Με τους χειρότερους οιωνούς αρχίζει το 2010, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Επιχειρείται να καλλιεργηθεί στους πολίτες η ψευδαίσθηση ότι η κρίση πέρασε και έφυγε από το προσκήνιο μαζί με το 2009, αλλά η πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική. Τη χρονιά που μόλις πέρασε, οι κυβερνήσεις αφιέρωσαν κολοσσιαία ποσά τρισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τα παράσιτα των τραπεζών και όλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος να μην πέσουν έξω, λόγω του εξωφρενικού χρηματιστηριακού τζόγου στον οποίο είχαν επιδοθεί.
Τεράστια ποσά από τα χρήματα των άγρια φορολογούμενων μισθωτών και συνταξιούχων λεηλατήθηκαν από τους τραπεζίτες και τους ζάπλουτους πελάτες τους. Φτάσαμε στο εξωφρενικό σημείο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δανείζει τις ιδιωτικές τράπεζες, μαζί φυσικά και τις ελληνικές, με συμβολικό επιτόκιο 1% και αυτές, αντί να δίνουν δάνεια στους επιχειρηματίες, τους μικρομεσαίους και τους ιδιώτες, να αγοράζουν... ομόλογα του Δημοσίου με επιτόκιο 5%! Παίρνουν, δηλαδή, τζάμπα χρήμα από την Ε.Κ.Τ. και επιπλέον κερδοσκοπούν ασύστολα με τα χρήματα αυτά, εισπράττοντας... 500% (!!!) περισσότερους τόκους από όσους πληρώνουν - και, φυσικά, το Δημόσιο τους πληρώνει αυτά τα τοκογλυφικά κέρδη με τα δικά μας λεφτά, των φορολογουμένων.
Ακόμη χειρότερα, με τα χρήματα αυτά ανεβάζουν τις τιμές των μετοχών τους οι τράπεζες, αφήνοντας, παράλληλα, «στεγνή» την αγορά από δάνεια και οδηγώντας έτσι χιλιάδες επιχειρήσεις στο κλείσιμο ή στη μείωση του προσωπικού τους, προκαλώντας με την πολιτική τους αυτή ένα τεράστιο κύμα απολύσεων.
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΔΕΚΑΔΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Ακριβώς αυτό είναι και το δραματικό πρόβλημα που θα χαρακτηρίσει το 2010, ευθύς από τους πρώτους μήνες του.
Η δανειακή ασφυξία που επιβάλλουν οι αφειδώς και προκλητικά χρηματοδοτούμενες από τα κράτη και την Ε.Κ.Τ. ιδιωτικές τράπεζες, θα σηματοδοτήσει και το πέρασμα της κρίσης από το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην πραγματική οικονομία: οι επιχειρήσεις θα κλείνουν κατά δεκάδες χιλιάδες στην Ε.Ε., καθώς μυριάδες από αυτές είχαν δημιουργηθεί στη βάση ενός άφρονος υπερδανεισμού, που δεν ανταποκρινόταν κατά κανένα τρόπο στις οικονομικές δυνατότητες των ιδιοκτητών τους.
Το κλείσιμο αυτό θα προκαλεί με τη σειρά του την απόλυση δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, βυθίζοντας στην ένδεια και στη δυστυχία αντίστοιχες οικογένειες. Έτσι, ενώ οι μακροικονομικοί δείκτες θα παρουσιάσουν βελτίωση στις περισσότερες χώρες - μέλη της Ε.Ε. κατά τη διάρκεια του 2010, η φτώχεια και η μιζέρια δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών θα αυξάνεται με καλπάζοντες ρυθμούς.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ενώ τα ελλείμματα θα μειώνονται (πράγμα που σημαίνει ότι θα μειώνονται οι παροχές του κράτους στην παιδεία, την υγεία, την κοινωνική πολιτική κ.λπ. και θα αυξάνεται η φορολογία), παράλληλα θα αυξάνεται το δημόσιο χρέος σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Η απάντηση στο λογικό ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να αυξάνεται το χρέος του κράτους, όταν αυτό περικόπτει τις παροχές προς τους πολίτες του, είναι εξοργιστικά απλή: τα κράτη της Ε.Ε. θα χρωστούν ολοένα και περισσότερα, επειδή πρέπει να πληρώσουν τα κολοσσιαία ποσά που έδωσαν στις τράπεζες για τη σωτηρία τους!
