Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο
Το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου σημαδεύεται από επώδυνους σπασμούς για το κοινωνικο-οικονομικό μας οικοδόμημα. Καταρρέουν οι βεβαιότητες με τις οποίες ζήσαμε για δεκαετίες. Σε αυτή την πρώτη μεταβατική φάση της κρίσης, καθώς γίνονται αντιληπτές οι επιπτώσεις της, κυριαρχεί κλιμακούμενο το αρνητικό συναίσθημα: απογοήτευση, θυμός, οργή... Το κατάλληλο έδαφος δηλαδή για να αναπτυχθούν οι πολλαπλές και επικίνδυνες εκφράσεις του ισοπεδωτικού λαϊκισμού.
Στην κοινή γνώμη τείνει να επικρατήσει η άποψη ότι άπαντες οι πολιτικοί έχουν διαπράξει άνομες πράξεις που μας οδήγησαν στη «χρεοκοπία». Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι όσοι είχαν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους κατά τις πρόσφατες δεκαετίες έχουν μερίδιο ευθύνης για την πορεία που ακολουθήσαμε. Θα ήταν, όμως, παραλογισμός να «τσουβαλιάσουμε» τους πάντες κατηγορώντας τους ότι είχαν την ίδια συμπεριφορά ή ότι όλοι εσκεμμένα έβλαψαν το κοινό συμφέρον.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συγκαλυφθούν σκάνδαλα ή παρανομίες ή ότι δεν θα συζητήσουμε για τις πολιτικές ευθύνες, τα αίτια και τους λόγους που φθάσαμε ως εδώ. Αντιθέτως, η κρίση πρέπει να λειτουργήσει σαν καθαρτήριο πυρ για την πολιτική ζωή του τόπου ώστε να μπούμε στη νέα μεταπολίτευση από πιο στέρεα αφετηρία.
Την απαίτηση της κοινωνίας για κάθαρση είναι υποχρεωμένα τα ίδια τα κόμματα και οι πολιτικοί να την κάνουν σημαία τους. Για την απόδοση των ευθυνών, όμως, πρέπει να τηρηθούν οι συνταγματικοί κανόνες. Μια συντεταγμένη πολιτεία δεν στήνει κρεμάλες στο Σύνταγμα απλά για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα. Και αν οι κανόνες φαίνεται ότι δεν αντιμετωπίζουν ριζικά το πρόβλημα να συμφωνήσουμε να τους αλλάξουμε. Να προχωρήσουμε σε θεσμικές αλλαγές ουσίας, όπως η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και η αλλαγή του νόμου για την ασυλία των βουλευτών.
Επιβάλλεται να συμφωνήσουμε επιτέλους ότι η τυφλή βία αλλά και η ανεξέλεγκτη δράση κάποιων, που φέρνει σε απόγνωση πολίτες και επαγγελματίες, δεν μπορεί να θεωρείται αναφαίρετο δικαίωμα και στοιχείο έκφρασης της δημοκρατίας. Όπως επίσης δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επικρατήσουν διχαστικές λογικές μεταξύ κοινωνικών ομάδων που θα πλήξουν την κοινωνική συνοχή. Αναφέρω ενδεικτικά αυτή των ιδιωτικών εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, ή των κατοίκων της πόλης εναντίον των αγροτών κλπ.
Να έχουμε υπ’ όψιν πως το περιβάλλον της απαξίωσης και του μηδενισμού που απειλεί να κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο σήμερα, κυρίως μέσα από κάποια ΜΜΕ, ανοίγει το δρόμο για εξωθεσμικές λύσεις. Η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα όπου μέσα από ανάλογες συνθήκες αναδύθηκαν «σωτήρες» του λαού, με στολή ή με κοστούμι…
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
