Περπατώ πλέον την 9η δεκαετία της ζωής μου και έζησα χρόνο με το χρόνο έντονα την ανήσυχη 10ετία του 1930, με τη δικτατορία του Μεταξά το 1936, το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο που άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία το 1940, τη Γερμανοϊταλική κατοχή 1941-1944, την Εθνική Αντίσταση, τον εμφύλιο πόλεμο 1946-1949, την πέτρινη δεκαετία του 1950, τη Δικτατορία 21-4-1967 και τα έντονα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση.
Η πατρίδα μας σ’ όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισε επιτυχώς και ύστερα από μεγάλες θυσίες τους εισβολείς εχθρούς μας και όλες τις εσωτερικές, κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές.
Σήμερα, η πατρίδα μας διέρχεται το θανάσιμο κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης και χρεοκοπίας με όλες τις καταλυτικές συνέπειες. Η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση για κάποια οικονομική ισορροπία, είναι ορατή, και χρειάζεται όσο ουδέποτε άλλοτε την καθολική, κοινωνική και πολιτική συμπαράσταση.
Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή που διέρχεται η χώρα μας, οι γεωργοί βγήκαν με τα τρακτέρ και πραγματοποίησαν τον καθιερωμένο ετήσιο αποκλεισμό των εθνικών δρόμων και κρατούν σε ομηρία τον ελληνικό λαό. Στον αποκλεισμό της περυσινής περιόδου απέσπασαν λύτρα 500 εκατομμυρίων ευρώ και απολαύσαμε την ελευθέρα διακίνηση στους εθνικούς δρόμους επί ένα ολόκληρο χρόνο.
Σήμερα, οι αποκαλούμενοι «συνδικαλιστές» των αγροτών για να μας ελευθερώσουν από την ομηρία, ζήτησαν λύτρα ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, ενώ σε κάποια άλλα «μπλόκα» την καταβολή 15.000 ευρώ σε κάθε αγροτική οικογένεια.
Σ’ αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα, ισχύει ο νόμος του αγρότη, και σε άλλες περιπτώσεις ο νόμος του εργάτη! Το Ελληνικό Σύνταγμα, οι ελληνικοί νόμοι έχουν καταργηθεί από τους αγροτοσυνδικαλιστές! Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο και μας χλευάζει ολόκληρη η Ευρώπη για την κατάντια μας. Η νεολαία μας, με συχνές και άσκοπες καταλήψεις των σχολείων, συντελεί στην υποβάθμιση της εκπαίδευσης, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι «μπογιατισμένα» με ακατανόητα συνθήματα και άλλες απρέπειες. Έχουν καταντήσει «αχούρια» και οι καταστροφές ανυπολόγιστες. Προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί, φθορές, διακίνηση ναρκωτικών και ανάρμοστες συμπεριφορές προς τους καθηγητές είναι συνηθισμένα «κατορθώματα» και αθλιότητες της σημερινής νεολαίας. Ομάδες διαμαρτυρομένων καταστρέφουν, λεηλατούν και πυρπολούν καταστήματα – αυτοκίνητα και δημιουργούν εικόνα αναρχίας.
Το 68% των φορολογικών δηλώσεων, που υποβάλλονται από τους ελεύθερους επαγγελματίες, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, βιοτέχνες, καφετέριες, νυχτερινά κέντρα, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, φροντιστήρια, κ.ά., εμφανίζουν ετήσια έσοδα από 5.000 έως 15.000 ευρώ, και συνεπώς αποτελούν την τάξη των φτωχών και εύποροι είναι μόνο οι εργαζόμενοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι, όχι διότι διακρίνονται για την εντιμότητα, αλλά διότι δεν μπορούν να αποκρύψουν τα εισοδήματα.
Σ’ αυτή τη μαγική χώρα, που λέγεται Ελλάδα, κυκλοφορούν ταλαίπωροι και πάμπτωχοι πολίτες ...με Μερσεντές, που έχουν κότερα, εξοχικά σπίτια και είναι στο αφορολόγητο.
Κυκλοφορούν πολύτεκνοι και ανάπηροι – «μαϊμού». Στην πλούσια Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί εκατοντάδες ποδοσφαιριστές απ’ όλο τον κόσμο και αποζημιώνονται με υπέρογκα ποσά αφορολόγητα. Τα Σαββατοκύριακα, η πατρίδα μας στενάζει από τους βανδαλισμούς των «φιλάθλων» στα γήπεδα, που την πληρώνει φυσικά το κράτος.
