Ο κ. πρωθυπουργός οκτώ μήνες από την εκλογή του όργωσε κυριολεκτικά τον κόσμο για να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια προκειμένου να μην χρεοκοπήσει η χώρα και φαίνεται ότι τα κατάφερε για την ώρα, γιατί το εγχείρημά του θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Θα περίμενε κανείς ότι παράλληλα με αυτή την προσπάθεια ή και μετά θα άρχιζε η μεγαλύτερη ίσως προσπάθεια για την ανάπτυξη της οικονομίας. Αντί αυτού η κυβέρνηση αναλώνεται στην αναζήτηση των ενόχων της διαρπαγής του πλούτου και των δανείων της χώρας για να ικανοποιήσει το περί δικαίου αίσθημα του λαού και να μην συμβούν τάχα τα ίδια στο μέλλον. Ματαιοπονούν η κυβέρνηση και ο κ. πρωθυπουργός αν πράγματι πιστεύουν ότι θα πετύχουν κάτι από αυτά, γιατί το ίδιο έργο παίχθηκε στο παρελθόν και δεν πρόκειται να σταματήσει οριστικά στο μέλλον. Προσωρινά μόνο μπορεί να μετριαστεί. Εκείνο που θα είχε σημασία είναι να βρεθεί και επιστραφεί ένα έστω μικρό ποσοστό των χρημάτων που ηρπάγησαν για να δοθεί μια μικρή ανάσα στην οικονομία. Ο θόρυβος που γίνεται περί άπλετου φωτός στα σκάνδαλα και τους πρωταγωνιστές γίνεται για να εκτονωθεί η οργή του λαού από τα σκληρά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και όσα πρόκειται σύντομα να πάρει. Αφήστε λοιπόν το ρόλο των νέων Ηρακλειδών και τα περί καθάρσεως της πολιτικής κόπρου και ασχοληθείτε με τα σοβαρά που είναι το νοικοκύρεμα και η ανάπτυξη της οικονομίας. Εξάλλου προεκλογικά διαβεβαιώνατε το λαό ότι είστε έτοιμοι να εφαρμόσετε προγράμματα ανάπτυξης για να βγάλετε τη χώρα από την οικονομική καχεξία. Δυστυχώς αυτό που παρατηρείται είναι η συνεχιζόμενη απραξία.
Ό, τι και να γίνει αν δεν υπάρξει ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας η χρεοκοπία είναι θέμα χρόνου. Στο ερώτημα, πώς και πού μπορεί να γίνει ανάπτυξη, θα προσπαθήσω να απαντήσω με λίγα λόγια.
Το ΥΠΑΝ έχει και μπορεί να συλλέξει στοιχεία γύρω από τα είδη των εισαγόμενων προϊόντων και τις ποσότητες αυτών κατά τομείς και να προγραμματίσει την παραγωγική διαδικασία αυτών μέσα στην Επικράτεια.
Ας αρχίσουμε από τον πρωτογενή τομέα της γεωργίας που αποτελεί τον κατ’ εξοχήν τομέα της περιοχής μας. Υπάρχει δυνατότητα καλλιέργειας νέων αγροτικών προϊόντων όπως μαλακού καλαμποκιού π.χ. για corn flakes, ηλιοτροπίου για παραγωγή σπορελαίου, σπαραγγιών, οσπρίων, παντός είδους βιολογικών προϊόντων και αρωματικών φυτών;
Υπάρχει η δυνατότητα παραγωγής βρεφικών και παιδικών τροφών αρίστης ποιότητας και σε ανταγωνιστικές τιμές, προϊόντων αλεύρων, ζυμαρικών, μπύρας από τα παραγόμενα δημητριακά της περιοχής μας, καθώς και ζωοτροφών για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας ώστε να εξασφαλιστεί η επάρκεια της εγχώριας αγοράς και να σταματήσουν οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων; Γνωρίζουν οι αγρότες της περιοχής πόσες είναι οι ποσότητες αυτών των προϊόντων και πόσα χρήματα στοιχίζει η εισαγωγή τους;
Δημοσιεύθηκαν την Κυριακή στην «Ελευθερία» φωτογραφίες του εργοστασίου Ζάχαρης οι οποίες προκαλούσαν δέος για όσους δούλεψαν χρόνια σ’ αυτό αλλά και σε όλους όσοι προβληματίζονται για την κατάντια της βιομηχανίας μας. Παρά δίπλα βρίσκεται το άλλο κουφάρι της χαρτομάζας. Παρόμοιο θέαμα μπορεί να δει κανείς στο Βόλο και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.
Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα τραγικά φαινόμενα τα βλέπουν οι κυβερνώντες τον τόπο και τι κάνουν για να τα αντιμετωπίσουν. Αλήθεια αυτό το εργοστάσιο Ζάχαρης είναι τελικά άχρηστο; Άλλα έλεγαν αυτοί που το έκλεισαν. Με το άλλο εργοστάσιο της χαρτομάζας δεν μπορεί να γίνει τίποτα; Θα πρέπει να εισάγουμε αιωνίως προϊόντα χάρτου που αποτελούν διαχρονικό υλικό για πολλές χρήσεις; Ας τα χαρίσουν με όρους στους ιδιώτες και τα δύο εργοστάσια αρκεί να λειτουργήσουν και να προσφέρουν εργασία στους χιλιάδες ανέργους της περιοχής. Ας κάνουν ένα βιομηχανικό ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα) για να μην δείχνουν παραδομένα και εγκαταλειμμένα στη φθορά του χρόνου.
Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα υπήρχαν εργοστάσια οικιακών συσκευών, ψυγείων, κουζινών, πλυντηρίων, ειδών υγιεινής και οικιακής χρήσεως, φαρμάκων και καλλυντικών. Σήμερα λειτουργούν για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες της εγχώριας αγοράς;
Γιατί οι βιοτεχνίες και τα εργοστάσια έφυγαν για τις χώρες των Βαλκανίων και μάλιστα με κρατική επιδότηση; Δεν είχαν τη στοιχειώδη πρόνοια οι κυβερνώντες να δώσουν φορολογικά και άλλα γενναία κίνητρα για να μην εγκαταλείψουν τη χώρα και φουντώσει η ανεργία; Δεν βλέπουν την ανάγκη επιστροφής αυτών των επιχειρήσεων το συντομότερο δυνατόν; Τα φορολογικά και άλλα βάρη δεν άντεξαν οι επιχειρήσεις και γι’ αυτό έκλεισαν ή έφυγα από τη χώρα. Δεν πρέπει επιτέλους οι αρμόδιοι αλλά και οι υποκριτές συνδικαλιστές να πουν την αλήθεια στους εργαζόμενους, για τα συμφέροντα των οποίων δήθεν πολεμάνε στους δρόμους ότι, στις επικρατούσες συνθήκες του παγκόσμιου ανταγωνισμού θα επιζήσουν μόνο όσοι κατορθώσουν να παράγουν φθηνά προϊόντα; Πρέπει να καταστραφούμε εντελώς για να το καταλάβουμε; Όσο γρηγορότερα συνειδητοποιήσουμε όλοι την σκληρή πραγματικότητα τόσο το καλύτερο. Την εθελοτυφλία μας την πληρώνουμε και θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά. Αν κάποιος έχει μαγικές λύσεις ας τις πει. Τα περί διαχειρίσεως της οικονομίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους έχουν αποδειχθεί παραμύθια για τους αφελείς και χρυσή ευκαιρία για τους πονηρούς. Αφεντικά και εργάτες υπήρχαν και θα υπάρχουν στον αιώνα τον άπαντα. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι άνθρωποι δεν πλάστηκαν ίσοι ούτε γεννήθηκαν δίκαιοι. Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά, που λέει ο ποιητής, μόνο ο αγώνας κι ο ιδρώτας θα μας σώζει.
«Γενόμενα και αει εσόμενα εως εάν η αυτή φύσις των ανθρώπων ει» Θουκυδίδης.
