Τους τελευταίους μήνες ένα τεράστιο ερωτηματικό διαγράφεται στα χείλη πολλών Ελλήνων γιατί ο κ. Καραμανλής, παρότι τόσα πολλά του καταμαρτυρούν οι αντίπαλοί του για την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, προτιμά τη σιωπή και δεν απαντά στις αιτιάσεις τους;
Σιωπά, τάχα, επειδή, όντως, έχουν δίκαιο οι επικριτές του ή μήπως, που είναι και το πιο πιθανό κατά την άποψή μου, επειδή θεωρεί αυτή τη στιγμή τη σιωπή του χρυσό και πράξη εθνικής ευθύνης, μια που αν μιλήσει, όχι μόνο δεν θα βοηθήσει αλλά θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της χώρας; Ο καιρός θα δείξει.
Δεν πρέπει, πάντως, να ξεχνάμε ότι ο κ. Καραμανλής υπήρξε επί 12 χρόνια αρχηγός της Ν.Δ., και ότι ο ελληνικός λαός του εμπιστεύθηκε τις τύχες της χώρας δύο φορές, έστω και με ισχνή πλειοψηφία τη δεύτερη λόγω του εκλογικού κυρίως νόμου, και χρημάτισε επί 5,5 χρόνια Πρωθυπουργός της. Αν εξαιρέσουμε, μάλιστα, τον τελευταίο χρόνο της πρωθυπουργίας του, κατά τη διάρκεια του οποίου, χωρίς να είναι ο ίδιος άμοιρος ευθυνών, επιχειρήθηκε και επιτεύχθηκε η απομυθοποίησή του, ήταν κατά γενική ομολογία και σε γενικές γραμμές ένας καλός αρχηγός κόμματος και ένας καλός Πρωθυπουργός, αποτελούσε επί χρόνια το καλό χαρτί για την παράταξή του και απείχε παρασάγγας σε δημοτικότητα απ’ τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου.
Ως εκ τούτου, παρά τα σοβαρά λάθη, τις παραλείψεις και τις αδυναμίες του, δεν είναι δυνατόν να διαγραφεί με μία μονοκονδυλιά η προσφορά του στην παράταξή του και στον τόπο γενικότερα και να θεωρηθεί συλλήβδην αποδιοπομπαίος τράγος, επειδή έτσι το θέλουν κάποιοι και επειδή έτσι βολεύει για την ώρα το σύστημα εξουσίας.
Μεταξύ των άλλων κατηγορείται, βέβαια, σήμερα ότι μαγείρεψε και τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας, παραπλάνησε, έτσι, το λαό και, κυρίως, τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους και με την αποκάλυψη των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας τραυμάτισε την αξιοπιστία και τη δανειοληπτική ικανότητα της χώρας.
Μια που πανθομολογείται, όμως, ότι τα σημερινά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας έχουν τις ρίζες τους πολύ πριν τις κυβερνήσεις Καραμανλή στο διογκωμένο έλλειμμα, οι μαγειρεμένοι, έστω, οικονομικοί δείκτες κάθε άλλο παρά δικαιολογούν τόσο βαριές κατηγορίες εναντίον του, ιδίως όταν αυτές προέρχονται, από ανθρώπους, που δεν προέκυψαν στην ελληνική πολιτική σκηνή από παρθενογέννηση, άλλωστε, πολλοί απ’ αυτούς στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και σήμερα υπηρέτησαν και υπηρετούν την ελληνική κοινωνία από θέσεις ευθύνης, συμμετείχαν και συμμετέχουν ενεργά στη συνδιαμόρφωση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων.
Γι’ αυτό, ο κ. Καραμανλής επιβάλλεται να μιλήσει, το χρωστά στον εαυτό του, στους φίλους και οπαδούς του, στην ίδια του την πατρίδα, της οποίας η αξιοπρέπεια, το κύρος, η αξιοπιστία και, κυρίως, η δανειοληπτική της ικανότητα επλήγησαν σκληρά τους τελευταίους μήνες εξαιτίας ατυχών αλλά και σκοπίμων, ίσως, χειρισμών της σημερινής κυβέρνησης. Ενόψει, μάλιστα, του προγραμματισμένου συνεδρίου του κόμματος, οι φίλοι του, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, απαιτούν να σπάσει τη σιωπή του και να υπερασπιστεί και τον εαυτό του και το κόμμα του. Δεν είναι δυνατόν, όντας εν ενεργεία βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, να επιτρέπει σε κάποιους να ασχημονούν σε βάρος του, να διασύρεται δημοσίως και αυτός να δείχνει, δήθεν, απαθής και αδιάφορος.
Ας το πράξει, λοιπόν, σύντομα, για να λυτρωθούν όσοι πίστεψαν και πιστεύουν σ’ αυτόν. Ίδωμεν.