Οι κυνηγοί μας με τις υπεραυτόματες καραμπίνες τους εξαφάνισαν την πανίδα του τόπου. Πυρκαγιές και καταλήψεις εξαφανίζουν τη χλωρίδα. Οι φτωχοί λιμενεργάτες, με εισόδημα ετησίως 70.000 και 80.000 ευρώ, κλείνουν τα λιμάνια. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ κατεβάζουν τους κεντρικούς διακόπτες και βυθίζουν τη χώρα στο σκοτάδι. Οι φύλακες των μουσείων, το καλοκαίρι με τη μεγάλη κίνηση των τουριστών, κλείνουν τα μουσεία. Κρούσματα διαφθοράς παντού, στη Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Εκκλησία, Αυτοδιοίκηση, στις Εφορίες, Πολεοδομία, αγρότες, έμποροι κ.λπ.
Αποσάθρωση όλων των τάξεων! Διαφθορά, κατάπτωση...
Διαφορετικά την ονειρεύτηκα και ήθελα να είναι η πατρίδα μου.
Στη δεκαετία του 1930, μαθητής στο Δημοτικό σχολείο, μάθαμε για την Ελληνική Σημαία, που ήταν ιερό σύμβολο της πατρίδας μας. Θυμάμαι ακόμη, ύστερα από 70 και παραπάνω χρόνια, στίχους του ποιήματος: «Πάντα και όπου σ’ αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ, και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ...».
Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα, το Μάιο του 1941, ένα άγημα Γερμανών στρατιωτών ανέβηκε στην Ακρόπολη για να ανυψώσει στον ιστό, που μέχρι τότε κυμάτιζε η σημαία μας, τη γερμανική σημαία.
Ο Γερμανός αξιωματικός διέταξε τον Έλληνα στρατιώτη, που ήταν φρουρός της σημαίας μας, να την κατεβάσει. Το Ελληνόπουλο αυτό με θλίψη και απελπισία κατέβασε σιγά-σιγά τη γαλανόλευκη, την πήρε στα χέρια, τη δίπλωσε στο κορμί του και ρίχτηκε από το βράχο της Ακρόπολης!! Λίγους μήνες αργότερα, άλλοι δυο νέοι με κίνδυνο της ζωής τους, ανέβηκαν κρυφά στην Ακρόπολη και κατέβασαν την Ελληνική σημαία!
Σήμερα, τα Ελληνόπουλα ποδοπατούν και καίνε τη σημαία μας. Μας έμαθαν τότε οι δάσκαλοι να αγαπάμε την πατρίδα, να είμαστε έντιμοι, εργατικοί, για να είμαστε σωστοί πολίτες. Να διεκδικούμε με θάρρος τα δικαιώματα μας, αλλά πρωτίστως να τηρούμε τους νόμους της πατρίδας μας. Ήταν για εμάς οι δάσκαλοι το φωτεινό παράδειγμα. Στις 8 παρά ένα λεπτό έμπαινε στην αίθουσα, ανέβαινε στην έδρα και άρχιζε τη διδασκαλία. Στα 12 χρόνια της Δημοτικής και της Μέσης Εκπαίδευσης δεν θυμάμαι να στερηθήκαμε τα μαθήματα. Με κρύο, χιόνια, καύσωνα, τα μαθήματα γίνονταν κανονικά.
Κανένας Λουκάς Κατσαρός εκείνης της εποχής δεν τόλμησε και δεν διανοήθηκε να στερήσει τα μαθήματα. Μόνο μια φορά θυμάμαι, το 1946-47, όταν έγινε η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, δεν έγιναν οι δυο τελευταίες ώρες.
Στις αρχές του 1943, οι Γερμανοί άρχισαν την εκκαθάριση όλων των Εβραίων της Ελλάδας και τους έστελναν στα στρατόπεδα του Θανάτου στην Πολωνία. Τότε, αρχιεπίσκοπος Αθηνών ήταν ο Δαμασκηνός και στις 23 Μαρτίου 1943 έστειλε δριμύτατο έγγραφο διαμαρτυρίας προς την τότε κατοχική Κυβέρνηση και τη Γερμανική στρατιωτική Διοίκηση: «...Κατά το πνεύμα και τους όρους κατοχής, πάντες οι Έλληνες πολίτες έμελλον να τύχουν της αυτής μεταχειρίσεως, αδιαφόρως φυλής και θρησκεύματος....Η αγία ημών θρησκεία ουδεμίαν αναγνωρίζει διάκρισιν, μείωσιν ή υπεροχήν ερειδομένη επί της φυλής ή θρησκείας...Μας ανησυχεί ζωηρά η τύχη και η ζωή των 60.000 συμπολιτών μας Ισραηλινών...». Το έγγραφο αυτό, εκτός από το Δαμασκηνό, το υπέγραψαν οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων, ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και όλοι οι τότε παράγοντες της πνευματικής και της οικονομικής ζωής της Ελλάδος. Εξ αιτίας των παραπάνω υπογραφών, ο φρούραρχος Αθηνών και στρατηγός των Ναζί Στροπ απείλησε τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό ότι θα τον τουφεκίσει και ο Δαμασκηνός του απάντησε: «Οι ιεράρχες της Ελλάδος, στρατηγέ Στροπ, δεν τουφεκίζονται, απαγχονίζονται. Σας παρακαλώ να σεβαστείτε αυτή την παράδοση».
