Λοιπόν, ζούμε σε μια χώρα όπου το κόμμα με τα μεγαλύτερα ποσοστά είναι το «δεν γνωρίζω - δεν απαντώ», και ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός είναι ο «κανένας». Κατόπιν αυτού, τι να έχει να περιμένει κανείς, είναι άξιον απορίας. Και «πώς» αυτοί που ο λαός δείχνει οτι τους έχει... γραμμένους (κατά την ηπιότερη των εκφράσεων) εξακολουθούν ατάραχοι το... θεάρεστο έργο τους.
Αυτές οι προαναφερόμενες... πρωτιές προέκυψαν τουλάχιστον από δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν σε κυριακάτικα φύλλα, τα αποτελέσματα των οποίων για τα δύο κόμματα εξουσίας και τους αρχηγούς τους είναι πραγματικός κόλαφος. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έχουν καταποντιστεί κυριολεκτικά, με την ψαλίδα του πρώτου από τη δεύτερη να διατηρείται μεν σε ικανοποιητικά επίπεδα, αλλά με το ύψος των ποσοστών για τα δύο κόμματα να είναι από απελπιστικό έως κωμικό. Το ΠΑΣΟΚ, απ’ όσο θυμάμαι γιατί δεν τα έχω μπροστά μου τα νούμερα, εκεί κάπου γύρω στο 27% και η ΝΔ στο 18 και κάτι ψιλά τοις εκατό. Μιλάμε για μεγάλες... δόξες. Και «πρώτο κόμμα» να έρχεται με 30% το «κανένα» από τα υφιστάμενα σήμερα κόμματα. Και ο «κανένας» όπως προαναφέραμε να αναδεικνύεται έως ο καταλληλότερος (μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά) για να διαχειριστεί την κρίση που διέρχεται η χώρα. Με δύο λόγια, σύμφωνα με το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης και κατά συνέπεια την άποψη των πολιτών, έχουμε βάλει πλώρη το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, χωρίς πηδάλιο και φυσικά χωρίς πηδαλιούχο.
Όταν λοιπόν τα δείγματα δείχνουν ότι ο λαός δεν είναι ικανοποιημένος (μεγάλη κουβέντα είπα) από κανένα κόμμα της ελληνικής βουλής και θεωρεί... ανίκανους ή λιγότερο ικανούς εν πάση περιπτώσει τους πολιτικούς αρχηγούς από τον «κανέναν» τι μήνυμα λέγω παίρνουν οι πολιτικοί; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Γιατί εδώ με τους δικούς μας πολιτικούς έχει αποδειχθεί ότι ισχύει αυτό που λέει ο σοφός λαός: «Άλλα λέει η γιαγιά μου, άλλα ακούν τα αυτιά μου». Οπότε, πώς να συνάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για τα μηνύματα που παίρνουν; Διότι κανονικά τέτοιου είδους αποτελέσματα ένα πράγμα φωνάζουν: «Μαζέψτε τα και πηγαίνετε σπίτια σας» αλλά... πού;!
Το ’πε βέβαια και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχθές που είχαν αυτή την «κουτσουρεμένη» συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, γιατί τα κόμματα της Αριστεράς έκαναν μούτρα. Είπε ο Κάρολος Παπούλιας «ο πολιτικός κόσμος αποδοκιμάζεται και ξέρουμε γιατί». Ναι, ξέρουνε «γιατί» ή τουλάχιστον έτσι υποθέτουμε. Αλλά και να ξέρουνε η γενική αρχή είναι ότι «φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μένα». Αυτό αναλογίζεται ο καθένας για τον εαυτό του, και κοιτάζει τους υπόλοιπους «φταίχτες» υποτιμητικά και με νόημα. Οπότε με τέτοια στάση και τέτοια μυαλά είναι προφανές ότι δουλειά δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Και στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα για πολύ, πολύ καιρό, το μεγαλύτερο κόμμα θα είναι αυτό της δυσφορίας και της αδιαφορίας των πολιτών προς την πολιτική και τους πολιτικούς και ο καταλληλότερος να κουμαντάρει το ακυβέρνητο καράβι θα είναι κάποιος... της φαντασίας μας. Κάποιος που απλά δεν υπάρχει.
Σε αυτό το κλίμα... ανυπαρξίας πραγματοποιήθηκε και η συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών για να δείξουμε ενότητα και ομοψυχία, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια συνάντηση που έγινε για τα μάτια και για τα μάτια παρέμεινε. Διότι ατυχώς η «ενότητα» και η «ομοψυχία» δεν είναι ντομάτες και αγγουράκια. Βάλε ένα κιλό από τη μία και ένα από τα άλλα για να κάνουμε σαλάτα. Είναι έννοιες συγκεκριμένες οι οποίες δεν φθάνει να λέγονται, πρέπει και να εννοούνται. Ότι τα κάνουν σαλάτα, δεν υπάρχει θέμα είναι το μόνο βέβαιο, αλλά αυτό πια είναι ένα φυσικό ταλέντο το οποίο δεν μπορεί να... ελέγξει κανείς!
