Δεν ξέρω τι θα γίνει με την υπόλοιπη χρονιά, να ευχηθούμε εμείς να ΄ναι το «δέκα το καλό» γιατί είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξοι, αλλά αυτός ο Ιανουάριος που μόλις έσκασε μύτη είναι… φωτιά και λάβρα!
Για τι άλλο; Για την οικονομία της χώρας βέβαια. Και όταν «ασθενεί» η οικονομία, το ζόρι των νοσηλείων το τραβάμε και όλοι οι υπόλοιποι.
Εδώ που τα λέμε καλά αμόλησε την μπόμπα ο επίτιμος παραμονιάτικα, ο οποίος είπε ότι πρέπει να συγκροτηθεί κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Άλλο τώρα, που στην κυβέρνηση που ο ίδιος πρότεινε δεν περιλαμβανόταν ούτε ένας Νεοδημοκράτης ούτε για δείγμα! Τρέχα - γύρευε γιατί τους απέκλεισε όλους, δίνοντας έτσι την αίσθηση ότι ούτε λίγο ούτε πολύ είναι… άχρηστοι. Ουσιαστικά αυτή που πρότεινε ήταν μία «άλλη» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αλλά, εφόσον δεν θα είναι εκλεγμένη αλλά διορισμένη για να επιτελέσει συγκεκριμένο έργο, δεν θα δεσμεύεται ούτε από πολιτικά κόστη, ούτε από προεκλογικές δεσμεύσεις, ούτε από τις παρεμβάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Καθότι, κακά τα ψέμματα, μπορεί η Νέα Δημοκρατία (όπως κατά το παρελθόν έλεγε και το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση) να λέει ότι θα στηρίζει εκεί που πρέπει και θα… ξεστηρίζει εκεί που θεωρεί ότι δεν πρέπει αλλά δεν πρόκειται για «συγκυβέρνηση», συνεπώς ο ρόλος της είναι ακριβώς αυτός. Να ασκεί αντιπολίτευση. Αλλιώς αυτοκαταργείται. Αλλωστε ήδη γι΄ αυτό κατηγορείται: ότι δεν ασκεί δυναμική αντιπολίτευση. Οπότε, όσο κρίσιμη και να είναι η κατάσταση, σύμπνοια δεν μπορεί να υπάρχει γιατί υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις και πολιτικές επιδιώξεις. Οπότε, πάλι, μία κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» δεν θα είχε όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα και θα είχε μόνον ένα στόχο να βγάλει τη χώρα από την οικονομική κρίση. Ε, αυτή ως πρόταση ούτε «παράλογη» είναι ούτε και πρέπει να ξενίζει. Να «ξεβολεύει» μπορεί. Οσο για τα προτεινόμενα πρόσωπα, καλά, αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, που λέει ο λαός.
Τώρα από ΄κει και πέρα για να γυρίσουμε στον πιεστικό Ιανουάριο έχουμε και λέμε: Ξεκινάμε από αυτό το περιβόητο πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που πρέπει οσονούπω να υποβάλει η κυβέρνηση, και το οποίο δεν είναι μόνο που πρέπει να υποβληθεί, είναι που πρέπει να είναι και αξιόπιστο. Και επειδή έχουμε καταστεί εξόχως αναξιόπιστοι προς τους Ευρωπαίους ετέρους, λόγω «μη εντίμου προτέρου βίου», είναι σαφές ότι είναι πολύ περισσότερο επιφυλακτικοί και απαιτητικοί απ΄ ότι συνήθως. Αρα το «αξιόπιστο» είναι η λέξη - κλειδί, για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, μέσω του οποίου φιλοδοξείται να επιτευχθεί σε μόνιμη βάση η διόρθωση των δημοσίων οικονομικών της χώρας. Γιατί φανταστείτε τώρα, να στείλει το πρόγραμμα η κυβέρνηση, που ήδη το άργησε, και να της το γυρίσει πίσω η Κομισιόν ως «απαράδεκτο».
Άλλο ρεζιλίκι έχουμε να πάθουμε. Παρότι λένε, ότι θα γίνουν και συνεννοήσεις «κάτω από το τραπέζι» για να στηριχτεί η ελληνική οικονομία. Το θέμα είναι ότι και αυτά που θα είναι πάνω στο τραπέζι πρέπει να είναι αποδεκτά και στο ύψος των περιστάσεων. Επειτα, από βδομάδα περιμένουμε και κλιμάκιο της Κομισιόν που θα έρθει στην Αθήνα με σκοπό την από κοινού συγγραφή με τις ελληνικές υπηρεσίες του τελικού κειμένου του προγράμματος. Όπως καταλάβατε, «ευγενώς μεν αλλά μας καταπιέζουν» και μας έχουν σε στενό μαρκάρισμα προκειμένου να μην αρχίσουμε και ξεφεύγουμε και κάνουμε χαριτωμένους… αυτοσχεδιασμούς, ελληνικού τύπου.
Ε, και από τον Φεβρουάριο, καλά να ΄μαστε, θα μπούμε σε ένα ωραιότατο καθεστώς επιτήρησης και κάθε μήνα θα πρέπει να δίνουμε λογαριασμό στην Κομισιόν για την πρόοδό μας… που λέει ο λόγος!
Στο μεταξύ εμείς θα βάλουμε βαθειά το χέρι στην τσέπη ή μάλλον θα μας το βάλουν, για να συνδράμουμε στη σωτηρία της χώρας.
Αυτά τα ωραία. Το «2010 το καλό» θα μας στύψει σαν λεμονόκουπες, έτσι για να τα πούμε συνοπτικά τα πράγματα. Το μόνο κακό είναι ότι τις λεμονόκουπες, συνήθως, μετά τις πετάνε!
