταρα του κράτους,- οι πολίτες-, νοσούν, το σώμα, - το κράτος-, δεν μπορεί να είναι υγιές.
2η Ενότητα: Επιλογή παιδαγωγών. Αναφορικά με την επιλογή παιδαγωγών θεωρώ πως τα πανεπιστημιακά τμήματα οφείλουν να έχουν σαφώς μια διαχωρισμένη κατεύθυνση μετά το δεύτερο έτος. Η παιδαγωγική πρέπει να μπει ως βασικό μάθημα για τους ενδιαφερόμενους να γίνουν αποκλειστικά εκπαιδευτικοί. Δεν μπορεί η παιδαγωγική επάρκεια των εκπαιδευτικών να ελέγχεται με δίωρες εξετάσεις πολλαπλής επιλογής στο ΑΣΕΠ.
3η Ενότητα: Διδακτέα ύλη. Αναγκαίο κρίνω και το δραστικό περιορισμό της διδακτέας ύλης, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη των ωρών διδασκαλίας. Ο μεγάλος όγκος της ύλης δεν επιτρέπει την ουσιαστική απορρόφηση των εννοιών από τους μαθητές, είτε πρόκειται για μαθηματικά, φυσική και χημεία, είτε για θεωρητικά μαθήματα.
4η Ενότητα: Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Απαραίτητος είναι ο διαχωρισμός των παιδαγωγικών τμημάτων δασκάλων σε θεωρητική και πρακτική κατεύθυνση, καθόσον οι απαιτήσεις ιδίως στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού απαιτούν περαιτέρω εξειδίκευση, Επιπρόσθετα ο ελεύθερος χρόνος στο παιδί πρέπει να διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού, διότι είναι κομβικής σημασίας για την ψυχοσωματική του εξέλιξη.
5η Ενότητα: Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Επικεντρωνόμενος ειδικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τα μαθηματικά, στα οποία έχω εντρυφήσει, θα ήθελα να επισημάνω ότι το επίπεδο είναι τόσο υψηλό, που είναι σχεδόν αδύνατο να ανταποκριθούν οι μαθητές άνευ φροντιστηριακής βοήθειας. Το σχολείο δεν μπορεί από μόνο του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μαθήματος και αυτό συνιστά κατάφωρη αδικία για τους μη δυνάμενους να ανταποκριθούν στα φροντιστηριακά έξοδα, γενικότερα θα έλεγα ότι το αναλυτικό πρόγραμμα των σχολείων απαιτεί από το σύγχρονο μαθητή να γίνει μίνι μαθηματικός, μίνι φιλόλογος, μίνι φυσικός κ.ο.κ.
Άλλη μια παθογένεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και βασικά του Λυκείου είναι ο αποκλειστικός εναγκαλισμός του με το άχθος της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση μέσω των Τεχνικών Λυκείων.
Στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες τα Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια λειτουργούν άριστα, συνδυάζοντας τη θεωρητική κατάρτιση με την πρακτική εξάσκηση και έτσι προετοιμάζουν πολύ καλούς τεχνικούς και επαγγελματίες. Οι μαθητές των Τεχνικών Επαγγελματικών Λυκείων δεν έχουν πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού η αρχική τους επιθυμία ήταν να γίνουν Τεχνικοί ή Επαγγελματίες.
Η Γλώσσα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα για την αφομοίωση όλων των άλλων μαθημάτων και των ξένων γλωσσών. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν ότι καθετί άλλο το μαθαίνεις τόσο καλά όσο γνωρίζεις τη μητρική σου γλώσσα.
6η Ενότητα: Επιλογή Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, Επιλογή Διευθυντών Διευθύνσεων και Διευθυντών Περιφερειακής Εκπαίδευσης
Πρέπει να επανέλθει, οπωσδήποτε και σύντομα, η σωστή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πολιτική τους ταυτότητα.
Ο καλός παιδαγωγός γίνεται και καλός διευθυντής σχολικής μονάδος. Ο διευθυντής σχολείου διαφέρει από το διευθυντή άλλης δημόσιας υπηρεσίας, γιατί είναι ίσος μεταξύ ίσων, η διοίκησή του έχει διαφορετική φιλοσοφία.
Επειδή δεν υπάρχει αξιολόγηση οι Διευθυντές Διευθύνσεων και Διευθυντές Περιφερειακής Εκπαίδευσης προέρχονται κατά κανόνα από τον συνδικαλισμό. Μα είναι αυτά σοβαρά; Είναι δυνατόν σοβαροί και ηλικιωμένοι παιδαγωγοί να βρίσκονται κάτω από τις οδηγίες νεαρών συνδικαλιστών; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Μόνο στην Ελλάδα, δυστυχώς, συμβαίνουν αυτά. Στην Ελλάδα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού!!!
Οι συνδικαλιστές καλό είναι να περιοριστούν σ’ αυτό το σοβαρό τους ρόλο και να μην χρησιμοποιούν τον συνδικαλισμό για να πετύχουν άλλους σκοπούς, έτσι θα επανέλθει ο σωστός συνδικαλισμός, που έχει χάσει πλέον την αξία του.
