Τώρα, γιατί ο πρωθυπουργός βρήκε ότι αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να στείλει μήνυμα στους δημοσίους υπαλλήλους, τι να πει κανείς; Δικαιολογημένος είναι μάλλον γιατί με το παρλάτισμα που έχει λόγω της οικονομικής κρίσης και με τα παλικάρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να έχουν εγκατασταθεί από χθες στην Αθήνα, ε, έχει και κείνος μια σύγχυση.
Είπε λοιπόν συγχαίροντας τον Χρυσοχοΐδη για την εξάρθρωση (τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε και ελπίζουμε) του «Επαναστατικού Αγώνα», ότι αυτό είναι ένα δείγμα τού πόσο αποτελεσματικά μπορούν να δουλέψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι! Βέβαια, οι αστυνομικοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι και αυτοί, αλλά... Αλλά σε τι ομοιάζει η συγκεκριμένη απασχόληση που έχει να κάνει με την ασφάλεια και την προστασία του πολίτη, με την μανδάμ που χτυπάει κάρτα σε μία «Χ» δημόσια υπηρεσία και μετά βγαίνει για βόλτα στα μαγαζιά και γυρίζει για να την ξαναχτυπήσει την ώρα που σχολάει; Ή με τον μεσιέ, που Παρασκευή (αν πάει στη δουλειά) από τις 11 το πρωί κατεβάζει ευθαρσώς ρολά και δεν πάει να χτυπιέται ο πολίτης προκειμένου να εξυπηρετηθεί; Σκορδοκαΐλα του!
Ατυχής η αφορμή για να στείλει μήνυμα εν γένει στους δημόσιους υπαλλήλους ο πρωθυπουργός, γιατί η Αστυνομία, παρόλο που αναμφίβολα έχει το δημοσιοϋπαλληλίκι της, είναι μια ξεχωριστή και ιδιάζουσα περίπτωση. Τώρα από κει και πέρα και βεβαίως να τους συγχαρεί - όχι μόνο να τους τα ψέλνουμε για το ξεσκέπασμα και ξεδόντιασμα, εν τέλει, του «Επαναστατικού Αγώνα». Παρότι, όπως σημειώσαμε και προ ημερών, όλους αυτούς τους τύπους που συνέλαβαν και τους γνώριζαν και τους παρακολουθούσαν κατά διάστημα, κι αν είχαν καλύτερα αντανακλαστικά και ίσως περισσότερες ικανότητες, θα μπορούσαν νωρίτερα να έχουν κάνει αυτό που γίνεται σήμερα και στο μεταξύ να έχουν αποφευχθεί και ένα σωρό δυσάρεστα γεγονότα.
Πάντως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και από τότε που μπήκε το νερό στ’ αυλάκι, φαίνεται ότι οι εξελίξεις πήραν τη μορφή «ντόμινο». Η μία αποκάλυψη έφερε την άλλη και την άλλη και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις και δράσεις οδηγούν ως φαίνεται στο πλήρες ξεδόντιασμα της οργάνωσης. Από τη στιγμή μάλιστα που βρήκαν και το οπλοστάσιό τους, τα πράγματα δείχνουν να έχουν μπει στην τελική ευθεία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεται εφησυχασμός, γιατί και άτομα υπάρχουν και παρακλάδια υπάρχουν, και «διάθεση», όπως έχουμε ατυχώς διαπιστώσει, υπάρχει για συνέχιση της τρομοκρατικής δράσης. Εμείς, εδώ, σε τούτη τη χώρα, φαίνεται, χωρίς τρομοκρατία δεν κάνουμε. Υπάρχει εκτροφείο. Χώρια που...
...Χώρια που, έφυγαν οι τρομοκράτες του «Επαναστατικού Αγώνα» ήρθαν οι «τρομοκράτες» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι και λόγοι για να τρομοκρατείται ένας λαός και οι Έλληνες πολίτες ζουν μια περίοδο τρομοκρατίας... «εισαγωγής», την οποία γνωρίζουμε μεν, δεν μπορούμε να εξαρθρώσουμε δε όσο και να χτυπιόμαστε. Αντιθέτως, είμαστε υποχρεωμένοι όχι απλά να είμαστε «ανεκτικοί», αλλά και «συμμέτοχοι» σ’ αυτό το είδος της τρομοκρατίας, γνωρίζοντας ότι τα θύματα θα είμαστε αναμφίβολα εμείς. Οξύμωρο αλλά αληθινό. Όπως «ξεδοντιάζεται» ο «Επαναστατικός Αγώνας» έτσι... ξεδοντιάζονται αργά και συστηματικά και οι Έλληνες πολίτες από την τρομοκρατία των «αγορών», των κερδοσκόπων, της κυβέρνησης, των Ευρωπαίων και βεβαίως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Είμαστε θύματα πολλαπλών χτυπημάτων και πολλών δραστών.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και, όπως είχε πει και ο Αμερικανός ιστορικός Κρίστοφερ Λάσι, «πραγματικότητα είναι κάτι που αν σταματήσεις να το σκέφτεσαι δεν εξαφανίζεται». Ατυχώς!
