Με τη συμπλήρωση 557 χρόνων από την άλωση της Κωνσταντινούπολης την 29-5-1453 και σε συνδυασμό, με την επίσκεψη στη χώρα μας, την 14-5-2010 του Τούρκου Πρωθυπουργού κ. Ερντογάν, θα προσπαθήσω επιγραμματικά, συνοπτικά και μέσα σε λίγες γραμμές, να ξεδιπλώσω, πώς δραστηροποιείται και συμπεριφέρεται, καθημερινά αυτός ο λαός, που κατοικεί στα ανατολικά μας σύνορα και συνυπάρχουμε μαζί του, σε αυτήν την περιοχή, όλα αυτά τα χρόνια (557) μέχρι σήμερα. Τους φίλους μας μπορούμε και πρέπει να τους διαλέγουμε. Τους φίλους μας όμως δυστυχώς όχι.
Η Τουρκία γεωπολιτικά κατέχει σπουδαία στρατηγική θέση, καθότι αποτελεί τη γέφυρα των χωρών της Δύσης, της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου. Έχει έκταση 780.576 τετρ. χλμ. (εξαπλάσια της χώρας μας), με πληθυσμό, που υπερβαίνει κατ’ εκτίμηση τα 76.000.000 κατοίκους, με προοπτική το 2030 να γίνουν άνω των 90.000.000. Το 25% του σημερινού πληθυσμού ήτοι, άνω των 19.000.0000 είναι Κούρδοι. Το 60% του πληθυσμού είναι κάτω των 28 ετών. Θρησκεία Μουσουλμανική. Σουνίτες σε ποσοστό 75% και το υπόλοιπο 25% ανήκει στον Αλεβισμό (Σιίτες).
Είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη χώρα και αναδυόμενη, σε οικονομική δύναμη, της περιοχής, που βρίσκεται στη Νοτιοδυτική Ασία, με ένα μικρό τμήμα της επικρατείας της 3%, να είναι στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Ανατ. Θράκη). Μέχρι το 1922 η χώρα αυτή ήταν το Κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Τουρκία συνορεύει δυτικά με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ανατολικά με τη Γεωργία, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, νότια με το Ιράκ και τη Συρία. Τα σύνορά της εκτείνονται σε μήκος 2.648 χλμ. με ακτογραμμή 7.200 χλμ. Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) 870 δισ. δολ. κατά κεφαλή εισόδημα 12.500 δολ. Το προσδόκιμο ζωής είναι 70 χρόνια για τους άνδρες και για τις γυναίκες 74.
Η σημερινή κυβέρνηση καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια σε όλους τους τομείς, για την προκοπή της χώρας και φαίνεται να τα καταφέρνει αρκετά καλά. Πρώτη προτεραιότητα και πρώτο στόχο έχει βάλει την Παιδεία, μετά την Υγεία – Πρόνοια και τρίτη για πρώτη φορά πέρασε η Άμυνα. Συγκεκριμένα για την Παιδεία δαπανά, το 5% του ΑΕΠ. Διαθέτει 80 κρατικά πανεπιστήμια και 32 ιδιωτικά. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι εννιαετής με προοπτική να γίνει δωδεκαετής. Καταλήψεις και ο κομματισμός είναι μακριά και έξω από τις πόρτες των σχολείων και των Πανεπιστημίων. Το Διδακτικό και Επιστημονικό Προσωπικό (ΔΕΠ), παραμένει υποχρεωτικά στα Πανεπιστήμια από τις 9 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Πρόκειται για μια καθαρά γεωργική - κτηνοτροφική χώρα με ποσοστό στο 27% του εργατικού δυναμικού αλλά γρήγορα και αθόρυβα μετατρέπεται σιγά – σιγά και αθόρυβα σε μια μεγάλη βιομηχανική τουριστική δύναμη. Κατασκευάζει πέντε τύπους οχημάτων – φορτηγά – μηχανές – βαγόνια τρένων – πλοία υποβρύχια – ανταλλακτικά F-16 και παντοειδές πολεμικό υλικό. Έχει μεγάλη κλωστοϋφαντουργία και ήδη μπαίνει δυναμικά και στη μόδα. Αντιγράφει με μεγάλη επιτυχία και επιμέλεια τις καλύτερες φίρμες. Διαθέτει αξιόλογο ορυκτό πλούτο όπως λιθάνθρακα – λίγο πετρέλαιο και σιδηρομεταλλεύματα χρωμίου – χαλκού – μολύβδου – ψευδαργύρου – αντιμόνιο – μαγγάνιο κ.α. Βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή, της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης – Άγκυρας με ηλεκτροκίνηση μήκους 425 χιλιομέτρων, με ταχύτητα 260 χλμ. την ώρα.
Κοινωνική συνοχή δεν υπάρχει και μπορούμε να πούμε ότι είναι τριχοτομημένη. Σε ευρωπαϊκό προσανατολισμό με δυτικοευρωπαϊκή νοοτροπία και συμπεριφορά, η λεγόμενη ελίτ, που δεν υπερβαίνει το 15%. Μουσουλμανική, όπου κυριαρχεί η μαντίλα και η ανατολική κουλτούρα. Και η Κουρδική, που διατηρεί τα δικά της, ήθη και έθιμα, με τη δική της, γλώσσα, η οποία δεν διδάσκεται, καθόλου στα σχολεία. Εφημερίδες στα Κουρδικά δεν εκδίδονται και βγαίνουν μόνο παράνομα. Οι Κούρδοι μισούν θανάσιμα τους Τούρκους. Απόρροια όλων αυτών είναι, ο συνεχιζόμενος εδώ και τριάντα χρόνια, αιματηρός ανταρτοπόλεμος (44.000 νεκροί) με κόστος 300 δισ. δολ. Το κουρδικό είναι ένα μεγάλο αγκάθι, βαθιά ριζωμένο στις σάρκες και τα σπλάχνα της Τουρκίας και δεν είναι καθόλου εύκολο, να απαλλαγεί απ’ αυτό, εάν δεν χορηγήσει στους Κούρδους, κάποιο είδος αυτονομίας ανάλογο των Βάσκων και των Καταλανών στην Ισπανία.
