Δεν μας φτάνει ο πόνος μας («πόνος μεγάλος και αβάσταχτος», όπως είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, όταν συναντήθηκε με την ηγεσία της ΓΣΕΕ) έχω, όμως, την εντύπωση ότι κάποιοι μας δουλεύουν κι από πάνω.
Διαβάζω, λοιπόν, στα «Νέα» το ρεπορτάζ για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου που λαβαίνει η Ελλάδα από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και την ΕΚΤ:
«Βαθιά ανάσα 79,8 δισ. ευρώ», λέει το ρεπορτάζ, στην τετραετία 2013-2016 δίνει η απόφαση του Eurogroup για την εν λόγω επιμήκυνση.
Και προστίθεται:
«Εφόσον η απόφαση για εναρµόνιση των όρων του ελληνικού µε το ιρλανδικό δάνειο επικυρωθεί από τα εθνικά κοινοβούλια των χωρών που αποτελούν τους δανειστές µας – απαραίτητη είναι για παράδειγµα η έγκριση από το γερµανικό κοινοβούλιο – η Ελλάδα θα έχει συνολικό περιθώριο µέχρι το 2024 για να ξεπληρώσει τα 110 δισ. ευρώ των δανείων έναντι του αρχικού περιθωρίου έως το 2018. Με τον τρόπο αυτό, η χρονική κατανοµή των χρεολυσίων γίνεται σαφώς πιο οµαλή, µε χαρακτηριστικότερα τα έτη 2014-2015 (...). Τη συγκεκριµένη διετία (...) Ελλάδα θα έπρεπε να ξεπληρώσει συνολικά 71,7 δισ. ευρώ. Με την επιµήκυνση της περιόδου αποπληρωµής, στη διετία θα εξοφληθούν µόλις 10 δισ. ευρώ και η ωφέλεια φτάνει τα 61,7 δισ. ευρώ».
Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο.
Ας δούμε, όμως, και τα ψιλά γράμματα, που είναι σαν κι αυτά που περιέχονται στα κείμενα που υπογράφουμε, όταν παίρνουμε ένα δάνειο από μια τράπεζα ή μια πιστωτική κάρτα.
Λοιπόν, να δούμε τι σημαίνει αυτή επιμήκυνση...
Το σχέδιο προβλέπει τέσσερα χρόνια περίοδο χάριτος και επτά χρόνια περίοδο αποπληρωµής για την κάθε δόση του δανείου από τρία χρόνια περιόδου χάριτος και δύο χρόνια αποπληρωµής που προβλέπεται σήµερα.
Σε «αντάλλαγµα» (!!!) η Ελλάδα θα πληρώσει επιτόκιο «τσιµπηµένο» κατά 3 δέκατα, από 5,5% που είναι σήµερα (για την ακρίβεια σήµερα οι δόσεις φέρουν κυµαινόµενο επιτόκιο κοντά στο 4%, η αναγωγή του οποίου σε σταθερό οδηγεί σε 5,5%) σε σταθερό επιτόκιο 5,8%, όσο είναι, δηλαδή, το επιτόκιο δανεισµού της Ιρλανδίας, γεγονός που θα προσθέσει επιπλέον τόκους 30 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση για κάθε 10 δισ. ευρώ δανείου.
Αυτά τα λέω για να καταλάβουμε ότι θα πληρώσουμε παραπάνω χρήματα - γιατί κανείς δεν σου κάνει χάρη χωρίς να την πληρωθεί και μάλιστα αδρά – και για να τεκμηριώσω τον ισχυρισμό μου ότι μας δουλεύουν κι από πάνω.
Είναι αλήθεια πως ζούσαμε τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια σε ένα συννεφάκι. Σε μια ψευδαίσθηση.
