Ο παλαιοκομματισμός και η κακοδαιμονία πριν τη μεταπολίτευση άφησε κατάλοιπα στις συνειδήσεις και καλλιέργησε νοοτροπίες με αντίστοιχες πολιτικές και λόγους «του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις συν ανθρώποις εργαζομένοις την ανομίαν». Ψαλ. 140,4.
Η παραβατικότητα και οι αντισυνταγματικές νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις μας έχουν εκθέσει σαν χώρα στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Επιβάλλεται «σούμπιτο» να προσφύγουμε ικέτες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξαγνισμένοι από έωλες απογραφές και ψευδεπίγραφους προϋπολογισμούς, αιτούμενοι με υπευθυνότητα, σε διαγνωστικό πρώτα, επίπεδο τον προσδιορισμό του μεγέθους της διακινδύνευσης, της οικονομίας μας και στη συνέχεια την αναδιάρθρωση του χρέους ύστερα από δίκαιη κρίση των άκυρων, άδικων και παράνομων απαιτήσεων των διαχρονικών χορηγών μας, να απαιτήσουμε την εφαρμογή μιας σύγχρονης σεισάχθειας και τη διαγραφή των χρεών που έχουν περάσει στη διαχωριστική γραμμή της τοκογλυφίας, καταργώντας τον γόρδιο δεσμό των αρπακτικών που ο χορός τους μέχρι σήμερα καλά κρατεί.
Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι να αναδείξουμε πολιτικούς ηγέτες που δεν θα εφαρμόζουν το «πράττειν ουδέν» και το «δεικνύειν ουδέν» αδιαφορώντας αν «η χαρά του ενού, χάρος του αλλουνού» (Βάρναλης) δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής εξέγερσης και ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας έχει μετατραπεί σε υπομονετικά γαϊδουράκια φορτωμένα και υπομένοντα τα πάνδεινα αιωνίως.
Ο μεγάλος λόγος του Ίψεν (Νορβηγός δραματουργός, ποιητής, φιλόσοφος) «κάθε άνθρωπος είναι ατομικά υπεύθυνος για τον ξεπεσμό της κοινωνίας του» δεν δικαιολογεί τον «επαγγελματικό απομονωτισμό» και τη σιωπή των πνευματικών ανθρώπων και επιστημόνων και τη μη συμμετοχή τους στο δράμα των συμπολιτών μας. Αντίθετα παραμερίζοντας τη σύγχυση και τον κυκεώνα, των ιδεολογιών και χρησιμοποιώντας σαν όπλο την ελευθερία και τον έλεγχο των στοχασμών τους θα πρέπει να συνεισφέρουν στα προβλήματα της «επικαιρότητας». Η φυγή είναι αδιανόητη λιποταξία (Χουρμούζιος).
Δεδομένου, ότι οι μηχανικοί ανήκουν σε όλες τις οικονομικές και κοινωνικές τάξεις με αλληλένδετους, αμφίδρομους και αλληλοσυμπληρωμένους ρόλους που τους οδηγούν σε κοινά συμφέροντα η «διαταξική» σύνθεση των μελών του ΤΕΕ, δεν οδήγησε σε αποστασιοποίηση αλλά σε ανάλογες επιλογές (Αλαβάνος).
Ο απερχόμενος όμως πρόεδρος του ΤΕΕ δεν ανέδειξε σε «κρεσέντο» δια μέσου το e-ΤΕΕ κάνοντας χρήση της τεχνολογίας και της γνώσης τις νέες κοινωνικές δομές: «ψηφιακές κοινότητες» με δυνατότητες άμεσης δημοκρατίας ήτοι: δημοσιοποίηση προβλημάτων, δημόσιες διοικητικές ανακρίσεις, δημοψηφίσματα, εργαστήρια κοινωνικής και διεπιστημονικής διαβούλευσης, συναντήσεις-συζητήσεις, τηλεδιασκέψεις κ.τ.λ.
Ούτε καν χρησιμοποίησε, έστω και την e-πολεοδομία πιλοτικά μια και έχει και πιο ομοιογενές υλικό σε σχέση με τη «διαταξική» σύνθεση των μελών (ΕΜΔΥΔΑΣ).
Η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογισθεί κανείς ότι οι πρώτες ύλες παύουν να αποτελούν τον ακρογωνιακό λίθο της παραγωγικής διαδικασίας και ότι η οικονομία βασίζεται λιγότερο στα εργατικά χέρια και περισσότερο στις υπηρεσίες. Η γνώση είναι πλέον η βασική πλουτοπαραγωγική πηγή της παγκόσμιας οικονομίας.
Ανεξάρτητα από κομματικές παρατάξεις, συμφέροντα κατεστημένα και πασαλίκια σαν υπέρμαχος της ατομικής αυτονομίας και πρωτοβουλίας μακράν οποιασδήποτε διευθυνόμενης και προγραμματισμένης δουλικής ομαδικότητας αντιτίθεμαι στην αντιφυσιολογική ομοιογένεια των ίδιων πάντοτε προσώπων που διεκδικούν για άλλη μια φορά να ηγηθούν του ΤΕΕ εξουδετερώνοντας τη βασική αρχή της δημοκρατικής εναλλαγής και μετατρέποντας τον Τεχνικό Σύμβουλο της Κυβέρνησης από κατ’ εξοχήν εκφραστή του ήθους της νομιμότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης σε λογιστή ωφελιμιστικών ενεργειών, με γνώμονα το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Η πλειοψηφία των μηχανικών σήμερα δεν ανοίγουν πια το παράθυρο όπως πριν για να παρακολουθήσουν το δράμα του δρόμου. Είναι οι ίδιοι μέσα στο δρόμο και αποτελούν συστατικό υλικό της ανθρώπινης μάζας. Μια μάζα που πλαισιώνει ένα φέροντα οργανισμό που έχασε όλες τις αντιστάσεις του και αντοχές του. Σε κρίσιμο επίπεδο λειτουργικότητας και περιπίπτοντας σε μηχανισμό που οδηγεί σε κατάρρευση. Πόσο παραστατικά το εργαλείο του διαλεκτικού ματεριαλισμού προσομοιάζει την πραγματικότητα. Οι αιθεροβάμονες βιώνουν το καθεστώς της αναγκαστικής προσγείωσης (ηφαιστειακή τέφρα).
Προχωρούμε χωρίς ελπίδα μα και χωρίς απόγνωση.
Η απόγνωση είναι παραίτηση που δεν τη δέχονται τα κύτταρά μας. Το όπλο μας: η ελευθερία των στοχασμών μας και ο έλεγχος αυτών. Η μορφή μας: Η προβολή-προεξοχή της ολοκληρωμένης ατομικότητας μας. Η κατάθεση της Ιθάκης του καθενός είναι καλός οιωνός και προαπαιτούμενο για τη νίκη.
Ναι σε οποιαδήποτε φιλοσοφία υγιεινής ζωής που διασφαλίζει την ατμόσφαιρα υγιεινής αρετής με την Ομηρική έννοια της λέξεως αρετή: πολεμική ανδρεία και το αίσθημα υπεροχής.
* Ο Βασίλης Μπασδάνης είναι πολιτικός μηχανικός, μεμονωμένος – ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές για την Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ-ΚΔΘ.
