Με νομοσχέδιο που καταρτίζει το υπουργείο Eργασίας και είναι σε διαβούλευση απαιτεί για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων τα σαράντα χρόνια υπηρεσίας. Ειδικά για τους εκπαιδευτικούς το όριο αυτό ηλικίας δημιουργεί προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα που έχουν αντίκτυπο στους μαθητές. Ο λόγος είναι προφανής. Μπορεί κανείς να φανταστεί την εικόνα μιας τάξης με έναν εκπαιδευτικό άνω των 60 ετών που να πρέπει να μεταδώσει τη γνώση έχοντας προβλήματα συμβατά με την ηλικία του αλλά ασύμβατα με την εκπαιδευτική διαδικασία που απαιτεί καθαρό μυαλό, νηφαλιότητα σκέψης, σωματικές και πνευματικές ικανότητες τέτοιες ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες απαιτήσεις της δουλειάς του. Δεν είναι τυχαίο που τόσο το σύνταγμα όσο και η κείμενη νομοθεσία όταν αναφέρεται σε εκπαιδευτικούς χρησιμοποιεί τον όρο εκπαιδευτικοί λειτουργοί και όχι υπάλληλοι θέλοντας να τονίσει τον ιδιαίτερο ρόλο του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού. Μπορεί όμως ένας εκπαιδευτικός προκεχωρημένης ηλικίας να ανταποκριθεί στον ιδιαίτερο αυτό ρόλο έχοντας απέναντί του νέους γεμάτους ορμή, ανησυχίες και διάθεση για γνώση ή μήπως θα γίνεται περίγελος των μαθητών όχι άδικα ίσως; Ξέρουμε βέβαια ότι οι εκπαιδευτικοί κάποιας ηλικίας έχουν την πείρα αλλά οι νέοι έχουν την πυρά. Μήπως οι κυβερνώντες πρέπει να ξανασκεφτούν τα όρια ηλικίας για τους εκπαιδευτικούς; Μήπως η κοινωνία πρέπει να αναλάβει τις δικές της ευθύνες στο θέμα αυτό;
Ε.Γ.