Όταν πληροφορείται δε κανείς ότι π.χ. οι αμερικανικές τράπεζες έδωσαν το 2009 μπόνους κατά 50% αυξημένα στα στελέχη τους, σε σχέση με όσα τους είχαν δώσει το 2008, του ανεβαίνει κυριολεκτικά το αίμα στο κεφάλι!
Μέσω των κρατικών προϋπολογισμών παίρνουν τα λεφτά από τη φορολογία των φτωχών και τα δίνουν... μπόνους στους απατεώνες που βούλιαξαν με τον τζόγο τους την παγκόσμια οικονομία, αντί να τους κλείσουν ισόβια στη φυλακή!
ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
Στο πανευρωπαϊκό και αμερικανικό αυτό πλαίσιο θα κινηθεί και η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έστω και αν ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, δίνει με τις δημόσιες τοποθετήσεις του την εντύπωση ότι ο ίδιος επιθυμεί να μην πληρώσει πάλι την κρίση ο κοσμάκης.
Άλλα λέει και άλλα κάνει, όμως, τουλάχιστον σε ορισμένα από τα πρώτα του βήματα. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για λάθη που προκαλεί η ασχετοσύνη των μελών της νέας κυβέρνησης σε ορισμένους τομείς ή αν πρόκειται για συνειδητές πολιτικές επιλογές «γδαρσίματος» των οικονομικά ασθενεστέρων.
Τι γελοία απόφαση ήταν π.χ. αυτή με το «περιβαλλοντικό τέλος» για τα αυτοκίνητα; Ήταν τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς εκ των προτέρων ότι σε ποσοστό 90% και πάνω είναι οι πιο φτωχοί αυτοί που κρατούν το ίδιο αυτοκίνητο δέκα και δεκαπέντε και περισσότερα χρόνια; Πώς πας και διπλασιάζεις, λοιπόν, το τέλος που πληρώνουν ακριβώς αυτά τα στρώματα; Σε τι ακριβώς αποσκοπεί η κυβέρνηση με αυτές τις αυξήσεις των τελών; Να τιμωρήσει τους φτωχούς, επειδή δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν καινούριο αυτοκίνητο, χωρίς καν να τους δίνει κάποιο οικονομικό κίνητρο και διευκολύνσεις για να αποσύρουν το παλιό;
Σοβαρά, η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλει να μας πείσει ότι ακριβώς αυτοί οι μπατίρηδες με τα σαραβαλάκια δημιούργησαν την... τρύπα του όζοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου;
Αν πληρώσουν, δηλαδή, αυτοί οι φουκαριάρηδες ένα κατοστάρικο παραπάνω για τέλη κυκλοφορίας, θα... κλείσει η τρύπα του όζοντος;
Όλη η Ελλάδα σχεδόν συμφωνεί να παταχθεί ανελέητα η φοροδιαφυγή και να πληρώσουν ακριβά οι απατεώνες που έχουν μεγάλες περιουσίες, ενώ παρουσιάζουν μηδαμινά εισοδήματα. Άλλο αυτό, όμως, και εντελώς άλλο να βάζουμε νέους φόρους στους φτωχούς.
«ΕΥΡΩ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ» ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Η κυβέρνηση οφείλει να τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της, οι οποίες γέννησαν ελπίδες στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού για καλύτερες μέρες και της έδωσαν έτσι μια εντελώς απροσδόκητης έκτασης σαρωτική εκλογική νίκη.