7η Ενότητα: Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Κατά την άποψή μου, όπως και άλλων πεπειραμένων καθηγητών, πρέπει το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων να αλλάξει. Κάθε Πανεπιστημιακή Σχολή γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τι γνώσεις πρέπει να έχει ο υποψήφιος φοιτητής. Άρα τις εξετάσεις πρέπει να τις διενεργεί η κάθε Πανεπιστημιακή Σχολή. Για παράδειγμα: για να γίνει κάποιος γιατρός δεν πρέπει να γνωρίζει τόσα μαθηματικά, όσα ένας υποψήφιος του Μαθηματικού τμήματος. Άρα τα θέματα των μαθηματικών δεν πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους υποψηφίους. Η Έκθεση, κατά τη γνώμη μου, όπως και κατά τη γνώμη διακεκριμένων και σοβαρών φιλολόγων, πρέπει να καταργηθεί, γιατί δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια και κυρίως γιατί εννοείται ότι κατέχει άριστα τη μητρική του γλώσσα, όπως προανέφερα.
Τα θέματα των άλλων μαθημάτων να είναι πολλαπλής επιλογής, έτσι τα γραπτά διορθώνονται με κομπιούτερ, χωρίς να υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας.
8η Ενότητα: Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα μεγάλο θέμα είναι το Πανεπιστημιακό άσυλο. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε απόλυτα την έννοια αυτή και το άσυλο να αναφέρεται καθαρά στη διακίνηση ιδεών που περιέχουν ηθικές αξίες.
Στις αναπτυγμένες χώρες η κατάληψη σχολείων και Πανεπιστημίων είναι άγνωστη. Στην Ελλάδα γιατί συμβαίνουν αυτά; Είναι θέμα προς διερεύνηση.
Οι καθηγητές Πανεπιστημίου κατά τη γνώμη μου, πρέπει στο μέτρο του δυνατού να ασκούν και παιδαγωγικό έργο, γιατί έρχονται σε επαφή με νέους. Οπωσδήποτε όμως να διέπονται από ηθικές και δεοντολογικές αρχές. Έτσι για παράδειγμα δεν θα συμβαίνουν τα παρακάτω:
Κυκλώματα χρηματισμού Πανεπιστημιακών από φοιτητές για να περνούν μαθήματα και ακόμη περιπτώσεις Πανεπιστημιακών που παρενοχλούν σεξουαλικά φοιτήτριες.
Όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία θέση σε Πανεπιστημιακές Κοινότητες.
Τονίζω ιδιαίτερα τα εξής: οι φοιτητές αποκτούν άριστες θεωρητικές γνώσεις, είναι όμως σχεδόν ανύπαρκτη η πρακτική εξάσκηση.
Διατυπώνω μια απορία: Πώς είναι δυνατόν διακεκριμένοι Έλληνες καθηγητές, που διδάσκουν σε ξένα Πανεπιστήμια και είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένοι και επιθυμούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, να αποκλείονται λόγω έλλειψης τυπικών προσόντων; Εδώ είναι απαραίτητες οι ηθικές και δεοντολογικές αξίες.
Θέτω επίσης το ερώτημα: Τα ελληνικά Πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται από το κράτος: Δεν πρέπει λοιπόν το κράτος να ασκεί κάποιον διακριτικό έλεγχο;
9η Ενότητα: Υπουργείο Παιδείας. Κατά τη γνώμη μου ο Υπουργός Παιδείας πρέπει να είναι Πανεπιστημιακός καθηγητής με ηθικές και δεοντολογικές αρχές. Οι δύο υφυπουργοί να προέρχονται ο ένας από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ο άλλος από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Να έχουν άριστες γνώσεις, να έχουν ζήσει την αίθουσα και να είναι άριστοι παιδαγωγοί.
Μεγάλοι προσοχή στην επιλογή συμβούλων. Υπάρχουν διακεκριμένοι δάσκαλοι και καθηγητές που μπορούν να προσφέρουν πολλά στο Υπουργείο Παιδείας. Είναι πολλοί, γνωστοί σε κάθε νομό. Είναι ισχυρές προσωπικότητες, αλλά δεν είναι παρατρεχάμενοι βουλευτικών γραφείων, δεν γλείφουν. Ψάξτε να τους βρείτε για να κάνετε σωστά τη δουλειά σας. Να τους υποβάλλεται παράκληση. Έχουν όλη την καλή διάθεση να προσφέρουν ανιδιοτελώς.
Ούτε το υπουργείο μπορεί να θεωρεί, ότι μαθητής που δεν μπορεί να πιάσει τη βάση του 10 μπορεί να γίνει επιστήμονας. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το υπουργείο Παιδείας δεν είναι υπουργείο Τουρισμού, για να ικανοποιεί τις τουριστικές και οικονομικές ανάγκες των πόλεων και των χωριών.
Αναγνωρίζω την αξία και τις ικανότητες των νέων. Αξιοποιήστε όμως και την πείρα των μεγάλων και ας μη ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος έχει δύο ηλικίες: την πραγματική και τη βιολογική.
Κλείνοντας τονίζω: Προσέξτε πάρα πολύ την Παιδεία. Προσέξτε την αυριανή κοινωνία μας. Προσέξτε την πατρίδα μας, την ΕΛΛΑΔΑ, που πρέπει να αγαπάμε όλοι.
