Η σοβαρή οικονομική αναμπουμπούλα που περνάει η Ελλάδα σίγουρα δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Στην πραγματικότητα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλο για τα οικονομικά χάλια της χώρας άκουγα όπως και όλοι οι Έλληνες πολίτες άλλωστε. Αλλά ότι θα φτάναμε ποτέ στο χείλος του γκρεμού, δεν πιστεύω ότι το φανταζόταν κανείς. Όχι γιατί ήταν αδύνατο, αλλά γιατί πάντα φαινόταν ότι με ένα μαγικό τρόπο ξεπερνούσαμε τα προβλήματα και είτε με υπερδανεισμό, είτε με υπερφορολόγηση είτε με ευρωεπιδοτήσεις προχωρούσαμε στους δύσκολους καιρούς σαν τις γριές που κούτσα-κούτσα και με το μπαστουνάκι ανεβαίνουν τα σκαλιά.
Αυτή τη φορά όμως η γριά έχασε το σκαλοπάτι και γκρεμοτσακίστηκε. Το γεγονός ότι δεν έμεινε στον τόπο αλλά αλλού πήγαν τα χέρια αλλού τα πόδια κι αλλού το κεφάλι δεν είναι σίγουρο ότι είναι και το καλύτερο. Το ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αλλά και η κυβέρνηση στην προσπάθεια να τη συναρμολογήσουν δεν είναι σίγουρο αν θα φτιάξουν ξανά τη γριά όπως ήταν ή θα μας προκύψει το τέρας του Φρανγκενστάιν ή ο Κνουτ Χαμσούν τον καιρό της «Πείνας» του. Γιατί καλό το δανεικό μπαστούνι αλλά όταν το στομάχι είναι άδειο δεν βοηθάει το σώμα να σηκώσει το βάρος του. Κι η γριά έχει αρχίσει να λιμοκτονεί...
Στο αγωνιώδες και χιλιοειπωμένο ερώτημα του τι έφταιξε και η οικονομία μας έφτασε σ’ αυτό το χάλι πιστεύω αν το καλοσκεφτούμε όλοι θα καταλήξουμε στην ίδια απάντηση: η ελληνική νοοτροπία. Τα συμφέροντα, τα διαπλεκόμενα, η κλεψιά. Γιατί στην Ελλάδα όποιος καταφέρνει να κλέψει το κράτος δεν είναι φοροφυγάς αλλά «μάγκας», όποιος καταφέρνει να κλέψει τον διπλανό του έξυπνα, δεν είναι κλέφτης αλλά «αετός», όποιος καταφέρνει να καρφώσει ή να λαδώσει τον κατάλληλο μεντεσέ για να γίνει η δικιά του δουλειά κι όχι του άλλου είναι «άξιος κι ικανός» κι όχι ρουφιάνος.
Αυτό που αναρωτιέμαι συνέχεια τελευταία είναι που πήγαν οι αρχαίες αξίες και τα ιδεώδη, το ελληνικό καθαρό πνεύμα που εξύμνησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά και όλοι όσοι γνώριζαν Έλληνες και τους θεωρούσαν ανώτερη φυλή. Κι ύστερα φαντάζομαι τι θα έλεγε ο Σωκράτης αν γινόταν με κάποιο τρόπο να δει τον σημερινό Έλληνα. Θα τον αναγνώριζε; Ποιοι Αχαιοί, ποιοι Δωριείς, ποιοι Ίωνες και ποιοι Αιολείς. Εκείνο που θα έβλεπε θα ήταν... Ελληνοειδή που το μόνο κοινό που έχουν με τον Έλληνα της εποχής εκείνης, βρίσκεται βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Όχι ότι την εποχή του Σωκράτη δεν υπήρχε κλεψιά, διαπλοκή και διαφθορά, πάντα υπήρχαν. Αλλά το ότι οι νεοέλληνες θα ανήγαν όλα τα παραπάνω σε επιστήμη, θα τον έστελνε αδιάβαστο!
Για την υπεράσπισή μας ας τα ρίξουμε όλα στους Τούρκους. Αυτοί και τα 400 χρόνια που μας καθίσανε στο σβέρκο ήταν η μόνη απάντηση που μπόρεσα να σκεφτώ στην ερώτηση «πού πήγαν οι άλλοτε ένδοξοι Έλληνες αφήνοντας πίσω τους αυτή την περίεργη καινούργια φυλή». Τόσα χρόνια επιμειξία έγινε μια άδικη αλλαγή. Τους κάναμε πιο ξανθούς, μας κάνανε πιο σκούρους, τους μάθαμε την περηφάνια και την εντιμότητα και μας μάθαν τη ρουφιανιά και την ατιμία. Για να εξηγούμαι: δεν λέω ότι όλη η τούρκικη φυλή είναι έτσι, αλλά να, μια φήμη κι ένα όνομα το έχουν και είτε μας αρέσει ή όχι, τώρα το έχουμε κι εμείς.
Όλοι στην Ελλάδα κοιτάνε πώς να βολευτούν. Ο εαυτούλης μας να είναι καλά, ο φρέντο στο τραπέζι και ο διπλανός να πάει να κουρεύεται. Όσο για τους πολιτικούς και ιδίως τους αρχηγούς, είναι γεμάτοι από καλές προθέσεις που όμως τις χάνουν στον δρόμο που είναι σπαρμένος με σειρήνες που πλανεύουν τους βοηθούς τους εις βάρος του κράτους.
Ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα το κράτος και οι υπήκοοί του συνοψίζεται σε μια υπέροχη είδηση που έβγαλε πριν από καιρό ο Αυτιάς: 60.000...νεκροί στη χώρα μας παίρνουν σύνταξη, δώρα Χριστουγέννων και επιδόματα! Ούτε ένας, ούτε δυο...60.000! Πώς να μην έχει οικονομικό πρόβλημα και πώς να πάει μπροστά αυτός ο έρμος τόπος;
Δυστυχώς, πρώτα θα βγει η ψυχή δεκάδων γενεών Ελλήνων και μετά θα βγει η νοοτροπία τους. Που σημαίνει πως όσο και να έτρεξε –και θα συνεχίσει να τρέχει- ο πρωθυπουργός κατοστάρια, μετ’ εμποδίων, μαραθώνιο και το γύρο του κόσμου σε 80 μέρες για να σώσει ό,τι απόμεινε, όσο κι αν φίλησε κατουρημένες ποδιές κι έπαιξε τον αξιοπρεπή ζητιάνο για να μην καταστραφεί η χώρα του, όσο κι αν κουβάλησε τις διεθνείς δυνάμεις να αναλάβουν το νοικοκύρεμα, το μόνο που θα καταφέρει είναι να μπαλώσει τις τρύπες της κουρελούς γριάς που είναι η Ελλάδα. Γιατί το πραγματικό πρόβλημα που είναι στα ύπουλα και αλλήθωρα μάτια της, συνέπεια της χρόνιας χρήσης της διεφθαρμένης νοοτροπίας, δύσκολα θα βρεθεί γιατρός να τα φτιάξει.
Λέτε όμως τα τρία νούμερα μικρότερο παπούτσι που της έδωσε το Δ.Ν. Τ. για να βάλει και τις δυο ποδάρες της μέσα, να τη βοηθήσουν να έρθει επιτέλους στα ίσα της;
