Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Όλως περιέργως, και πάλι επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη, ανακοινώθηκαν έπειτα από οκτώ χρόνια συλλήψεις έξι ατόμων, αυτή τη φορά ως φερόμενων μελών της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας». Και πάλι, τόσα χρόνια μετά, οι συλλήψεις γίνονται σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα (να μην ξεχνάμε ότι το 2002 εκκρεμούσε η παρουσίαση «έργου» από την πλευρά των ελληνικών Αρχών για την Ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004), λίγες ώρες πριν ανακοινωθεί το ποσό της ευρωπαϊκής οικονομικής στήριξης. Δεν θέλω να υπονοήσω κάτι, απλά σκέψεις εκφράζω για τις τρομο-ιστορίες μιας χώρας που μάλλον είναι η μόνη σε όλη την Ευρώπη που αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα με την ένοπλη βία, που κανένας σώφρων νους δεν αποδέχεται. Και οι σκέψεις δεν ελέγχονται, ούτε χειραγωγούνται, είναι λεύτερες σαν τα πουλιά. Το παράδειγμα εξάρθρωσης πολλών οργανώσεων επαναστατικής βίας τις δεκαετίες ΄70 και ΄80 δεν αφήνει πολλά περιθώρια να γίνουν εύκολα πιστευτά τα όποια σενάρια. Με λίγα λόγια, προκύπτουν πολλά ερωτήματα και απορίες. Τα συγκεκριμένα άτομα που συνελήφθησαν, ήταν γνωστά στις αρχές από χρόνια και βρίσκονταν σε στενό κλοιό παρακολούθησης. Πώς ήταν δυνατόν λοιπόν τόσο εύκολα να δρούσαν ανενόχλητα, όταν το ίδιο το κράτος ανά πάσα στιγμή θα τους ενοχοποιούσε ως τρομοκράτες; Και πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει κανείς από την σκιά της αντιτρομοκρατικής που σε θεωρεί ανά πάσα στιγμή ύποπτο για την οποιαδήποτε ενέργεια; Μας είπαν για συνωμοτικούς κανόνες, και εδώ όμως υπάρχουν πολλές απορίες: πώς είναι δυνατόν εν έτει 2010, τις εποχές που τα πάντα παρακολουθούνται να μιλάμε για απλούς συνωμοτικούς κανόνες που επιφέρουν επί τόσα χρόνια αποτελέσματα κατά της αστυνομικής παρακολούθησης; Αυτές οι πρακτικές και ειδικά οι τρόποι διαφυγής ατόμων που έχουν στοχευθεί εδώ και χρόνια από τις αρχές, μάλλον δεν αποτελούν βάσιμο στοιχείο απόδειξης πως εδώ έχουμε να κάνουμε με τον σκληρό πυρήνα του «Επαναστατικού Αγώνα». Από την άλλη, αν όντως τα άτομα αυτά είναι μέλη ή ο σκληρός πυρήνας της εν λόγω οργάνωσης, πώς συμβιβάζεται επί τόσα χρόνια να αφήνονταν στη δράση τους χωρίς ούτε μία προσαγωγή τη στιγμή που ήταν γνωστά στις αρχές; Εκτός και αν γινόταν κάποιο συνεχόμενο παιχνίδι ή αλισβερίσι που δεν το γνωρίζουμε. Και εδώ όμως εικασίες κάνουμε. Απλές διαπιστώσεις και ερωτήματα του απλού πολίτη παραθέτουμε. Το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που η χώρα «καίγεται» για δάνεια αλλά που δεν τα ζητά ακόμη γιατί μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της, η χρονική στιγμή που επιλέγεται να εμφανιστεί και πάλι «αντιτρομοκρατικό έργο» από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την ώρα που ναι μεν έχουν γίνει κάποιες συλλήψεις, αλλά που μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφονται όλα αυτά, δεν έχει βρεθεί καμία γιάφκα της οργάνωσης, όλα αυτά δεν ξετυλίγουν κανένα κουβάρι του νήματος όπως είχαμε το 2002 με τη 17η Νοέμβρη, για την οποία έχουν ακόμη παραμείνει πολλά κενά. Στην τωρινή μας περίπτωση, οι συλληφθέντες ήταν άτομα με πολιτική δράση, γνωστά στις αρχές, και εύκολα θα μπορούσε μιλήσει κανείς για την