Πολλοί φίλοι μου από μας, οι περισσότεροι, πιστεύουμε ότι μόρφωση είναι να έχεις ένα ή περισσότερα πτυχία, να έχεις πάει σε κάποια σχολή ή να κατέχεις κάποια γνώση... Κι όμως, μόρφωση είναι μια πολύπλευρη έννοια, που δηλώνει μεν γνώση ή γνώσεις γενικώς, αλλά προϋποθέτει και άλλα απαραίτητα στοιχεία, όπως, το κυριότερον, σεβασμό και αγάπη για το δίκαιο και τον άνθρωπο, με σοβαρότητα στην κρίση των πραγμάτων και καταστάσεων που προκύπτουν μαζί με το ανατέλλον φως της κάθε ημέρας...
Η κάθε ημέρα, φίλοι μου, κρύβει και ένα πανεπιστήμιο... για κάθε άνθρωπο που θέλει να μάθει από τη ζωή, να προσφέρει σ’ αυτή και να νιώθει ότι η ύπαρξή του πιάνει τόπο και οι αγώνες του δεν πάνε χαμένοι...
Απλά και μόνον, σ’ όλες τις εποχές, και τις παρελθούσες και τις σημερινές, όταν παρατηρούμε - με βλέμμα δίκαιο και όχι κριτικό, τον κάθε συνανθρωπό μας, στον καθ’ ημέραν αγώνα του, γινόμαστε σοφότεροι και δικαιότεροι. Διδασκόμεθα πολλά από τους γύρω μας, όταν δεν αρκούμαστε μόνον να τους κρίνουμε ή να τους ειρωνευτούμε, αλλά αν αναλύσουμε - όσο μπορούμε - τις αντιδράσεις τους και τη συμπεριφορά τους στην καθ’ ημέραν πράξιν. Και όταν αυτές τις πράξεις και ενέργειες των συνανθρώπων μας τις αντιπαραβάλλουμε με τις εκάστοτε κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες της κάθε εποχής, τότε έχουμε την καλύτερη «διάγνωση» της ζωής και την κατανόηση της πραγματικότητας.
Με το δίκαιο αυτό και ανεπηρέαστο από προδιαθέσεις «μάτι» γινόμαστε όλο και σοφότεροι όλο και περισσότερο δίκαιοι και όλο και περισσότερο ανθρωπινότεροι...
Μπορούμε να κρίνουμε την κοινωνία και να αναλύσουμε τις δομές της και τη λειτουργία της, χωρίς καν να έχουμε πάει πανεπιστήμιο. Γιατί το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο, φίλοι μου, είναι η ίδια η ζωή... Το μεγαλύτερο όλων. Όποιος δεν έχει το «πτυχίο της ζωής», δεν έχει τίποτα, όσα άλλα πτυχία κι αν έχει... Δυστυχώς.
Την κοινωνική μόρφωση, λοιπόν, γιατί αυτή θέλω να αναδείξω ως κυριότερη, τη φοβούνται όλα τα καθεστώτα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον άγριο πλανήτη... Γι’ αυτό και με διάφορους καλά κρυμμένους μηχανισμούς εκμεταλλεύονται την άγνοια και τον αγώνα των λαών, τους οποίους παρασέρνουν σε πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά «παιχνίδια», με σκοπό να τους απομυζούν και να ζουν από αυτούς, «δημιουργώντας» την κάθε εποχή τους ηγέτες και την πολιτική που τους συμφέρει...
Ο κυριότερος μοχλός αυτής της στρατηγικής είναι το χρήμα. Εξαγοράζει τις ψυχές. Ας πάρουμε το ευρώ των ημερών μας... Αναλογιστείτε αυτά που ζούμε στη χώρα μας τα τελευταία 10 χρόνια και θυμηθείτε τη ζωή μας πριν 20 χρόνια. Σίγουρα τότε ήμασταν πολύ καλύτερα. Δεν γίνεται σύγκριση...
Αναλύστε όσο μπορείτε πριν το Δ.Ν.Τ., την κατάσταση στη χώρα μας με το χρήμα να ρέει, να αγοράζουν όλοι, όλο και μεγαλύτερα αυτοκίνητα, σπίτια, αγαθά απ’ αυτά που διέθετε ο γείτονάς τους... Δεν υπήρχε πρόβλημα. Όλα υπέροχα. Ξαφνικά όμως; «Παρουσιάστηκε» το πρόβλημα... Πώς παρουσιάστηκε, αφού δεν υπήρχε εμφανής λόγος; Γιατί; Εκεί έγκειται το σκοτεινό παιχνίδι των διεθνών κέντρων αποφάσεων... που διοικούν αυτόν τον πλανήτη. Που είναι τόσο καλά κρυμμένα και καλύπτονται επιφανειακά, από τους «εκτελεστές» των αποφάσεών τους, που είναι οι εκάστοτε ηγέτες και κυβερνήσεις του κάθε δύσμοιρου λαού. Εκμεταλλεύονται ονόματα, οικογένειες ηγετών - οικογενειοκρατία - το συναίσθημα του κάθε απλού πολίτη, τις καταβολές του, τις επιθυμίες του, τις απολαύσεις για τα υλικά αγαθά και με αυτά καθοδηγούνται ολόκληρες κοινωνίες στην κάθε εποχή, παλαιά ή τωρινή.
Αν όμως, φίλοι μου, εμείς οι Έλληνες ας πούμε, είχαμε διδαχθεί κάτι παραπάνω πνευματικώς και όχι όλα για όλα υλικώς και είχαμε καθαρότερο χαρακτήρα και διάθεση για αυτοκριτική, με σεβασμό και υπευθυνότητα απέναντι στο συνάνθρωπο και την Ιστορία, τότε ίσως θα είχαμε μια καλύτερη και αξιότερη πατρίδα για εμάς και τα παιδιά μας.
Αυτό προϋποθέτει, όμως, κοινωνική μόρφωση και σεβασμό, αντί του προσωπικού μας συμφέροντος, που για μένα προσωπικά είναι το «καρκίνωμα» του Έλληνα και η αιτία...
Με πόνο και αγάπη
ΣΤ. ΤΖΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ιατρός παθολόγος - ογκολόγος
