«Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω,
γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο
των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός».
Γ. Σεφέρης
Διεφθαρμένα θεωρούν τα πολιτικά κόμματα, οχτώ στους δέκα Έλληνες, ενώ έξι στους δέκα εκτιμούν ότι η διαφθορά αυξήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Παγκόσμιου Βαρόμετρου της Διαφθοράς για το 2010, δηλαδή της παγκόσμιας έρευνας κοινής γνώμης της Διεθνούς Διαφάνειας, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη (09/12), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς.
Στην ομάδα των χωρών με τις χαμηλότερες μέσες επιδόσεις των μαθητών των χωρών του ΟΟΣΑ κατατάσσεται η Ελλάδα σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Διεθνούς Προγράμματος για την Αξιολόγηση των Μαθητών - PISA (Programme for International Student Assessment) ενώ ταυτόχρονα κανένα ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν βρίσκεται στα 200 καλύτερα παγκοσμίως.
Η Ελλάδα και η Κούβα είναι οι πρωταθλήτριες στο κάπνισμα ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών οι καπνιστές, ηλικίας 16-25 ετών ξεπερνούν το 70% και το πιο ανησυχητικό είναι ότι καπνίζει το 37% των παιδιών 12-17 ετών.
Στη χώρα μας οι θάνατοι από τροχαία ατυχήματα είναι σχεδόν δύο φορές πιο συχνοί απ' ότι παγκοσμίως. Έχουμε περίπου 2.000 θανάτους, 4.000 βαριά και 30.000 ελαφρά τραυματισμένους κατά μέσο όρο το χρόνο. Από τους νεκρούς και τους τραυματίες το 1/3 είναι παιδιά.
Αυξητικός είναι ο ρυθμός αύξησης θανάτων από ναρκωτικά τόσο σύμφωνα με εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης των ναρκωτικών και σχετικών Αμερικάνικων Υπηρεσιών όσο και από στοιχεία που προέρχονται από τον ΟΚΑΝΑ.
Χάνει την επαφή- σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων- η ελληνική κοινωνία με τα αγνά παραδοσιακά προϊόντα με στροφή σε διατροφή εκτός σπιτιού (η έρευνα έγινε πριν από το ξέσπασμα της κρίσης). Οι μικρές μάλιστα ηλικίες έως 24 ετών τρώνε «βιομηχανοποιημένα» και «διεθνοποιημένα» τρόφιμα, ξοδεύουν το 64% των χρημάτων τους για φαγητό και ποτό έξω, ενώ αφήνουν τα όσπρια για τους μεγαλύτερους.
Όπως προκύπτει από τις πανελλήνιες έρευνες (2003) στους μαθητές εφηβικής ηλικίας του Ερευνητικού Παν/κού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ), ήδη από τα 12 τα Ελληνόπουλα δοκιμάζουν τα πρώτα τους ποτά (κρασί και μπύρα) και ως τα 14 έχουν περάσει στα πιο δυνατά (βότκα, ουίσκι, τεκίλα κ.α.).
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμη είναι τα συμπτώματα της πιο βαριάς ασθένειας που έπληξε τον νεοέλληνα. Αυτής του ακραίου καταναλωτισμού. Μας «μπούκωσαν» κυριολεκτικά με ευρωπαϊκά πακέτα που είχαν, βέβαια, ως στόχο αναδιαρθρώσεις και εκσυγχρονισμούς στους διάφορους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής μας δραστηριότητας (με οδηγίες χρήσης) και εμείς με μοναδική μαεστρία τα μετατρέψαμε σε τρόπο ζωής δίχως εγκράτεια και αυτοπεριορισμούς υποκύπτοντας σ’ όλους τους πειρασμούς των πιο χυδαίων εκφάνσεων του λεγόμενου λάιφ στάιλ.
Φθάσαμε, λοιπόν, στον πάτο του βαρελιού. «Πιο κάτω δεν γίνεται...» όπως λέει και το λαϊκό άσμα. Γίναμε αρνητικοί πρωταθλητές πρώτα σ’ όλα τα άλλα και μετά στο δημόσιο χρέος, στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων που παράγουμε, στα ελλείμματα, και στο ρυθμό ανάπτυξης.