Καταναλώναμε περισσότερα απ’ όσα είχαμε στην τσέπη μας κι αυτά που είχαμε ήταν δανεικά, που πιστέψαμε (ή μάλλον οι πολιτικοί μας ταγοί μας έκαναν να πιστεύουμε πως εμείς είμαστε οι μάγκες, που θα κοροϊδέψουμε τους ...κουτόφραγκους) πως θα ήταν δανεικά και αγύριστα.
Εντάξει, λοιπόν, αρχίσαμε να εμπεδώνουμε το πώς έχουν τα πράγματα, αλλά , βρε αδελφέ, μοιάζει με δούλεμα (όσο κι αν έχει δίκιο) να παρουσιάζει τη σημερινή μας δεινή κατάσταση, το στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πήτερ Βάις, με τη Νέµεση της ελληνικής µυθολογίας.
Ο Π. Βάις παραλλήλισε το παρελθόν της Ελλάδος, όταν ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της, µε την περίοδο του τρυφηλού ∆ιονύσου. Έτσι, είπε, βρέθηκε στην περίοδο της Νεµέσεως, για να ακολουθήσει, τώρα, η εποχή του Ερµή, όπου πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές της, ώστε να πετύχει τον στόχο της και να φτάσει στην εποχή της Νίκης.
Για να τελειώνει δε η πλάκα, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, πρώην Υπουργός των Οικονομικών της Ιταλίας Τοµάζο Πάντοα - Σκιόππα, μας τα είπε ξεκάθαρα, χωρίς φιοριτούρες και πολιτικάντικες μπούρδες, σαν εκείνες ότι «λεφτά υπάρχουν», οσονούπω «βγαίνουμε από το τούνελ», ότι «θα μειώσουμε το έλλειμμα σε 18 μήνες» κ.λπ.
Όποιος έχει παιδιά 15 χρονών μπορεί να τους πει ότι... στα 30 τους η Ελλάδα θα προχωρεί δυναµικά, είπε ο Ιταλός σύμβουλος, ο οποίος υπολόγισε, λοιπόν, ότι μας περιμένουν ακόμη τουλάχιστον 10-15 χρόνια λιτότητας, πριν βγούµε από το τούνελ και επανέλθουµε σε µια περίοδο ευµάρειας.
∆εν θα είµαστε, βεβαίως, είπε, όλα αυτά τα χρόνια «στην εντατική».
Η επείγουσα φάση θα περάσει ίσως σε τρία χρόνια, αλλά θα παραµείνουµε «στο νοσοκοµείο» για πολύ καιρό ακόµη. «Ο µήνας του µέλιτος µε το ∆ΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η σελίδα γύρισε. Είναι θέµα ετών, όχι µηνών», παρατήρησε ο Τομάζο Πάντοα – Σκιόππα.
Κι επειδή ακριβώς είναι θέμα ετών, κι επειδή η κοινωνία δεν αντέχει άλλο κι επειδή - όπως παραδέχτηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας «και βέβαια υπάρχει μια γραμμή, κάτω από την οποία δεν μπορεί να πιέσεις ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους και τους μισθωτούς» - μήπως ήλθε, επιτέλους, η ώρα να πληρώσουν και οι έχοντες;
«Νομίζω ότι θα ήταν μια δίκαιη συμπεριφορά, από τους κρατούντες να πιέσουν και τους έχοντες να ανοίξουν το πορτοφόλι τους. Γιατί φοβάμαι ότι πολλοί από τους έχοντες έχουν 'καβούρια' μέσα στην τσέπη», επεσήμανε ο Πρόεδρος Παπούλιας.
Ο Κάρολος Παπούλιας απευθυνόταν στους κρατούντες, δηλαδή την κυβέρνηση, αλλά και τους έχοντες.
Οι δεύτεροι έχουν συνήθως προβλήματα με την ακοή τους, όταν τους ζητείται να επιδείξουν φιλοπατρία και να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Αλλά η κυβέρνηση οφείλει να ακούσει τη φωνή της σωφροσύνης του Προέδρου της Δημοκρατίας.
