Ήταν κάποτε ένας νόμος. Τον έλεγαν 3631 «περί Σύστασης Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις». Κι αν αυτό δεν σας λέει τίποτα, σας υπενθυμίζω ότι πρόκειται για κείνον το νόμο που αφορούσε στην ίδρυση «Ταμείου κατά της Φτώχειας». Ο νόμος ψηφίστηκε το 2008 και δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (Αριθμός φύλλου 6 της 29 Ιανουαρίου 2008). Τη σύσταση αυτού του «Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής» είχε εξαγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2005 και μετά από 2 χρόνια περίπου, στις 17 Οκτωβρίου 2007, ημέρα που συνέπεσε με την «Παγκόσμια Ημέρα Δράσης Ενάντια στη Φτώχεια», δόθηκε στη δημοσιότητα το σχέδιο νόμου που προανάφερα, που τελικά ψηφίστηκε τρεισήμισι μήνες μετά, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η λειτουργία αυτού του πολυδιαφημισθέντος Ταμείου ανακοινώθηκε έκτοτε πολλές φορές, αλλά σκόνταφτε στην αδυναμία συγκρότησης των μελών του Δ.Σ. και διορισμού προέδρου. Πέρασαν άλλοι δέκα μήνες περίπου οπότε ορίστηκε κάποτε πρόεδρος ο κ. Ν. Αναλυτής, πρώην πρόεδρος της Ο.Κ.Ε. και του Ελληνικού Δικτύου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.
Πρόεδρος λοιπόν βρέθηκε παρά τις καθυστερήσεις, αλλά υπήρξε δυστοκία ως προς τη συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου. Έτσι το «Ταμείο κατά της Φτώχειας», πήρε νέα παράταση για την έναρξη της λειτουργίας του. Φήμες έλεγαν ότι τα περί Δ.Σ. ήταν προφάσεις γιατί «δεν υπήρχε χρήμα». Άλλες φήμες πάλι απέδιδαν την καθυστέρηση σύστασης και λειτουργίας του Ταμείου στις «κόντρες» υπουργείων για το ποιοι και πόσοι είναι φτωχοί. Κάποιοι αμφισβητούσαν τους καταλόγους των φτωχών, λόγω του ότι τα σχετικά στοιχεία στηρίζονται στην απογραφή του 2004 που διενήργησε η Στατιστική Υπηρεσία. Φαίνεται ότι υπήρξαν υπόνοιες ότι πολλοί εξ αυτών θα πλούτισαν στο μεταξύ...
Κάποια στιγμή έγινε μια πρόταση να αρχίσουν οι ενισχύσεις από τους άστεγους, ενώ ο κρατικός προϋπολογισμός ανέφερε ότι το 2008 θα διέθετε ποσό 100 εκατ. ευρώ και το 2009 άλλα 350 εκατ. ευρώ, αν και αρχικά η τότε κυβέρνηση Καραμανλή είχε ανακοινώσει ότι «αρχής γενομένης» το 2008 θα διατίθενται 500 εκατ. ευρώ ετησίως.
Όλοι, λοιπόν, περίμεναν ότι θα άρχιζαν επιτέλους οι εκταμιεύσεις των ποσών για την ενίσχυση των φτωχών. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει διατεθεί ούτε ένα ευρώ υπέρ των φτωχών!
