Η φοροδιαφυγή και η μίζα στον τόπο μας είναι, δυστυχώς, ένα εθνικά επιζήμιο σπορ, στο οποίο επιδίδονται με μεγάλη επιτυχία για πολλές δεκαετίες, άλλοι λίγο – άλλοι πολύ, πάρα πολλοί οι Έλληνες, που είναι σε θέση να κρύβουν εισοδήματα και να εκμεταλλεύονται καταστάσεις.
Επειδή με την πάροδο του χρόνου κατάντησαν εθνική πληγή και βασικοί παράγοντες, που επηρεάζουν αρνητικά την εθνική οικονομία, έγιναν απόπειρες κατά καιρούς στο παρελθόν να περιορισθεί το κακό αλλά έπεσαν όλες στο κενό, με αποτέλεσμα η ζημιά για το κράτος να ανέρχεται σε πολλά ανείσπρακτα δισεκατομμύρια και οι ένοχοι να μένουν ατιμώρητοι.
Ο κ. Παπανδρέου, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο προεκλογικό του πρόγραμμα και στην προεκλογική του καμπάνια είχε επενδύσει πολλά στην πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, την οποία είχε κάνει σημαία του. Διαβεβαίωνε, μάλιστα, σε τόνους υψηλούς ότι υπάρχουν τα λεφτά και κατηγορούσε την προηγούμενη κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη να συλλάβει τη φορολογητέα ύλη , να πατάξει τη διαφθορά και να ανακουφίσει, έτσι, το δοκιμαζόμενο λαό. Μ’ αυτά και άλλα έπεισε την πλειοψηφία του λαού να του εμπιστευθεί τις τύχες του.
Ως Πρωθυπουργός, εν τούτοις, αφού με το επιτελείο του άφησε να χαθεί πολύτιμος χρόνος και αφού μεσολάβησε εκ μέρους του μια σειρά ατυχών χειρισμών, ακολούθησε την πεπατημένη της εύκολης λύσης με μέτρα, που ξεζουμίζουν για μία ακόμη φορά τα συνήθη θύματα, δηλ. τη μάζα του λαού, και όχι τους απατεώνες και μιζαδόρους, και άνοιξε φαρδιά πλατιά την πόρτα εισόδου στη χώρα μας στο ΔΝΤ. Κατάφερε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να καταστήσει και πάλι τους Έλληνες ελεύθερους πολιορκημένους και φόρου υποτελείς στα μεγάλα αφεντικά.
Παράλληλα, χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική επεχείρησε και επιχειρεί, τεχνηέντως, να πείσει τον ελληνικό λαό, ότι για όλα τα σημερινά δεινά του τόπου αποκλειστική ευθύνη φέρουν ο Καραμανλής και οι κυβερνήσεις των τελευταίων 5,5 χρόνων. Και επειδή ο λαός κουράστηκε να πληρώνει πάντα ο ίδιος τα σπασμένα και επιθυμεί διακαώς να πληρώσουν, επιτέλους, το «μάρμαρο» και να μπουν στη φυλακή οι καταχραστές, οι φοροκλέφτες, οι μιζαδόροι και επίορκοι, ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του επεχείρησαν, και πάλι τεχνηέντως, να στοχοποιήσουν στελέχη, που ανήκουν μόνο στο χώρο των γαλάζιων αντιπάλων τους, ενώ έκαναν, πως δε βλέπουν, τι συμβαίνει στο χώρο τους.
Ωστόσο, η υπόθεση της κ. Γκερέκου και του κ. Μαντέλη, κατόπιν, ήρθαν να τους προσγειώσουν ανώμαλα στην ελληνική πραγματικότητα και να τους υπενθυμίσουν ότι η σημερινή κρίση έχει ρίζες, που φθάνουν δεκαετίες πίσω και ακουμπούν πολλούς και απ’ τους σημερινούς κυβερνώντες, αφού ως βασικά στελέχη κυβερνήσεων του χθες δεν προέκυψαν από παρθενογέννηση.
Η υπόθεση της κας Γκερέκου, άλλωστε, ξεκίνησε το 1993, δηλ. πριν 17 χρόνια, ασχολήθηκαν μ’αυτή κυβερνήσεις δεξιές και «σοσιαλιστικές» και τα απόνερά της έφθασαν ως τα σήμερα και μάλιστα στην αυλή της κυβερνώσας παράταξης. Η παραίτηση απ’το υπουργικό αξίωμα είναι, βέβαια, κάτι, δεν αρκεί, όμως, για να απαλλάξει ούτε την ίδια την κα Γκερέκου ούτε στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, που γνώριζαν την υπόθεση αλλά καθυστερούσαν μήνες τώρα, να προχωρήσουν στις προβλεπόμενες απ’ το νόμο ενέργειες. Χρειάστηκε να ασχοληθεί με το θέμα η «Ελευθεροτυπία», για να πάρουν φωτιά τα μπατζάκια τους.
Η υπόθεση του κου Μαντέλη, παλιά ιστορία και αυτή, και η πρόσφατη κυνική δημόσια ομολογία του, για να γλιτώσει, ίσως, από τα χειρότερα, ενοχοποιεί και τον ίδιο και όσους τον εξέθρεψαν.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, απ’ το ποια τύχη θα έχουν, τελικά, οι υποθέσεις αυτές και πολλές άλλες, που γνωστές από παλιά προβάλλονται για λόγους σκοπιμότητας τούτες τις μέρες, και ανεξάρτητα απ’ το αν, το πώς και πότε θα εισπραχθούν, αν εισπραχθούν, τα οφειλόμενα, έγινε σαφές στον ελληνικό λαό για άλλη μία φορά ότι οι πολιτικές ευθύνες για το χάλι της ελληνικής κοινωνίας, τη μη πάταξη της φοροδιαφυγής και της μίζας είναι διαχρονικές και πολύχρωμες.
Ως εκ τούτου, καλά θα κάνει η σημερινή κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της, να ψάξει και στη δική του αυλή, αντί να ψάχνει μόνο στις αυλές άλλων, αν θέλει να είναι αξιόπιστος και να συμβάλει, πραγματικά και αποτελεσματικά, στην πάταξη ατασθαλιών, που μας οδήγησαν εδώ, που μας οδήγησαν.
Κάθε άλλη κίνηση εντυπωσιασμού και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης σε αγαστή συνεργασία με πληρωμένους κονδυλοφόρους μπορεί να προσφέρει πρόσκαιρα πολιτικό χρόνο αλλά, κατά βάση, προσφέρει αρνητική υπηρεσία και στην ίδια την κυβέρνηση και στον τόπο.