Αυτή η χώρα, πριν δέκα χρόνια, είχε πληθωρισμό κοντά στο 60 και ένα πολύ ασταθές νόμισμα. Σήμερα ο πληθωρισμός τρέχει με 8% με ανεργία στο 13% και το νόμισμά της έχει σταθεροποιηθεί στην ισοτιμία 1 ευρώ με 2 τούρκικες λίρες. Η Τουρκία συνεχώς αλλάζει και έχει βάλει πολύ ψηλά το δείκτη της οικονομικής ανάπτυξης, φιλοδοξώντας να καταστεί 10η οικονομική δύναμη στον κόσμο. Προβάλλει ως μια οικονομική αναδυόμενη δύναμη της περιοχής και πιστεύει ότι, προσεγγίζοντας έτσι, τις γειτονικές χώρες και την πατρίδα μας, έχει περισσότερα να κερδίσει απ’ αυτές με την οικονομική συνεργασία, απ’ ό,τι να παρουσιάζεται ως μπαμπούλας και τραμπούκος.
Η Τουρκία είναι κατ’ επίφαση δημοκρατική χώρα. Το ισχύον Σύνταγμά της είναι γέννημα και θρέμμα της χούντας του Στρατηγού Εβρέν. Καθιερώθηκε την 7η Νοεμβρίου 1982 και αναθεωρήθηκε το 1987 – 1995 – 2001 – 2007 και ήδη έχει προκηρυχθεί δημοψήφισμα για την 12η Σεπτεμβρίου 2010, για την εκ νέου αναθεώρησή του. Κυρίαρχη θέση για τη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής έχει, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, που συνεδριάζει υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και αποτελεί σημείο συνεύρεσης της Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας και υπαγορεύει στην κυβέρνηση, τη γραμμή, που πρέπει να ακολουθήσει σε θέματα Εθνικής Στρατηγικής. Δεσπόζουσα επίσης θέση, έχει στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, το εντεκαμελές Συνταγματικό Δικαστήριο, με αυξημένες αρμοδιότητες, όπως απόρριψη Νόμων, που έχει προηγούμενα ψηφίσει η Εθνοσυνέλευση και διάλυση κομμάτων. Μέχρι σήμερα έχει διαλύσει 35 κόμματα με τελευταίο το κουρδικό και το 2008 λίγο έλειψε, να πέσει θύμα και το κυβερνών κόμμα, που τη γλίτωσε με ψήφους 6-5. Πρόσφατα ο κ. Ερντογάν το χαρακτήρισε νεκροταφείο κομμάτων. Στη χώρα αυτή δεν λειτουργεί ομαλά η Συνταγματική διάκριση των εξουσιών (Νομοθετική – Εκτελεστική – Δικαστική).
Στο εσωτερικό της Τουρκίας διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ της Ισλαμικής κυβέρνησης και των Κεμαλιστών (Στρατιωτικό διπλωματικό δικαστικό Μπλοκ). Ο Ερντογάν φιλοδοξώντας να αναδειχθεί ως ισάξιος Ηγέτης του Κεμάλ Ατατούρκ, επιχειρεί να ξεδοντιάσει το κατεστημένο και να επιβληθεί σε αυτό έχοντας ως αντίβαρο τον εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και φαίνεται προς το παρόν, να βγαίνει κερδισμένος στα σημεία. Μακάρι να επιτύχει τους σκοπούς του, γιατί τότε μπορούμε να πούμε ότι τα προβλήματα, που υπάρχουν μεταξύ μας, είναι δυνατόν να λυθούν, επ’ ωφελεία αμφοτέρων των λαών. Διαφορετικά διαγράφεται αβέβαια η έκβασή τους.
Τέλος το διμερές εξωτερικό εμπόριο Ελλάδας – Τουρκίας, διαμορφώθηκε το 2009, σε ελληνικές εισαγωγές στο 1.239.000 δισ. ευρώ, ελληνικές εξαγωγές σε 606.000 εκατ. ευρώ με εμπορικό έλλειμμα σε βάρος της Ελλάδος σε 633.000 εκατ. ευρώ. Στόχος της Τουρκίας κατά δήλωση του Ερντογάν είναι ότι, το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών μπορεί να φτάσει σύντομα τα πέντε δισ. ευρώ.
Σημείωση: Αναλογικά η αύξηση του Κουρδικού πληθυσμού, είναι μεγαλύτερη της αντίστοιχης του Τουρκικού, κάτι, που φοβίζει πολύ τους Τούρκους, γιατί ενδέχεται, στο απώτερο μέλλον, να καταστούν μειοψηφία, όπως συνέβη στο Κόσοβο με τους Αλβανούς, έναντι των Σέρβων, που από μειοψηφία έγιναν τελικά πλειοψηφία.