επανάληψη γεγονότων με τους «συνήθεις ύποπτους» των δεκαετιών ΄80 και ΄90. Η ιστορία όμως είναι αδιάψευστος μάρτυρας στο τι επακολουθεί μετά από κάθε ένοπλη ενέργεια. Στο όνομα του «αντιτρομοκρατικού αγώνα» στο παρελθόν κατηγορήθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, με δημοσιεύματα του «κίτρινου τύπου» που έπαιρνε κατευθυντήριες εντολές από τα διάφορα παράκεντρα εξουσίας. Είναι γνωστή η υπόθεση με τον Γερμανό νομπελίστα συγγραφέα Χάινριχ Μπελ, την κατασυκοφάντησή του, το βιβλίο του «Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ» και η σχέση τρομοκρατίας, κράτους, εμπλοκή και λοιδορία αθώων. Ήταν οι εποχές της δράσης της RAF στην Γερμανία, οι εποχές των λευκών κελιών του Στάμχαιμ, οι εποχές όπου συνέβαιναν πολλά και διάφορα. Γνωστές είναι επίσης και άλλες ιστορίες περί ελέγχου της ηγεσίας των Ερυθρών Ταξιαρχιών στην Ιταλία τη δεκαετία του ‘70 από τις εκεί μυστικές υπηρεσίες εν αγνοία της βάσης. Πολλά ακόμη ιστορικά παραδείγματα υπάρχουν, αν θέλει κανείς να ερευνήσει βαθιά τις υποθέσεις τρομοκρατίας, ποιους εξυπηρετούν και πού στοχεύουν. Είναι πολύ νωρίς λοιπόν να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα από τη νέα αυτή υπόθεση. Το μεγάλο ερώτημα είναι που όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κρίσιμη, υποτίθεται, στιγμή για τη χώρα, σε μια εποχή όπου ο καθείς καλείται να σφίξει το ζωνάρι και να περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα. Η κυβέρνηση αναμένεται από μήνα σε μήνα να ζητήσει το δάνειο με ένα αρκετά μεγάλο επιτόκιο. Ο λαός κοιτάζει αποσβολωμένος και απορημένος που όλα αυτά συμβαίνουν τόσο γρήγορα από τον Οκτώβριο και μετά. Τα μεγάλα κυρίως ΜΜΕ δεν βγάζουν άχνα για τις παρενέργειες στον κοινωνικό ιστό. Σαν να είναι όλοι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν τον οβολό τους και τις τελευταίες οικονομίες τους στον κρατικό κορβανά, πιάνουν το ένα θέμα μετά το άλλο κατά πως τους υποδεικνύουν οι εκ των άνωθεν εντολείς. Σήμερα λοιπόν η υπόθεση τρομοκρατίας. Αύριο οι διαδηλώσεις που πρέπει να περιοριστούν καθώς πρέπει να φανεί η εικόνα ενός κράτους νοικοκυρεμένου και τακτοποιημένου από όλες τις πλευρές. Πονηρές οι εποχές που διανύουμε. Και θα πονηρέψουν ακόμη περισσότερο, όσο πλησιάζουμε προς το καλοκαίρι. Πολλά παίζονται στο παρασκήνιο από πλευράς υποσχέσεων και ανταλλαγών για την παροχή του περιβόητου δανείου. Και οι κυβερνώντες, μετά τα αλλεπάλληλα ταξίδια του πρωθυπουργού στο εξωτερικό, προσέχουν και την παραμικρή τους κίνηση. Προσοχή λοιπόν χρειάζεται απέναντι σε τούτες τις νέες τρομο-ιστορίες. Ψυχραιμία, σύνεση και παρακολούθηση αναφορικά με το πώς εμπλουτίζεται η επικαιρότητα και με τι. Έτσι που στο τέλος να είμαστε πλήρεις από στοιχεία που θα οδηγούν στην αποκρυπτογράφηση της νέας αυτής υπόθεσης. Η ιστορία μάλλον θα τραβήξει σε μάκρος και η πλοκή της θα περιπλέκεται σταδιακά. Και το κουβάρι του νήματος ενώ θα δείχνει πως ξετυλίγεται, μάλλον θα μπερδεύεται μέρα με την ημέρα. Όπως είχε γίνει και στο παρελθόν και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που τις απασχόλησαν υποθέσεις τρομοκρατίας. Που πάντως τέλειωσαν έτσι απλά όπως ξεκίνησαν γιατί από ένα σημείο και μετά δεν χρειαζόταν η εκμετάλλευσή τους από το επίσημο κράτος, σε μια εποχή όπου η Οργουελική κοινωνία είχε φτάσει στο απόγειό της.
