Ε όχι και «αυτονόητη»! Να μη λέμε και ό,τι θέμε. Γιατί άμα ήταν αυτονόητο μέχρι και λίγες μέρες πριν την προκήρυξη των τελευταίων εθνικών εκλογών, δεν θα χρησιμοποιούσε η τότε αξιωματική αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση, την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ως τον κεντρικό μοχλό πίεσης για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Και αυτή η τακτική δεν ήταν μια τακτική που ακολουθήθηκε για ένα ή δύο μήνες, αλλά για έναν περίπου χρόνο πριν την προκήρυξη εντέλει των εκλογών. Και τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ;
Έλεγε ότι εφόσον δεν προηγηθούν εθνικές εκλογές, δεν πρόκειται να ψηφίσει για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να προκαλέσει εκλογές. Και τότε Πρόεδρος ο Κάρολος Παπούλιας ήταν. Και τότε ήταν καλός, χρυσός κι είχε τις χάρες όλες, που σήμερα του αναγνωρίζει ο πρωθυπουργός, πλέον, Γιώργος Παπανδρέου. Είπαμε ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε «κοντή μνήμη» και ξεχνάμε εύκολα, αλλά όχι και τόσο εύκολα πια!
Μην μας μιλάει, λοιπόν, τώρα περί της «αυτονόητης» επανεκλογής του Κάρολου Παπούλια γιατί δεν μας έχει βρει και το αλτσχάιμερ. Θυμόμαστε τι συνέβαινε πριν από μερικούς μήνες. Και τότε ο Κάρολος Παπούλιας και ικανός ήταν, και άξια υπηρετούσε τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό και «υπεράσπιζε» την εθνική οντότητα της χώρας με τις δηλώσεις του. Απλά τότε αποτελούσε ο θεσμός τον οποίο εκπροσωπεί «εργαλείο» πίεσης για την επιδίωξη στόχων και ο ίδιος ως πρόσωπο βρισκόταν σε υποδεέστερη θέση. Και είχε βρεθεί και σε μια οξύμωρη κατάσταση, να μην στηρίζεται από το «μητρικό» του κόμμα και να στηρίζεται τότε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για την επανεκλογή του. Έτσι, για να ’χουμε και το νου μας!
Τώρα, λοιπόν, που τα πράγματα εξελίχθηκαν κατά την επιθυμία του νυν πρωθυπουργού, τώρα χαρακτηρίζει ως «αυτονόητη» την επανεκλογή Παπούλια. Και τώρα του αναγνωρίζει αναρίθμητα προσόντα τα οποία επαξίως του παρέχουν το «δικαίωμα» να συνεχίσει και για δεύτερη θητεία στη θέση του Προέδρου. Να το χαρακτηρίσω; Δεν χρειάζεται. Ο καθείς συνάγει τα συμπεράσματά του.
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, έσπευσε χθες μετά τη συνάντηση Παπούλια - Παπανδρέου να δηλώσει ότι και η Νέα Δημοκρατία στηρίζει την υποψηφιότητά του, όπως άλλωστε και προεκλογικά δήλωσε και, όπως και ο ίδιος με την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων είχε δεσμευτεί.
Βέβαια, θα μου επιτρέψετε να πω ότι αν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παρά τις όποιες δεσμεύσεις, δεν ήταν τόσο κοντά στις εθνικές εκλογές (κυρίως) αλλά και στις εσωκομματικές της ΝΔ και γινόταν επί παραδείγματι του χρόνου το Φεβρουάριο, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Για τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου θα ήταν πάντα «αυτονόητη» η στήριξη Παπούλια, γιατί επ’ ουδενί δεν θα ήθελε εθνικές εκλογές, για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όμως - που πιθανότατα θα ήθελε - δεν θα ήταν καθόλου... «αυτονόητη». Θα βρίσκονταν λόγοι και «πατήματα» για να συνδέσει η ΝΔ την εκλογή Προέδρου με την προκήρυξη πρόωρων.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό το «δεν παίζουμε με τους θεσμούς», που πιπιλούν σαν καραμέλα, έχει και συνέχεια: «Εμείς δεν παίζουμε με τους θεσμούς όταν μας συμφέρει».
Σε κάθε περίπτωση, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, τα δύο μεγάλα κόμματα θεωρούν «αυτονόητη» την επανεκλογή Παπούλια και ούτως εχόντων των πραγμάτων στις 3 Φεβρουαρίου θα λήξει και τυπικά το θέμα αυτό για μία ακόμη θητεία.
«Νίκη της Δημοκρατίας» να το πει τώρα κανείς αυτό; Να το πει από σεβασμό στο θεσμό και το πρόσωπο. Και δεν εννοούμε το σεβασμό που δείχνουν οι πολιτικοί.
