...Και επειδή η παγκόσμια οικονομική κρίση από τις Η.Π.Α. ξεκίνησε και εξαπλώθηκε όπως η γουρουνογρίπη, το «είναι μακριά η Αμερική;», «σκάσε και κολύμπα», μπορεί ν’ αποτελέσει και την πεμπτουσία του πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Αυτό ακριβώς μας είπε. Απλά το είπε πιο πολιτικά και πιο ευγενικά, αλλά το νόημα δεν αλλάζει. Και παρ’ ότι η στιγμή είναι κρίσιμη, δεν μπορεί να μην επισημάνει κανείς ότι προχθές ο Γιώργος Παπανδρέου κατέρριψε όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Μιλούσε για αύξηση μισθών, ενώ ο τέως Καραμανλής είχε πει ότι δεν θα αυξήσει μισθούς και συντάξεις. Προχθές, μας είπε ότι «παγώνουν» όλοι οι μισθοί σε Δημόσιο, Δ.Ε.Κ.Ο. και Ο.Τ.Α. και μπαίνει και 10% ψαλίδι στα επιδόματα. Έλεγε, προεκλογικά πάντα, ότι δεν «παίζει» ν’ αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης σχετικά με το ασφαλιστικό και μάλιστα πριν λίγες μέρες μόλις επέμενε και ο Λοβέρδος. Τώρα το είπε ξεκάθαρα ότι θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας. Και μάλιστα το κωμικό της υπόθεσης είναι ότι συνέδεσε την επιχειρηματολογία του για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με την παρατήρηση ότι αυξάνεται και το προσδόκιμο όριο ζωής! Δηλαδή, αν το προσδόκιμο όριο ζωής φτάσει τα 120, θα δουλεύουμε μέχρι τα 100. Θα μεταφερόμεθα με φορείο εις τον εργασιακό χώρο - μάλλον καλόν θα είναι να μην μετακινούμεθα καθόλου, να μένουμε εντός εργασιακού χώρου με τον αναπνευστήρα (όχι βατραχοπέδιλα δεν χρειάζονται), τα μηχανήματα οργανικής υποστήριξης και να εργαζόμαστε, τέλος πάντων. Όσο για τις προσλήψεις; Ούτε λόγος να γίνεται. «Παγώνουν» και θάβονται βαθιά στους πάγους της Αρκτικής μέχρι νεωτέρας.
Δύο πράγματα μπορούμε να συμπεράνουμε: ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κυριολεκτικά δεν είχε ιδέα τι πραγματικά συνέβαινε (έλεγε και κείνο το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν, εσείς δεν τα αξιοποιείτε» προς τον Καραμανλή) ή ήξερε τι συνέβαινε, αλλά ο πρώτιστος στόχος και μέλημα ήταν να εκλεγεί πρωθυπουργός, ε και μετά είχε ο Θεός! Να, όμως, που στη φάση αυτή «ο Θεός δεν είχε», η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν δίνει, αλλά και απαιτεί και η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της... Αναβύσσου!
Επίσης, από την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, μπορούμε πλέον μετά βεβαιότητος να συμπεράνουμε ότι κάποιος άλλος ήξερε ακριβώς τι γινόταν και τι ερχόταν. Ο «τέως» Κώστας Καραμανλής. Και γι’ αυτό προχώρησε και στις πρόωρες εκλογές, για τη διενέργεια των οποίων από πολλούς Νεοδημοκράτες κατηγορήθηκε. Η κατάσταση στο εσωτερικό ήταν πλέον εκτός ελέγχου, με το πρεσάρισμα της αντιπολίτευσης και τις κοινωνικές ομάδες πυροδοτούμενες να προκαλούν διαρκώς προβλήματα. Η κυβέρνηση βρισκόταν σε αδυναμία και γνώριζε ότι και αν ακόμη οι εκλογές γίνονταν χθες, 3 Φεβρουαρίου, που ανανεώθηκε η θητεία Παπούλια από το Κοινοβούλιο, ο ίδιος δεν θα είχε καμία δύναμη να κυβερνήσει και να επιβάλει τα μέτρα που έπρεπε να πάρει. Και τα οποία μέτρα, για να αποδίδουμε και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, προεκλογικά τα είχε πει - με πιο «μαλακές» γωνίες - και επίσης κατηγορήθηκε γι’ αυτό.
Τώρα, βεβαίως, όλα αυτά έχουν ήδη περάσει στην Ιστορία, αλλά το ζητούμενο είναι να θυμόμαστε όχι ό,τι μας συμφέρει, γενικώς. Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στην προχθεσινή ημέρα. Με το δραματικό διάγγελμα του πρωθυπουργού και το σαφές μήνυμα προς όλους, ότι πρέπει να «τραβήξουμε κουπί» για να γλιτώσει η χώρα τη χρεοκοπία.
Φυσικά, τα σωματεία, οι εργαζόμενοι κ.λπ. θα αντιδράσουν, γιατί από δω και πέρα ξεκινά το «παζάρι». Και γιατί δουλειά του εργαζομένου, εκτός από τη δουλειά του, είναι, αν μη τι άλλο, να προστατεύει τα κεκτημένα του. Το θέμα είναι, όμως, ότι τα περιθώρια είναι από στενά έως ανύπαρκτα και αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει, όσο και εάν εμφανώς το αρνείται.
Σε κάθε περίπτωση, στη συγκεκριμένη φάση που βρίσκεται η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ταιριάζει γάντι αυτό που είπε ο Γερμανός φυσικός Τζορτζ Λίχτενμπεργκ: «Δεν μπορώ να σας πω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα αν αλλάξουν. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι, ότι για να γίνουν καλύτερα τα πράγματα πρέπει ν’ αλλάξουν».
