Άσφαιρα πυρά «Αγαθόν ηγεμόνος αρετή εστίν ευδαίμονας ποιείν ών αν ηγήται»
Πρωταγόρας
Συχνά οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούν πολεμικές εκφράσεις, προκειμένου να περιγράψουν δύσκολες καταστάσεις. «Κατάσταση έκτακτης ανάγκης», «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», μιλάνε για Τιτανικούς, για πιστόλια πάνω στο τραπέζι κ.ά. Ο Ανδρέας, που εισήγαγε και καθιέρωσε τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό και τον αμοραλισμό, σε συνδυασμό με τον άλογο δανεισμό, ως όργανο εκμαυλισμού, έλεγε: «Ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος (που αυτός δημιούργησε) ή το χρέος θ’ αφανίσει τη χώρα».
Γνήσιον τέκνον πατρός ο Γιωργάκης. Αμέσως μετά την πομφόλυγα «λεφτά υπάρχουν» ξεφούρνισε τα περί «εκτάκτου ανάγκης», «κάνουμε πόλεμο με το χρέος», «θα πολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή», «θα εξοντώσουμε τους καταχραστές» και πολλά άλλα κενά και ανούσια.
Η πολεμική ατμόσφαιρα λοιπόν είναι υπαρκτή και διάχυτη. Είναι ο πόλεμος του πολίτη με την ανεργία, την ακρίβεια, τα λουκέτα, την κρίση. Σε μια σύρραξη όμως πολεμική, δεν πάνε οι ηγέτες με λόγια. Σταθμίζουν την κατάσταση, παίρνουν μέτρα θετικά, τολμούν και ρισκάρουν. Κι όλα αυτά με συλλογιστικές θέσεις, με ευθύνη, με συστράτευση μαχητών πρώτης γραμμής. Με οξυδέρκεια, με σωστές επιλογές και στρατηγικές με διόραση και σωστή προοπτική. Έκτακτες συνθήκες, απαιτούν και έκτακτες κυβερνήσεις. Τα σημερινά προβλήματα απαιτούν οξύνοια και ένστικτο πολιτικό. Σε πολλά στελέχη, τα όπλα αυτά είναι ανύπαρκτα. Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το γνωστό, δοκιμασμένο και αποτυχημένο μοντέλο, που τόσα χρόνια μας βασανίζει.
Έφερε μαζί της, παλιά και δοκιμασμένα υλικά μιας άνοστης σούπας. Πολλοί από τους υπουργούς καθ’ ομολογία ημετέρων και αντιπάλων, είναι γνωστοί ανά το πανελλήνιο. Δεν έχουν πολιτικό ένστικτο, οξυδέρκειας και αποφασιστικότητας. Εκείνης της ευθύνης, που μεταλλάσσεται σε θετική πράξη. Είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Διαχειρίζονται ευαίσθητους τομείς με μια χαρακτηριστική ανεπάρκεια. Για δέστε το υπουργείο Εξωτερικών, που πρέπει να έχει ολάνοιχτα τα μάτια, με όσα γίνονται γύρω μας. Το ζήτημα του Αιγαίου, το Σκοπιανό, το Κυπριακό, πετρέλαια, γκρίζες ζώνες κ.ά. βράζουν και εμείς γελάμε βλακωδώς ή διάγουμε τον νήδυμον ύπνον. Μας στήνουν παγίδες κι εμείς εθελοτυφλούμε. Διεργασίες και λύσεις εξυφαίνονται κι εμείς αδρανούμε. Πολλοί υπουργοί, ρετάλια παλαιοκομματικά, προσπαθούν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα, που οι ίδιοι στο παρελθόν δημιούργησαν. Προκλητικοί, μας εμπαίζουν απροκάλυπτα. «Το Μνημόνιο είναι η ευτυχία μας». Οι στρατιωτικοί είναι χαραμοφάηδες. «Τα φάγαμε μαζί κυβέρνηση και λαός» κ.ά. θλιβερά.
Ισχυροί, αλλά ελάχιστοι οι πυλώνες της κυβέρνησης. Εμφανείς οι προσπάθειές τους, η αγωνία τους. Γνωστό το παραγόμενο έργο τους. Και εύγε τους. Δυστυχώς όμως, υπονομεύονται με σοσιαλιστικά καρφώματα. Φθόνος και αρρωστημένη φιλοδοξία, εναρμονισμένη με την ανεπάρκειά τους.
Μάλιστα κ. Πρωθυπουργέ. Όσα μας αραδιάζετε για πολεμικές καταστάσεις μόνο σύγχυση προκαλούν και επιβαρύνουν την ήδη λαβωμένη ψυχολογία των πολιτών. Καλές είναι οι μπαλωθιές, που κατά καιρούς ως νεφεληγηρέτης Δίας μας κατακεραυνώνετε, αλλά είναι εξωπραγματικές. «Μπαμ, ηκούσθη στον αέρα και τα βόλια πήγαν πέρα» κατά το παιδικόν άσμα. Τα βόλια σας πρέπει να στοχεύουν σε έργο. Σε σοβαρή αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων. Χρειάζεσθε μαχητές έντιμους, έμπειρους και ικανούς, που θα βοηθήσουν το λαό ν’ ανακουφισθεί. Να βγει αλώβητος από τη σοβούσα κρίση. Οι ανοχές είναι πεπερασμένες. Και μεγαλύτερη δοκιμασία τους, μπορεί να προκαλέσει, ανεπιθύμητες, αλλά και πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Κι όχι μόνο στο λαό, αλλά και σας τον ίδιο.
Όλοι το ομολογούν, αλλά και οι Τροϊκανοί το επιβεβαιώνουν, πώς αργείτε να πάρετε αποφάσεις. Αργείτε πολύ. Πόλεμο έχουμε. Κι ο πόλεμος χρειάζεται στρατηγικές έξυπνες, εμπνευσμένες αποφάσεις, συλλογική προσπάθεια, εγρήγορση...
Είναι αλήθεια, πώς η πόλωση και η κρίση βαθαίνει και ο κοινωνικός ιστός διαλύεται. Επιταχύνετε τους ρυθμούς ανάπτυξης. Κάνετε κάτι όσο είναι καιρός. Το μέλλον μας προβάλλει ζοφερό και ο λαός είναι έντρομος όσο ποτέ.
