* Του αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα
Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου
Σε μια βραδινή συνάντηση μαθητών Λυκείου, συζητούμε απορίες πάνω στα θέματα που αφορούν το Πάθος του Κυρίου, τη Σταύρωση και την Ταφή Του.
Τα παιδιά, λίγες ημέρες πριν από το Πάθος του Κυρίου μας, με νεανική ανησυχία, έντονα επηρεασμένα από το κλίμα των ημερών, με ζωηρό ενδιαφέρον, αρκετές απορίες και χωρίς καμία δυσκολία, κατανοούν πως ο Χριστός μας, με τις ύβρεις και το φρικτό βασανιστικό μαρτύριο, το ακάνθινο στεφάνι, την πορφυρά χλαμύδα, την εξουθένωση, τον κάλαμο, και την ανάβασή Του επάνω στο Σταυρό του φρικτού Γολγοθά, έδειξε τη μεγάλη Του μακροθυμία, αποδείχθηκε πραγματικός Ιατρός των πληγών του ανθρώπου, εφόσον πραγματικά θεράπευσε όλα τα δεινά που έφερε στο ανθρώπινο γένος η αμαρτία του Αδάμ.
Παραθέτουμε λίγες από τις σημαντικές ερωτήσεις των παιδιών:
- Πάτερ τι τελικά είναι η αμαρτία και πώς μπορούμε να ξεφύγουμε απ’ αυτήν; Όντως νικήθηκε πάνω στο Σταυρό;
Αμαρτία, παιδιά, είναι η παράβαση του Νόμου του Θεού, γι’ αυτό και λέγεται ανομία, όπως μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Η αμαρτία είναι η ανομία» (Α΄, Ιω. 3,4).
Κάθε λόγος δηλαδή, κάθε σκέψη και κάθε πράξη του ανθρώπου, που έρχεται σε αντίθεση προς το θέλημα του Θεού είναι αμαρτία. Αποτυχία δηλαδή του ανθρώπου να ζήσει κοντά στον Πλάστη και Δημιουργό Του.
- Και η θυσία του Εσταυρωμένου;
Ο Χριστός ανήλθε στο Σταυρό και θυσιάσθηκε προκειμένου να μας απαλλάξει από κάθε κακό, από τη δουλεία της αμαρτίας, και κυρίως για να μας αγιάσει, να μας σώσει, να μας οδηγήσει στην παλιά μας δόξα.
- Πάτερ, αφού ο Χριστός νίκησε το θάνατο, τότε γιατί εμείς συνεχίζουμε να πεθαίνουμε;
Κοιτάξτε παιδιά. Ο Χριστός μπήκε στον τάφο για να ανοίξει τους τάφους και να μας χαρίσει ζωήν την αιώνιον. Τώρα δεν πεθαίνουμε πλέον καταδικασμένοι, ως κατάδικοι δηλαδή, αλλά με την ελπίδα, ότι θα αναστηθούμε και περιμένοντας την κοινή ανάσταση όλων, την οποία ο Θεός, ο οποίος την ενήργησε και μας τη χάρισε, θα φανερώσει στους καιρούς που ο ίδιος όρισε, όπως γράφει και ο Μ. Αθανάσιος.
- Γιατί έπρεπε να χυθεί το αίμα του Χριστού προκειμένου εμείς να σωθούμε και να βρεθούμε και πάλι κοντά στο Θεό;
Γιατί αυτό το αίμα είναι που μας καθάρισε από πάσης αμαρτίας. Αν διαβάσουμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, θα δούμε να λέει πως ασφαλώς ο Θεός, ο Πατήρ, δεν χρειαζόταν το αίμα του Υιού Του για να σώσει τον άνθρωπο, αλλά τελικά το έλαβε για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από το διάβολο και να συντρίψει το θάνατο, ώστε με τη θυσία του Χριστού και ο διάβολος να νικηθεί και ο θάνατος να καταργηθεί.
- Πάτερ, γιατί Του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι, γιατί ντύθηκε με την πορφύρα, γιατί Του έδωσαν να πιει χολή και ξύδι, γιατί Του έδωσαν κάλαμο, γιατί Του κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια; Μόνο από το μίσος και από την κακία; Περιγράψτε μας λίγο το μαρτύριο.