Χρειάζεται, άλλωστε, τη συσπείρωση του ελληνικού λαού, αν έχει πρόθεση να αποκρούσει την επίθεση που μαίνεται εναντίον της χώρας μας από το δεξιό, νεοφιλελεύθερο «Διευθυντήριο» της Ε.Ε., με επικεφαλής τη Γερμανία και πρόσχημα το ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι δείκτες πρέπει να βελτιωθούν, να μειωθούν. Άλλο αυτό, όμως, και εντελώς άλλο να φτάνουμε στο εξοργιστικό σημείο η γερμανική - και μάλιστα σοσιαλδημοκρατική - εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» να θέτει, υποτίθεται σοβαρά, το ερώτημα... αν η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, επειδή το 2009 το έλλειμμά της θα φτάσει στο 12,7%!
«Ανήκουν, άραγε, πραγματικά οι Έλληνες στην Ευρώπη; Ανήκει, λοιπόν, η Ελλάδα στην Ευρώπη;», αναρωτιέται μελοδραματικά η εφημερίδα, η οποία μάλιστα διαπιστώνει προκλητικά ότι... «μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμη γεννηθεί μια πραγματικά ομοιογενής ελληνική κοινότητα»!
Καμιά γερμανική εφημερίδα δεν θέτει, βεβαίως, τέτοιο ζήτημα π.χ. για την Αγγλία και την Ιρλανδία, που έχουν μεγαλύτερα ελλείμματα από το ελληνικό, ή για την Ισπανία, που το έλλειμμά της το 2009 ανήλθε τελικά στο 11,2%!
Αλλού βρίσκεται η ουσία. Οι Γερμανοί, θεωρώντας ότι η χώρα μας αποτελεί τον αδύναμο κρίκο, επιχειρούν να τη μεταβάλουν σε πειραματόζωο, προκειμένου να πετύχουν τη δραματική συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών - μελών της Ε.Ε. στον τομέα της οικονομικής πολιτικής.
Η ΜΕΡΚΕΛ ΑΠΑΙΤΕΙ ΥΠΟΤΕΛΗ ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ
Δεν πρόκειται για κάποια υποψία, πόσο μάλλον για «θεωρία συνωμοσίας». Η ίδια η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, έθεσε ευθέως και ανοιχτά το ζήτημα προ τριών εβδομάδων, μιλώντας στους δεξιούς ηγέτες της Ευρώπης κατά τη διάρκεια της συνόδου του Λαϊκού Κόμματος που έλαβε χώρα το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου στη Βόννη.
Η Γερμανίδα καγκελάριος ήταν σαφέστατη, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αν π.χ. υπάρχουν προβλήματα με το Σύμφωνο Σταθερότητας σε μια χώρα και μπορούν να λυθούν μόνο μέσω της προώθησης κοινωνικών μεταρρυθμίσεων σε αυτή τη χώρα, τότε φυσικά εγείρεται το ερώτημα τι επιρροή έχει η Ε.Ε. επί των εθνικών κοινοβουλίων, ώστε να φροντίσει να μην σταματήσει η Ευρώπη»! Πώς θα ελέγξει, δηλαδή, η Ε.Ε. τα εθνικά κοινοβούλια, ώστε να μην προβάλλουν αντιστάσεις σε αντιλαϊκές επιλογές της, είπε η Μέρκελ σε απλά ελληνικά.
«Αυτό θα είναι πολύ δύσκολο έργο, γιατί φυσικά τα εθνικά κοινοβούλια δεν επιθυμούν να τους υπαγορεύεται τι να κάνουν. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοια προβλήματα τα επόμενα λίγα χρόνια», προειδοποίησε τους ομοϊδεάτες ακροατές της.
Η προαναφερθείσα εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» αναλύει εκτενέστερα τις θέσεις του Βερολίνου επί του θέματος, γράφοντας μεταξύ πολλών άλλων: «Θεραπεία θα συνιστούσε ένας στενός συντονισμός της οικονομικής πολιτικής - όχι μόνο στην κρίση, αλλά και στις καλές εποχές, όταν συσσωρεύονται οι ανισότητες. Τα εθνικά σχέδια φορολογίας και εξόδων πρέπει να συντονίζονται ισχυρότερα από όσο μέχρι τώρα και να επιτηρούνται. Ακόμη και η μισθολογική πολιτική πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο συντονισμό», υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα.