Θα αναρωτηθείτε πώς μου ήρθε και ξέθαψα όλα αυτά τα στοιχεία αυτής της ξεχασμένης ιστορίας. Είναι γιατί βλέπω να διαφημίζεται από την τηλεόραση – κυρίως την κρατική – κατά κόρον ότι το 2010 είναι λέει «έτος καταπολέμησης της φτώχειας»! Και λοιπόν; Είναι καιρός για αστεία και κυρίως για αστεία με τέτοια σοβαροφάνεια, τη στιγμή που η παρούσα κυβέρνηση κήρυξε το 2010 «έτος δημιουργίας φτώχειας»;
Τους τελευταίους μήνες οι φτωχοί έχουν γίνει φτωχότεροι και φυσικά περισσότεροι. Θα περίμενε λοιπόν κανείς να ενεργοποιούνταν τουλάχιστον ο νόμος 3631 του 2008. Αντ’ αυτού τα τρία εκατομμύρια φτωχοί και νεόπτωχοι περιμένουν ματαίως να ενισχυθούν με ψίχουλα. Στο μεταξύ οι υποσχέσεις προς τους φτωχούς για διάφορα μέτρα δίνουν και παίρνουν, από ένα κράτος και από κυβερνήσεις που δεν εφαρμόζουν οι ίδιοι τους νόμους που ψηφίζουν.
Θα πει κανείς ότι στο μεταξύ μας προέκυψε η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία μας, το Δ.Ν.Τ. και οι διάφοροι Στρος Καν, Τρισέ και σία. Σωστά. Ίσως όμως θα μπορούσαν να κόψουν κάτι από τις υψηλές αποδοχές ορισμένων εκ των κ.κ. διοικητών και στελεχών δημοσίων οργανισμών και τραπεζών, σαν τον κ. διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, που συνιστά μάλιστα κατάργηση των ΚΑΠΗ και των κοινωνικών προγραμμάτων των φτωχών συνταξιούχων, τη στιγμή που η κυβέρνηση απεργάζεται και νέες μειώσεις των συντάξεων για το 2011! Τόσο φιλότιμο πια έχουν αυτοί οι άνθρωποι! Δεν βρήκαν τίποτε άλλο να περικόψουν από τις αλόγιστες σπατάλες της κρατικής μηχανής;
Κόβουν μισθούς, κόβουν συντάξεις, περικόπτουν φάρμακα, περίθαλψη, το κοινωνικό κράτος διαλύεται ενώ οι εργασιακές διαδικασίες γυρίζουν 100 χρόνια πίσω.
Το κόψιμο των συντάξεων και των μισθών το λένε πλέον «δομική αλλαγή» και «ισότητα». Την αύξηση των ορίων ηλικίας για σύνταξη την καλύπτουν πίσω από όρους όπως «αύξηση του προσδόκιμου ορίου ζωής». Την αιματηρή φορολογία τη λένε «προσπάθεια να διασωθεί η χώρα». Τον διωγμό του μέσου πολίτη τον λένε «φτιάχνουμε το μέλλον μας». Την αύξηση των απολύσεων και τη μείωση των αποζημιώσεων τα λένε «μεταρρύθμιση». Το ότι οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το μεγάλο βιομηχανικό κεφάλαιο «τρίβει τα χέρια του» πώς το λένε; Ίσως «ανάπτυξη» και «ανταγωνιστικότητα»!
Πόσο κενά περιεχομένου λόγια είναι όσα λέγονται τελικά για καταπολέμηση της φτώχειας με «Ημέρες» και «Έτη», αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ποτέ δεν κατόρθωσαν να ενεργοποιήσουν αυτό το περιβόητο «Ταμείο κατά της Φτώχειας», που εξαγγέλθηκε πριν από πέντε χρόνια κι έγινε νόμος του κράτους πριν δύο χρόνια. Αντίθετα έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για διεύρυνση της φτώχειας και την αύξηση των νεόπτωχων, κοροϊδεύοντάς τους μάλιστα με τηλεοπτικά μηνύματα και διακηρύξεις που κρύβουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.
Αυτό όμως που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός της «συνέπειας» και της συνέχειας του κράτους. Ό,τι δεν έκανε η μία κυβέρνηση φροντίζει να μην το κάνει και η επόμενη. Τέτοια «συνέπεια» και συνέχεια! Όσο για τον περί ου ο λόγος νόμο, ε, δεν είναι και ο μόνος που μένει ανεφάρμοστος ή ψηφίζεται για να πεταχτεί στα σκουπίδια.