Η ασυγκράτητη φοροδιαφυγή (που όλο την συλλαμβάνουμε και όλο μας ξεφεύγει...) είναι πρώτα από όλα θέμα παιδείας (όπου παρουσιάζουμε το μεγαλύτερο έλλειμμα) και μετά θέμα μηχανισμών ελέγχου.
Η απίστευτη επιπολαιότητά μας ως συλλογικότητα μας κάνει ορισμένες φορές να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και περιούσιος λαός. Αυτοθαυμαζόμαστε ως Μεγαλέξανδροι και στέλνουμε π.χ. στο μικρασιατικό μέτωπο επίσημους εικονογράφους των νικηφόρων μαχών (επί τη ευκαιρία έκθεση έργων του Σπύρου Παπαλουκά φιλοξενείται αυτές τις μέρες στην Δημοτική μας Πινακοθήκη).
Στις καταστροφές, σαν τον Καραγκιόζη (κακώς κατεκυρώθη στους «γείτονες» ο δημοφιλής ήρωας διότι μας «πάει» περισσότερο), λέμε ότι μας φταίνε οι άλλοι. Μας φταίνε πότε οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι, πότε οι Ρώσοι και οι Κινέζοι και ποτέ εμείς. Τώρα για τα δεινά που μας αναμένουν επιρρίπτουμε την ευθύνη στη «γλυκιά» αλλά άκαμπτη κι ανελέητη Άγκελα Μέρκελ.
Ως φαίνεται δεν μας διδάσκει τίποτε η Ιστορία. Στις διαμάχες των γιγάντων μπαίνουμε εμείς ανάμεσα και κάθε φορά «ματώνουμε» δυσανάλογα με το μέγεθός μας και με τα οφέλη που τυχόν αποκομίζουμε. Είτε πρόκειται για τη μικρασιατική καταστροφή, είτε για τον εμφύλιο σπαραγμό, είτε για την απώλεια της μισής Κύπρου πρώτα τραβάμε το κουμπούρι και μετά σκεφτόμαστε αφού, βέβαια, πρώτα παθαίνουμε.
Τώρα τα βάζουμε με τη Γερμανία. Τους λέμε «γίγαντες με μυαλό νάνου» (λες και οι νάνοι είναι αναγκαστικά άμυαλοι). Τους «αποκαλύπτουμε» στη διεθνή κοινότητα ότι στοχεύουν στη χρεοκοπία του Ευρωπαϊκού Νότου. Τους απειλούμε ότι θα προσφύγουμε στη Χάγη για τις αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τους κατηγορούμε για τη Ζίμενς ωσάν να είναι η πρώτη διεθνής επιχείρηση που έδωσε και δίνει μίζες (άραγε η Λόκχιντ δεν ξέρει από τέτοια;).
Πρόκειται για αφελείς παλικαρισμούς και επιζήμια νταηλίκια με τις πλάτες άλλων. Λόγια και πράξεις που εξυπηρετούν τρίτους οι οποίοι πρώτα μας «τάζουν;» διάφορα νεφελώδη, κατόπιν μας χρησιμοποιούν και μετά μας «αδειάζουν» όπως π.χ. συνέβη με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που κατέληξε στην εθνική τραγωδία.
Στη σημερινή εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία, αν δεν προσέξουμε, είναι πιθανό πως θα κληθούμε να πληρώσουμε, ακόμη μια φορά, πολύ ακριβό τίμημα καθώς οι «φίλοι» πάνε να μας δελεάσουν αφενός με την «αξιοποίηση» του δικού μας πλούτου (αν υφίσταται) και αφετέρου με την ανάθεση στο πολιτικό μας προσωπικό υπερεθνικού ρόλου αναντίστοιχου προς τις δυνάμεις της χώρας ύστερα μάλιστα από την «καθοδηγούμενη;» χρεοκοπία μας.
Εάν, ω μη γένοιτο, αυτό συμβεί θα είμαστε άξιοι της τύχης μας θλιβερά «σπαράγματα» και αλλοτριωμένα υπολείμματα ενός πάλαι ποτέ σημαντικού έθνους που έδωσε ό,τι έδωσε για τη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου και το οποίο, αν μη τι άλλο, ήξερε τότε να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του.
Ο Δημήτρης Νούλας είναι Χημικός
