Αυτό είναι που λένε «βάλανε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Φοροφυγάδες οι εφοριακοί! Το τέλειον! Αυτό μόνο σε ένα κράτος, όπως στο ελληνικό μπορεί να συμβαίνει, άνετα, ευχάριστα και αποτελεσματικά. Και ερωτώ τώρα εγώ ο κοινός φοροφυγάς, αφού πρώτος και καλύτερος διαφεύγει ο εφοριακός που δουλειά του είναι να μαζεύει τους φόρους, γιατί να μην διαφεύγω εγώ, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχω και κανέναν «συγγενικό», «επαγγελματικό» ή όπως αλλιώς θέλετε δεσμό με το κράτος; Και επίσης οι ίδιοι οι «λειτουργοί» της Εφορίας μου δίνουν το... καλό παράδειγμα, γιατί εγώ να μην το ακολουθήσω;
Αυτά και άλλα ανάλογα... φιλοσοφικά ερωτήματα γεννώνται στον Έλληνα φοροφυγά, πολλώ δε μάλλον στον Έλληνα φορολογούμενο που δεν φοροδιαφεύγει, όταν άκου τι; Ότι περνάνε από κόσκινο εφοριακοί ύποπτοι για φοροδιαφυγή.
Καλά περί του κλάδου των εφοριακών γενικώς - και χωρίς προσωποποιήσεις - πολλά ακούγονται και πολλά γίνονται εδώ και χρόνια. Και έχουν προκύψει και περιπτώσεις που κάποιοι έγιναν τσακωτοί την ώρα που έβαζαν το δάκτυλο στο μέλι και έχουν υποστεί και τις συνέπειες. Άλλοι πάλι... μελώνουν κατ’ εξακολούθηση χωρίς ποτέ να έχουν πιαστεί επ’ αυτοφώρω, αλλά...
...Αλλά πώς να το πούμε βρε παιδί μου; Άλλο είναι να «λαδώνεται» ο εφοριακός, προκειμένου να φοροδιαφεύγει ο πολίτης και άλλο είναι να φοροδιαφεύγει ο ίδιος. Χαλάει η σειρά. Πώς να το κάνουμε; Τον «λαδωμένο» εφοριακό (που έτσι κι αλλιώς αχώνευτος μας είναι) τον έχουμε συνηθίσει. Ο φοροφυγάς εφοριακός είναι άλλο... φρούτο.
Το όλο θέμα λοιπόν έχει και μία διάσταση αστειότητας μέσα στη σοβαρότητά του. Αυτοί που υποτίθεται καλούνται να καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή, όχι μόνο φοροδιαφεύγουν, αλλά δεν υποβάλλουν καν δηλώσεις! Βέβαια, γι’ αυτό το τελευταίο υπάρχει εξήγηση. Από τον κάματο, λόγω των φορολογικών δηλώσεων των υπόλοιπων φορολογουμένων δεν πρόλαβαν οι κακόμοιροι να υποβάλουν τις δικές τους. Και αντί εμείς να τους επαινέσουμε για τον εργασιακό ζήλο που επιδεικνύουν, καθόμαστε τώρα και τους κατηγορούμε. Μα τι άνθρωποι είμαστε, τέλος πάντων! Απαράδεκτοι.
Παρά ταύτα, αυτό το... κατάπτυστο υπουργείο Οικονομικών αναζητά μέσω των δηλώσεων πόθεν έσχες ή και «πόθεν αίσχος», επίσης, υπαλλήλους και στελέχη Εφοριών, Τελωνείων και Ελεγκτικών Υπηρεσιών που έχουν πλουτίσει παράνομα και έχουν στην κατοχή τους μεγάλη ακίνητη περιουσία και έχουν συγκεντρώσει υψηλές καταθέσεις. Από τα στοιχεία προκύπτει ότι 234 υπάλληλοι δεν έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση την περίοδο 2007-2008. Ότι 70 υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών διαθέτουν ακίνητη περιουσία με αντικειμενική αξία έως 3 εκ. ευρώ (πολύ... μέλι!) και ότι γενικά υπάρχει μια οικονομική ευφορία στην Εφορία. Επίσης, δεν υπάρχει και αποδοτικότητα. Γι’ αυτό και αντικαθίστανται οι διευθυντές Εφοριών και μετακινούνται πέρα-δώθε δεκάδες υπάλληλοι για να κινηθεί το σύστημα. Τώρα βέβαια και πού στο δημόσιο υπάρχει αποδοτικότητα; Σωστό και αυτό. Απλά είναι τώρα που έχει το κράτος ανάγκη και κόψιμο να μαζέψει χρήματα και η αποδοτικότητα, ειδικά της Εφορίας, καθίσταται πρώτιστη ανάγκη.
Πάντως, και με την περίπτωση των φοροφυγάδων εφοριακών ένα πράγμα αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά: ότι το ελληνικό κράτος είναι ανέκδοτο. Κακόγουστο αλλά ανέκδοτο. Άλλωστε αν δεν ήταν και «ανέκδοτο» δεν θα ’χαμε φτάσει και στο χάλι που φτάσαμε.