Ασφαλώς η κακία και το μίσος ήταν οι δύο λόγοι που οδήγησαν στον Σταυρό και στο φρικτό βασανιστικό μαρτύριο Τον ηρωϊκό Μάρτυρα του Γολγοθά. Γι’ αυτό και κατά τη Σταύρωσή Του, Τον ενέπαιξαν, Τον βλασφήμησαν, Τον ειρωνεύτηκαν. Βλέπουμε τώρα επάνω στο Γολγοθά παράδοξα πράγματα: Ο Αναμάρτητος συκοφαντείται· Ο Αθώος δικάζεται και καταδικάζεται. Ο Χορηγός της ζωής προσεγγίζει τον θάνατο, οι καθαροί οφθαλμοί Του, με τους οποίους σαγήνευε τα πλήθη των ανθρώπων, σιγά – σιγά βασιλεύουν. Και πάνω στον κρανίου τόπο ο Κύριος προσεύχεται, θεραπεύει και διδάσκει. Και με τη μεγάλη Του μακροθυμία δέχεται όλο αυτό το συγκλονιστικό μαρτύριο προκειμένου να βοηθήσει τον άνθρωπο να γίνει κατά Χάριν Θεός.
Τώρα, κοιτάξτε όλα στην Εκκλησία μας όπως λένε οι Πατέρες οι Θεόπνευστοι έχουν τον συμβολισμό τους. Έτσι λοιπόν, ο Κύριος φόρεσε ακάνθινο στεφάνι για να ρίξει το στεφάνι της νίκης από το κεφάλι του σατανά, που μέχρι τότε μας κυρίευε. Είχε δε αυτό το στεφάνι αγκάθια, γιατί Εκείνος που Του το φόρεσαν εξαφάνισε τις μέριμνες και τις οδύνες της επιγείου ζωής που μοιάζουν με αγκάθια.
Ακόμη, έβγαλε τα ιμάτια και ντύθηκε την πορφύρα για να βγάλει από τον Αδάμ της παραβάσεως, τους δερματίνους χιτώνες της νεκρώσεως και φόρεσε πάλι τα ιμάτια προκειμένου να ντύσει τον άνθρωπο με την αφθαρσία που είχε πριν από την πτώση του.
Πήρε την «κάλαμον» για να σβήσει το χειρόγραφο των αμαρτιών μας και για να σταματήσει την κυριαρχία του διαβόλου πάνω στους ανθρώπους. Γεύτηκε ο γλυκύς Ναζωραίος χολή και ξύδι πάνω στο Σταυρό για να σβήσει το αποτέλεσμα που είχε η γλυκιά γεύση του απαγορευμένου καρπού.
Δέχτηκε τα καρφιά για να καρφώσει την αμαρτία, ο Αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. Άπλωσε τα χέρια στο Σταυρό για να ενώσει τα «πριν διεστώτα», τη γη με τον ουρανό και έλαβε θάνατο για να θανατώσει το θάνατο.
Αυτό λοιπόν που προέχει πάνω απ’ όλα είναι προσκυνώντας και φέτος το Άχραντο Σώμα του Εσταυρωμένου Ιησού, αγαπητά μας παιδιά, να θυμηθούμε για ποιο λόγο ο Κύριός μας έπαθε πάνω στο Σταυρό, γιατί φόρεσε ακάνθινο στεφάνι και πορφύρα, γιατί ήπιε χολή και ξύδι. Να Τον ευχαριστήσουμε για τη μοναδική, τη μεγαλύτερη στους αιώνες θυσία Του να Τον ακολουθήσουμε στη λυτρωτική αυτή πορεία από το Φρικτό Γολγοθά προς την Αγία Ανάσταση και να Του υποσχεθούμε ότι θα ξεκινήσουμε έναν αγώνα κατά της αμαρτίας που θα μας οδηγήσει στην πνευματική μας αναγέννηση, στην κατά Θεόν πρόοδό μας, στη δόξα και τη Θέωση!