Με άλλα λόγια, το Βερολίνο απαιτεί να αποφασίζει η Μέρκελ για τις αυξήσεις των μισθών των... Ελλήνων ή των Ισπανών δημοσίων υπαλλήλων!
«Αυτό θα ήταν εφικτό μόνο στο πλαίσιο μιας τεράστιας μεταφοράς εθνικής κυριαρχίας προς την Ε.Ε.», παραδέχεται η «Ντι Τσάιτ», ομολογώντας ότι ήδη «σχέδια γι’ αυτό υπάρχουν στα συρτάρια των Βρυξελλών»!
ΣΕ ΑΝΩΜΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
«Ευρωπειραματόζωο» έχουν κάνει, λοιπόν, τη χώρα μας οι Γερμανοί. Θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν ως καταλύτη, επιδιώκοντας να διαμορφώσουν πλειοψηφίες στους κόλπους της Ε.Ε. υπέρ αυτών των σχεδίων επιβολής καθεστώτος περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας στις χώρες - μέλη των «27», αναφορικά με τον καθορισμό και την υλοποίηση της οικονομικής πολιτικής.
Στο πλαίσιο αυτό, το οποίο θα θέσει υπό δοκιμασία το 2010 την κυβέρνηση Παπανδρέου, εγχώριοι πολιτικοί κύκλοι προσπαθούν να προωθήσουν τους δικούς τους πολιτικούς στόχους. Ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ., Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πρωτοστατεί στην υπόθεση αυτή.
Η κόρη του, Ντόρα Μπακογιάννη, είναι οριστικά «τελειωμένη» ως υποψήφια πρωθυπουργός, μετά την ήττα της από τον Αντώνη Σαμαρά στη διεκδίκηση της αρχηγίας της Ν.Δ. Υπό ομαλές συνθήκες, θα πρέπει να περάσουν πάνω από... δεκαπέντε - είκοσι χρόνια για να διεκδικήσει την πρωθυπουργία η Ντόρα και, φυσικά, κανένας δεν θα στοιχημάτιζε πλέον ούτε ένα ευρώ υπέρ της.
Μόνη ελπίδα της θα ήταν να βρεθεί η Ελλάδα σε ανώμαλη πολιτική κατάσταση, ώστε να ανατραπεί η «πολιτική επετηρίδα», οπότε ίσως η Ντόρα να έβρισκε κάποια δυνατότητα πολιτικής ανέλιξης. Ίσως.
Προσπάθεια να ωθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση καλλιέργειας κλίματος πολιτικής ανωμαλίας, με πρόσχημα την οικονομία, αποτελεί και η φαιδρή δήλωση του Κ. Μητσοτάκη, με την οποία απαίτησε... ανασχηματισμό του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Ζήτησε, μάλιστα, να διοριστεί αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Κώστας Σημίτης, με τον οποίο διατηρεί άριστες πολιτικές σχέσεις!
Δικαίως γέλασε και το παρδαλό κατσίκι με την πρόταση Μητσοτάκη. Αυτός, όμως, έχει μακροπρόθεσμο σχέδιο. Τώρα λέει αυτές τις ανοησίες περί ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν όμως δυσκολέψει η κατάσταση θα αρχίσει να προωθεί την πρόταση «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Ν.Δ.».
Στη θεωρητική και εντελώς απίθανη περίπτωση σχηματισμού μιας τέτοιας κυβέρνησης, θα συμβούν δύο πράγματα. Πρώτον, θα ακυρωθεί στην πράξη η συντριπτική εκλογική νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεύτερον, θα εκμηδενιστεί σχεδόν η νίκη του Σαμαρά επί της Ντόρας για την αρχηγία της Ν.Δ., αφού και οι δύο θα γίνονταν είτε υπουργοί είτε κορυφαία στελέχη της Δεξιάς που θα στήριζαν αυτήν την κυβέρνηση.
Αυτά ονειρεύεται ο Κ. Μητσοτάκης. Όνειρα χειμερινής νυκτός!