Αυτή την εποχή, μητροπολίτης Ζακύνθου ήταν ο Χρυσόστομος και όταν οι Γερμανοί, του έστειλαν έγγραφο να κατονομάσει όλους τους Εβραίους του νησιού, ο υπέροχος αυτός ιεράρχης τους απάντησε με έγγραφο, που έγραφε: «Εβραίοι Ζακύνθου, και είχε μόνο ένα όνομα «Χρυσόστομος Δημήτριος, μητροπολίτης Ζακύνθου...».
Στις μέρες μας, τώρα, θυμάστε το μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα Μπιζανίτη, που καταχράστηκε μεγάλα χρηματικά ποσά της Εκκλησίας και καταδικάστηκε τελεσίδικα σε ποινές καθείρξεως από δυο ανώτατα ποινικά δικαστήρια (Εφετεία Κακουργημάτων). Αυτόν, λοιπόν, το βαρυποινίτη ανάξιο ιεράρχη, το 7μελές Συνοδικό Δικαστήριο τον αθώωσε, κατά πλειοψηφία, ελλείψει στοιχείων!! Δυστυχώς, ένας από τους απρόβλεπτους ιεράρχες, μέλος του Συνοδικού Δικαστηρίου, που δεν πείστηκε για την ενοχή του, ήταν και ο σημερινός μητροπολίτης της πάλαι ποτέ κραταιάς Μητροπόλεως Λαρίσης, ο κ. Ιγνάτιος, που αμφιβάλλω αν ξεφύλλισε τη δικογραφία με τα συντριπτικά επιβαρυντικά στοιχεία κατά του Μπιζανίτη, που τραυμάτισαν σοβαρά το κύρος της Εκκλησίας μας.
Θυμάσθε, πριν λίγο καιρό, τη «μουμιοποίηση» του Βησσαρίωνος, ενός ταλαίπωρου ιερομόναχου, που ο οικείος μητροπολίτης και οι παπάδες της μονής ανήγαγαν σε «θαύμα και μήνυμα εξ ουρανού» για να τρέξει κόσμος και κοσμάκης να προσκυνήσει και φυσικά να πληρώσει, παρόλο που οι ειδικοί επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι τα περί θαύματος ήταν φιάσκο και κερδοσκοπία.
Αυτά και άλλα ανησυχητικά φαινόμενα στριφογυρίζουν στο μυαλό και μου δημιουργούν αισθήματα απογοήτευσης, θλίψης και αγανάκτησης. Φοβάμαι και τρομάζω να πιστέψω ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει άμεσα από τους Έλληνες, από την κοινωνία μας.
Η δική μου γενιά μεγάλωσε και ανδρώθηκε στις δύσκολες δεκαετίες του 1930 και 1940. Στερηθήκαμε πολλά. Μάθαμε να μην ξοδεύουμε περισσότερα απ’ ό,τι παράγουμε. Τα παπούτσια μας, όταν φθαρούν, τα πηγαίνουμε στον τσαγκάρη για σόλες. Η οικονομία και η εργασία ήταν τα δυο στοιχεία που μας κράτησαν στη ζωή. Το θεωρούσαμε τιμή μας να καταταγούμε στο στρατό. Αγωνιστήκαμε πολλές φορές για τα ιδανικά που πιστεύουμε, αλλά ποτέ δεν στραγγαλίσαμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των συνανθρώπων μας.
Πρέπει, επιτέλους, να μάθουν οι σημερινοί «αγροτοσυνδικαλιστές» ότι η παρακώλυση των συγκοινωνιών είναι το πλέον βάρβαρο, αποκρουστικό και απάνθρωπο αδίκημα που ταιριάζει μόνο στους τρομοκράτες.
Με αυτές τις αρχές μεγαλώσαμε και φυσικά θα συνεχίσουμε, όσος δρόμος μας απομένει.
Παρ’ όλα αυτά που συμβαίνουν, πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι συναισθηματικοί άνθρωποι και αγαπούν την πατρίδα μας. Φάνηκε και από την προσπάθεια που έγινε από τον «ΣΚΑΪ» για τη βοήθεια του λαού της Αϊτής. Η ανταπόκριση του λαού μας ήταν συγκινητική. Μικρά παιδιά έσπασαν τους κουμπαράδες και κατέθεσαν τα «φραγκοδίφραγκα», που συγκέντρωσαν από το υστέρημά τους. Ακόμη και οι αγρότες της Φθιώτιδας, που απέκλεισαν την εθνική οδό αυτές τις μέρες, κατέθεσαν 2.000 ευρώ για το σκοπό αυτό.
Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι ο τρόπος διεκδίκησης, έστω και δικαίων απαιτήσεων μας, δεν μπορεί να στραγγαλίζει βασικά δικαιώματα των άλλων κοινωνικών τάξεων.
